Μια βοσκοπούλα αγάπησα, μια μαλλιαρή γατούλα
που ‘χε μπαμπά παλιών αρχών – την έβλεπα στη ζούλα.
Εκ γενετής μουρόχαυλος, χαζός ονειροπόλος,
στο Θιάκι σκόπευα να πάω και να γενώ βουκόλος.
Να κάνω … κόπι-πάστε στα προικώα βοσκοτόπια,
καλούδια να παράγω αγνά και ζαρζαβάτια ντόπια.
Ήταν η αγαπούλα μου της Αντζελίνας κόπια,
που χώρισε τον Μπραντ τον Πιτ για των παιδιών τα τόπια –
στη σκέψη της κορμάρας της με παίρναν τα σορόπια.
Αγνοών της νήσου του Οδυσσέως τα μύχια κατατόπια,
στον Τσούκαλη ανέθεσα έρευνα επιτόπια,
μα έτσι το πρότζεκτ διέρρευσε και βούκινον εγίνη.
Στην προσοχήν υπέπεσεν του Τεό του Πελεγρίνη
που έσπευσε να οικειοποιηθεί τα εβραίικα τερτίπια,
για να ταΐσει με σανό των βοοειδών τα νήπια
κι υπεραξίαν ασύγκριτον στο χτήμα να προσδώσει,
ώστε ο Καλογρίτσας τον λουφέ να καπαρώσει
και με λεφτά της Αττικής τους σμπίρους να λαδώσει
που δίναν βοθροκάναλα – οποία σκανδαλάρα
μας σκάρωσε, γατιά μου, η κενωνία η σκανταλιάρα!
Πιάσαν τον γιο της καλογριάς μ’ ερίφιο στην πλάτη,
gida resort τ’ ονόμασαν, μέχρι που οι κινγκινάτοι
τον άδειασαν κι η γκλαμουριά του ‘μεινε αμανάτι.
Κόστος χασούρας; Σκάρτα τρία μυριόπουλα και κάτι.
Περικοπή δεν κάνανε καμμία στις συντάξεις
του Δημοσίου. Του φλούφλη γεμιστά να μην του τάξεις!
Της Θεανούς το σύμπαν δικαιώνεται στην πράξη:
τους μυγοχάφτες αραχτούς μονάχα να μην κράξει,
για να την έχουνε κι αυτοί μη βρέξει και μη στάξει.
Σαν βγεις στον πηγαιμό, ω ξειν, για την ωραίαν Ιθάκη,
να εύχεσαι να ‘ναι μακρύς ο δρόμος, με τον Πάκη
να πνίγει τον Μινώταυρο των νεοφιλελέδων,
μη φτάσουν στ’ Ωραιόκαστρο οι θρήνοι των τεκέδων,
ταράσσοντες τους κύκλους εντοπίων γονέων και παίδων.
Βγάλε φετφά οι μπάτσοι να συλλάβουνε τον Κούλη,
πριν η φωτιά στη Μόρια καταπιεί κάποιον μικρούλη.
Σπεύσε να κάνεις μήνυση στον Στέφανο τον Χίο,
μη βγει στη φόρα βρώμα για του Σπίρτζη καναν θείο
ή άλλο ενοχοποιητικό περί Ανέλ στοιχείο.
Βάλε περούκα, τον Παππά ν’ ακολουθείς στις ΗΠΑ,
με μπύρες χρέωσέ τονε άμα δεν έχεις τσίπα
και σαν σε κάνουν τσακωτό, δήλωσε: «είπα, ξείπα!».
Του Φίλη τιμητή αν δεις, πες «ήμαρτον» και χτύπα,
αν θες κι εσύ να προσληφθείς στης ΕΡΤ τη μαύρη τρύπα –
πέρναγα απόξω, σύντροφοι, μα είδα φως και μπήκα.
Κούλαρε, ρε μπαγάσα, μην τα βλέπεις όλα μαύρα:
η Αμυγδαλέζα άνοιξε, μα έχει άλλην αύρα.
Αν έχεις τα εντόσθια, την ευκαιρία ν’ αδράξεις,
τον τούρμπο καπιταλισμό εμπράκτως να πατάξεις.
Με πόνο μέγα στην ψυχή, στο Ελληνικό ν’ αράξεις
και αν το ΙΚΑ ξέμεινε από φράγκα, μην πλαντάξεις!
Απ’ το ταμείο αλληλεγγύης θα κλέψουμε συντάξεις,
Αν πάλι θες ντε και καλά να σε περνούν για επώνυμο,
περί θρησκευτικών στήσε καυγά με τον Τζερόνιμο –
παρόντος του Καμμένου παρίστανε τον φρόνιμο,
μη σου φορτώσουν οι άγιοι κάνα έγκλημα ιδιώνυμο!
Φρίξος ο Κηφισόγατος:
Κι αν πούλησες τη μάνα, μην το λες, καν’ το γαργάρα –
το ΣΔΟΕ στείλε για έλεγχο στη σύζυγο Στουρνάρα,
μα στο φινάλε σώπαινε κι ας πνίγεσαι, ουχ’ ήττον.
Προς διαρροών αποφυγήν κι εν γένει παρασίτων,
όπως μας λέει κι ο Φούφουτος, του Φλαμπουράρη γείτων:
του ακατάσχετου λαλείν, σιγάν εστί το κρείττον.
