Γράφει η Έρικα Αθανασίου
Τα βιβλία δεν είναι μόνο για το καλοκαίρι, στη σκιά μιας ομπρέλας, ανάμεσα σε δύο βουτιές. Τα βιβλία είναι για όλες τις ημέρες και για πολλές ώρες αυτών. Είναι για να περιμένεις το πλοίο που ευτυχώς πια δεν καθυστερεί, είναι συντροφιά κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, είναι όμως και για να σε συνοδεύσουν στον Ηλεκτρικό, που πλέον οι συρμοί τους καθυστερούν, μέχρι να φτάσεις στη δουλειά σου. Είναι προτιμότερο να μας συντροφεύουν πριν κοιμηθούμε από οποιοδήποτε πρόγραμμα στην τηλεόραση και από οποιοδήποτε βιντεάκι στο κινητό. Τα βιβλία αποτελούν πάντα μια ιδανική συντροφιά, ίσως διαφορετική για τον καθένα.
Παρουσιάζουμε λοιπόν κάποια από τα βιβλία που μας χτύπησαν την πόρτα της «Κηφισιάς» και σας προσκαλούμε να δοκιμάσετε τη συντροφιά τους.
Αν υπήρχε ένα φυτό που θα μπορούσε να νικήσει τη βαρύτητα δεν θα μπορούσε παρά να είναι το φυτό του Δαίδαλου. Η Αλίκη Valores, ψευδώνυμο της Αλίκης Χατζάρα, γράφει με στόχο να εμπνεύσει και να ωθήσει τους αναγνώστες της να συμβάλλουν στη δημιουργία ενός όμορφου και ειρηνικού πλανήτη σε αρμονία με τις ανθρώπινες και πνευματικές αξίες.
Το μυθιστόρημά της «Το φυτό του Δαίδαλου» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Άλλωστε» αποτελεί μια αισιόδοξη πινελιά στο πώς θα μπορούσαμε να είναι ο κόσμος, εάν δεν προσανατολιζόμαστε στο προσωπικό όφελος. Όπως αναφέρει και στο εισαγωγικό της σημείωμα η ιστορία γεννήθηκε για να βάλει μια ακόμα πινελιά σε μια πολύχρωμη και θετική εικόνα της πραγματικότητάς μας, όπως και τα υπόλοιπα πνευματικά της αδέλφια ή αλλιώς όπως και τα προηγούμενα βιβλία της.
Η ιστορία εκτυλίσσεται σε πραγματικές τοποθεσίες, ιδωμένες όμως με μια φανταστική ματιά. Τα βιβλία που χαρακτηρίζονται ως βιβλία αυτοβοήθειας έχουν βοηθήσει πολύ κόσμο να αντιμετωπίσει καταστάσεις που δεν θα μπορούσε να διαχειριστεί αλλιώς. Μάλλον σπάνιο είδος μπορούν να χαρακτηριστούν τα μυθιστορήματα που μέσα από μια ενδιαφέρουσα ιστορία μπορούν να μεταδώσουν ανάλογα μηνύματα, αποτελώντας μια καλή επιλογή ανάγνωσης και ευκαιρία για προβληματισμό για νεαρούς αλλά και μεγαλύτερους αναγνώστες. Διότι το φυτό του Δαίδαλου πάντα υπάρχει ένας Ίκαρος που μπορεί να το δοκιμάσει με καταστροφικές καμιά φορά συνέπειες.
Δεν εκτυλίσσεται καλοκαίρι. Για την ακρίβεια εκτυλίσσεται κατά τη διάρκεια των γιορτών της Πρωτοχρονιάς. Παρόλα αυτά αποτελεί μια ενδιαφέρουσα επιλογή για καλοκαιρινή ανάγνωση, ιδιαίτερα για όσους βρίσκονται για διακοπές στη Μάνη, Μεσσηνιακή ή Λακωνική. Πρόκειται για το αστυνομικό μυθιστόρημα «Ο θησαυρός» του Παναγιώτη Κωνσταντόπουλου που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Βακχικόν».
Ένας πλούσιος που δέχεται απειλές, ενώ γυρνάει την Ελλάδα προσπαθώντας να μυήσει τους αδαείς στο πώς μπορούν να γίνουν και αυτοί πλούσιοι, ένας ιδιωτικός αστυνομικός που έχει αναλάβει να μάθει από πού προέρχονται οι απειλές, μια αφοσιωμένη συνεργάτης, ο άντρας της, μερικές γυναίκες και άντρες ακόμα με τα δικά τους προβλήματα, φόβους, αγωνίες και ένα φόνος που συμβαίνει ενώ όλοι αυτοί καταφτάνουν σε ένα χωριό της Μάνης προκειμένου να περάσουν την Πρωτοχρονιά. Και δεν θα είναι ο μοναδικός φόνος, αφού κάτι ακόμα συμβαίνει δίπλα στην πινακίδα «Θησαυρός» στον αρχαιολογικό χώρο.
Ο συγγραφέας στήνει μια ιστορία όπου κάθε νέος ήρωας που εισέρχεται έχει τη δική του βαρύτητα, ενώ τα γεγονότα παλιά και νέα μπλέκονται μεταξύ τους, καθώς και με την ιστορία και ομορφιά του τόπου. Μια ομορφιά που ο αφηγητής ιδιωτικός ντετέκτιβ δεν είναι σε θέση να αντιληφθεί, παρόλα αυτά αφήνει να την αντιληφθεί ο αναγνώστης.
Και το τέλος που έρχεται μπορεί να ξεκαθαρίζει το τοπίο αλλά όπως αναφέρει στον πρόλογο ο Κανέλλος Τερζής: «Η ζωή δεν είναι μόνο άσπρο – μαύρο, έχει και γκρίζες ζώνες. Έχει λεπτές χαρακιές, έχει ρωγμές, έχει πτυχώσεις, και στη διείσδυσή του ο συγγραφέας είναι ακαταμάχητος».
«Καμιά φορά η ιστορία ορισμένων ανθρώπων είναι βαρύτερη από την ιστορία του τόπου τους», αναφέρεται αντί προλόγου στο μυθιστόρημα του Στέλιου Χαλκίτη «Οι Απαράφθορες» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις IANOS.
Μια νεαρή γυναίκα που οδηγείται στο ψυχιατρείο της Λέρου, με μόνη της έννοια να μην της πάρουν την κούκλα της, είναι η πρώτη εικόνα από μια ιστορία που αναφέρεται στις αλήθειες των κρυφών γυναικών της Καλύμνου. Ιστορίες για τα άδυτα των ανθρωπίνων σχέσεων, του έρωτα και της ζωής, ιστορίες που μπορεί να εκτυλιχτούν πολύ διαφορετικά από ό,τι μπορεί κάποιοι να έχουν κανονίσει.
Ένα μυθιστόρημα που εκτυλίσσεται ανάμεσα σε αιγαιοπελαγίτικα νησιά και μ’ ένα μυστικό «που διαφύλασσαν ως κόρη οφθαλμού οι κρυφές γυναίκες». Δεν χρειάζεται να διατυμπανίσει κανείς τίποτα, όλοι έχουν να αντιμετωπίσουν τους εσωτερικούς τους δαίμονες με τους οποίους παλεύουν καθημερινά. Δεν είναι ανάγκη να είσαι ψυχίατρος σαν την ηρωίδα για να κατανοήσεις μερικές βαθύτερες αξίες. Οι διακοπές στην Κάλυμνο όμως, πατρίδας του συγγραφέα, μπορούν να αλλάξουν ολόκληρη τη ζωή της.
Ένα ιδιαίτερο μυθιστόρημα για τα φωτεινά ύψη και τα σκοτεινά μπουντρούμια της ψυχής, που αφήνει όμως στον αναγνώστη μια ευχάριστη αίσθηση και την ανάγκη να αναζητήσει το δικό του μυστικό. Ο συγγραφέας σε μια προσπάθεια να βρει απαντήσεις στις δικές του υπαρξιακές αναζητήσεις έχει ταξιδέψει σε Ινδίες, Θιβέτ, Ιμαλάια, Αγ. Όρος και αλλού. Μέρος των απαντήσεων αυτών μοιράζεται με τους ήρωές του.
Η Λία Μεγάλου Σεφεριάδη μοιράζεται με τους αναγνώστες της «Μέρες και νύχτες της ζωής μας» σε ένα βιβλίο που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Κέδρος» και το έχει αφιερώσει στον Νίκο για τον μισό αιώνα.
Σε μικρό διάστημα η κύρια ηρωίδα θα χάσει και τους δυο γονείς της, δεν έχει προλάβει να βγάλει τα μαύρα, πριν αναγκαστεί να τα ξαναφορέσει. Αναμνήσεις από τους γονείς, αναμνήσεις από τις ιστορίες που της έλεγαν από την Κατοχή και για το πώς διασώθηκε μια φιλική οικογένεια Εβραίων θα την κατακλύσουν, καθώς θα ξεκαθαρίζει τα ντουλάπια του σπιτιού τους. Κι εκεί θα βρει την απόπειρα της μητέρας της να γράψει ένα μυθιστόρημα «Μέρες και νύχτες της ζωής μου», που αρχικά της φαίνεται άτεχνο, πριν αναρωτηθεί πόσες ακριβώς ομοιότητες μπορεί να είχε η μητέρα της με την ηρωίδα. Γεμάτα αναμνήσεις τα ντουλάπια, η ιστορία των ανθρώπων της εποχής, η ιστορία της Θεσσαλονίκης, η ιστορία των γονιών της.
Μόνο που στο πατάρι θα βρει κάτι που δεν ταίριαζε σε όσα ήξερε. Κάτι που δεν μπορούσε να το αγνοήσει και η αναζήτηση της αλήθειας ξεκινάει. Παράλληλα ένας Γερμανός δασολόγος προσπαθώντας να ξεφύγει από την πλάνη που φαίνεται να έζησε όλη του τη ζωή, φτάνει στη Θεσσαλονίκη.
Η συγγραφέας δίνει στο αναγνωστικό της κοινό με φόντο τη Θεσσαλονίκη ένα τρυφερό μυθιστόρημα για το πώς η μοίρα, η πλάνη, το ψέμα, η αλήθεια, οι συμπτώσεις μπορούν να αλλάξουν τις ζωές μας.
Μπορείς να κλείσεις γεράκια στο κλουβί; Η Κωνσταντίνα Μόσχου τα έκλεισε με ιδιαίτερη επιτυχία στο τελευταίο της μυθιστόρημα που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Bell, «Γεράκια στο κλουβί». Η ιστορία εκτυλίσσεται το 1829 όταν κατάδικοι μεταφέρονται με ένα αγγλικό καράβι στον τόπο εξορίας τους, στη νέα γη, στην Αυστραλία. Ανάμεσά τους μια Μαλτέζα, η μοναδική γυναίκα, καθώς και τα Γεράκια της Μεσογείου, οι διαβόητοι Έλληνες πειρατές, που αρχικά είχαν καταδικαστεί σε θάνατο με απαγχονισμό, ποινή που μετατράπηκε σε εξορία.
Νομίζει κανείς ότι μυρίζει τη βαριά μυρωδιά και την απελπισία των καταδίκων με τις λαιμαριές με τη ζωντάνια των περιγραφών της Κωνσταντίνας Μόσχου, η οποία στήνει μια πρωτότυπη ιστορία μυστηρίου, την ειδικότητά της, σε ένα όμως εντελώς διαφορετικό πλαίσιο, βασισμένη σε μια αληθινή ιστορία.
Ακολουθούμε στο ταξίδι τους του πρώτους Έλληνες αποίκους στην Αυστραλία, με την ιδιότητα των καταδίκων, την εποχή που οι Βρετανοί καταδίκαζαν με συνοπτικές διαδικασίες και έχοντας γεμίσει τις φυλακές τους μετέφεραν κατάδικους για καταναγκαστική εργασία σε μακρινές αποικίες.
Το καράβι που μας ταξιδεύει στα καθόλου ήμερα νερά της εποχής υπήρξε, όπως και κάποιοι από τους ήρωες. Το πώς εκτυλίχτηκε όμως εκείνο το ταξίδι αφήνουμε τη συγγραφέα να μας παρασύρει με την πένα της για να το φανταστούμε. Κι έτσι το παρακολουθούμε μέσα από τα μάτια του καπετάνιου, της μαγείρισσας που έκανε τους ακαλλιέργητους ουρανίσκους των ταξιδιωτών να αμφισβητήσουν τις μαγειρικές της ικανότητες, λόγω της άγνοιας της γεύσης της κανέλας και του κουρσάρου γνωστός ως Τουμανώλη, αφού ήταν ο Αντώνης του Μανώλη.
