Συνοφρυωμένη η προϊσταμένη πήρε το χαρτί από την Εφορία που είχε ζητήσει την προηγούμενη φορά. Το κοίταξε από τη μια, το κοίταξε από την άλλη και αποφάνθηκε ότι ήθελε και χαρτί απόδοσης ΑΦΜ. Το γεγονός ότι το χαρτί που είχε προσκομιστεί, υπογεγραμμένο και σφραγισμένο από την Εφορία, ανέγραφε το ΑΦΜ δεν της αρκούσε. Υποψιασμένος όμως ο πελάτης είχε και χαρτί απόδοσης ΑΦΜ. Το κοίταξε και αυτό η προϊσταμένη από όλες τις μεριές και στο τέλος αποφάνθηκε ότι δεν είχε συμπληρωθεί το ερωτηματολόγιο. Το ποιος θα έπρεπε να συμπληρώσει το ερωτηματολόγιο δεν ειπώθηκε. Για να είναι όμως εντάξει πήγε και στη διευθύντρια. Αυτή με τη σειρά της κοίταξε το χαρτί από όλες τις πλευρές και αφού το χαρτί δεν μίλησε κάλεσε κι άλλες ενισχύσεις. Έπρεπε να συσκεφτούν αρκετοί υπάλληλοι προκειμένου να βρουν πού θα εντοπιζόταν το πρόβλημα για να μην ολοκληρωθεί η εργασία που ζητούσε ο πελάτης της τράπεζας.
«Μα πρέπει να είμαστε εντάξει. Τα χαρτιά μάς τα ζητάει η Τράπεζα της Ελλάδας, εμείς θα πρέπει να λογοδοτήσουμε». «Κι αν φέρω και το άλλο χαρτί που ζητάτε τότε θα είμαστε εντάξει;», ρώτησε ο πελάτης. «Φέρτε το και θα δούμε»… «τότε θα ψάξουμε να βρούμε κάτι άλλο που θα χρειαζόμαστε και δεν θα το έχετε». Το πρώτο μέρος της φράσης ειπώθηκε δυνατά, το δεύτερο έμεινε σαν υπόνοια.
Αυτά συνέβησαν σε τράπεζα γειτονικής μας πόλης. Ευτυχώς η πλειοψηφία των υπαλλήλων σε τράπεζες της Κηφισιάς και της Νέας Ερυθραίας είναι πρόθυμοι να εξυπηρετήσουν. Είναι πρόθυμοι να εξηγήσουν στον πελάτη από την αρχή ποια είναι τα χαρτιά που χρειάζεται, ποια η διαδικασία και εφόσον τα έχει να του ολοκληρώσουν την εργασία του είτε είναι Δευτέρα πρωί, είτε Παρασκευή μεσημέρι. Είναι πρόθυμοι να συμπληρώσουν το ερωτηματολόγιο για το οποίο αρκεί η προσκόμιση του χαρτιού της εφορίας που είχε ο πελάτης. Σε αντίθεση με υπαλλήλους σε κάποια καταστήματα όπου προτιμάνε να μην κάνουν τίποτα για να μην κάνουν λάθος. Εξάλλου τα μνημόνια τους δίνουν εν μέρει το δικαίωμα, αφού βασική αρχή φαίνεται να είναι ότι από τη στιγμή που κάποιος τοποθετεί τα χρήματά του σε τράπεζα της Ελλάδας αυτά παύουν να του ανήκουν και είναι στη δικαιοδοσία της τράπεζας εάν θα του επιτρέψει να τα διαχειριστεί.
Πού οι εποχές που οι τράπεζες ήταν πολλές και πάλευαν ποια θα σε κάνει πελάτη… Σήμερα, οι Κυβερνήσεις μας, μάς υποχρεώνουν να γίνουμε πελάτες των λιγοστών, ιδίων ίσως συμφερόντων, τραπεζών, οι οποίες είναι συνέταιροι σε οποιαδήποτε συναλλαγή μας και πρέπει να μας δώσουν την έγκρισή τους για αυτή.
Και ενώ το προσωπικό συρρικνώνεται, αφού όλο και περισσότερες συναλλαγές γίνονται ηλεκτρονικά, ενώ έχουν μετατρέψει ακόμα και τους ταμίες σε πωλητές προϊόντων που πουλάνε οι τράπεζες, κάποιοι υπάλληλοι επιθυμούν να αποδείξουν ότι διαθέτουν την εξουσία να δυσκολεύουν κάθε συναλλαγή.
Το παράξενο είναι ότι το συγκεκριμένο υποκατάστημα της συγκεκριμένης τράπεζας στο οποίο συνέβη το γεγονός, πάντα διέθετε μια ξεχωριστή ικανότητα να μην αφήνει καμία συναλλαγή να ολοκληρωθεί χωρίς να εκνευρίσει τους πελάτες, εδώ και τρεις δεκαετίες τουλάχιστον που είμαι σε θέση να γνωρίζω. Σε αυτό το διάστημα μπορεί να έχουν συνταξιοδοτηθεί και δυο και τρεις γενιές υπαλλήλων. Τι στο καλό! Τους εκπαιδεύουν ειδικά για να τους στείλουν εκεί; Είναι κληρονομιά που παίρνουν από τους προηγούμενους; Φταίει κάτι στην ατμόσφαιρα του κτιρίου;
Όπως και να έχει εάν έχετε κάποια τραπεζική εργασία, προτιμήστε τα καταστήματα της πόλης μας, εάν θέλετε να ολοκληρωθεί ή τουλάχιστον να έχετε μια αξιόπιστη πληροφόρηση για το τι πρέπει να κάνετε.
ΕΡΙΚΑ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
