Τρίτο Μνήμα Αριστερά

128Θάνατος! Τίτλοι Τέλους! Ακόμα όμως και μετά τους τίτλους τέλους υπάρχουν πράγματα που συμβαίνουν. Οι συντελεστές που μαζεύουν τις κάμερες, ο σκηνοθέτης που αφήνει την καρέκλα, οι ηθοποιοί που υποδύονται και πάλι τους ρόλους της καθημερινότητας, οι κινηματογράφοι που σβήνουν τα φώτα, οι θεατές που αποχωρούν.

Και μετά το θάνατο υπάρχουν πράγματα που συμβαίνουν. Μένουν οι τεθλιμμένοι συγγενείς, μια κηδεία ή καύση, ένα μνημόσυνο, το άνοιγμα κάποιας διαθήκης. Πότε άραγε πέφτουν πραγματικά οι τίτλοι τέλους; Και πέφτουν στην πραγματικότητα κάποτε; Γιατί τόσοι πολιτισμοί και τόσοι θρησκείες έχουν τόσο διαφορετικούς τρόπους να αποχαιρετούν τους νεκρούς τους;

Έχει άραγε σημασία για το νεκρό; Έχει σημασία αν οι δικοί του τον έθαψαν στο παρελθόν σε έναν προστατευμένο τάφο με όλα του τα υπάρχοντα και σήμερα όλα αυτά μαζί με το δικό του κρανίο βρίσκονται σε κοινή θέα σε κάποιο μουσείο; Έχει σημασία για τον όποιον νεκρό βρίσκεται ή βρισκόταν στον τάφο της Αμφίπολης η δημοσιότητα που δόθηκε στον τάφο του;

Το μυθιστόρημα «Τρίτο μνήμα αριστερά» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Iasonbooks» αποτελεί μια αστυνομική ιστορία που περιηγείται με ανάλαφρα στοχαστική διάθεση στους τρόπους και τα έθιμα ταφής ανά τους αιώνες και τους πολιτισμούς.

Στην έρευνά μου για τη συγγραφή του βιβλίου αυτού  ήρθα αντιμέτωπη με πολύ περισσότερες ανακαλύψεις σχετικά με τα ταφικά έθιμα από όσες χρειαζόμουν και από όσες πίστευα ότι υπάρχουν. Κάποια από αυτά τα χρησιμοποίησα στο βιβλίο, ήταν όμως τόσα πολλά, ενώ κατά τη διάρκεια της συγγραφής έρχονταν στο φως τόσα ακόμα, που δε γινόταν να χρησιμοποιηθούν ούτε καν τα μισά γιατί τότε το βιβλίο θα σταματούσε να είναι μυθιστόρημα και θα γινόταν εγκυκλοπαίδεια. Οι υπόλοιπες πληροφορίες θα καταγράφονται σταδιακά εδώ κάθε Δευτέρα, ενώ όποιες άλλες πληροφορίες, φωτογραφίες, σχετικές εκθέσεις, εκθέματα, βιβλία και άρθρα είναι ευπρόσδεκτα.

Ο θάνατος μπορεί να μην είναι το τέλος. Μπορεί ακόμα και να είναι ωραίος. Συχνά πάντως έχει γούστο.

 

ΕΡΙΚΑ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ