Το πρωί της Πέμπτης 19 Απριλίου έγινε η αναχώρηση για τον Ορχομενό.
Πρώτη επίσκεψη στον Αρχαιολογικό Χώρο και κατόπιν στο Ναό της Παναγίας Σκριπούς.
Οι πρώτες ανασκαφές έγιναν από τον Schliemann (1880-1) και εν συνεχεία από Γάλλους και πάλι από Γερμανούς αρχαιολόγους.
Η περίοδος ακμής της πόλης του ΟΡΧΟΜΕΝΟΥ ευρίσκεται στη 4η φάση, στη Μυκηναϊκή Εποχή, 2000-1200 π.Χ.
Πρώτη στάση ο Θολωτός Τάφος του Μινύου (1250 π.Χ.) Μυκηναϊκής Περιόδου, όμοιος στο σχήμα με τον θολωτό τάφο του Ατρέως στις Μυκήνες. Συγχρόνως είναι και το Θησαυροφυλάκιο των Μινύων. Ο Όμηρος κάνει αναφορά στην Ιλιάδα για τον πλούτο των κατοίκων του Ορχομενού. Η είσοδος είναι μεγαλοπρεπής με έναν τεράστιο υπέρθυρο ογκόλιθο 6 μ. μήκους και βάρους 12 τόνων. Ο θόλος έχει πελεκημένα μάρμαρα, έτσι τοποθετημένα ώστε να σχηματίζουν δαχτυλίδια. Ανεβαίνουν γενόμενα διαρκώς μικρότερα ώστε να κλείνουν στην κορυφή και να σχηματίζουν μια θολωτή κυψέλη, το λεγόμενο εκφορικό σύστημα. Στον πλευρικό θάλαμο όπου γινόταν η ταφή των νεκρών είναι διακοσμημένος στην οροφή με σπείρες και ανθέμια.
Ο Ορχομενός παρακμάζει μετά την εισβολή του αρχαίου λαού των Βοιωτών, ο οποίος παρά την προσπάθεια του Επαμεινώνδα να τους αποτρέψει και κατά τη διάρκεια απουσίας του σε ταξίδι, με κεντρική αφετηρία τη Θήβα, καταλαμβάνουν όλη την ευρύτερη περιοχή και καταστρέφουν την πόλη.
Δεύτερη στάση το Αρχαίο Θέατρο. Χρονολογείται πιθανώς τον 4ο αιώνα μετά την επικράτηση του Φιλίππου Β’ στη μάχη της Χαιρώνειας (330 π.Χ.) . Εδώ πραγματοποιούνταν μουσικοί αγώνες προς τιμήν των Χαρίτων και Αφροδίτης οι λεγόμενοι «Χαριτήσια», και επιπλέον εκδηλώσεις προς τιμήν του Δία και του Διόνυσου.
Από τους πρόποδες του Υφάντειου Λόφου αγναντέψαμε την Ακρόπολη της πόλης, την οποία ανοικοδόμησε ο Φίλιππος Β’. Ογδόντα εννέα ογκώδη σκαλοπάτια μέχρι το κάστρο, όπου μέχρι και σήμερα δεσπόζει απ’ ό,τι έχει μείνει όρθιο, μεγαλόπρεπο και επιβλητικό.
Κοντά στο Θέατρο υπάρχει η Ακιδαλία Πηγή, όπου λουζόταν η Αφροδίτη με την συνοδεία των 3 Χαρίτων, Αγλαΐας, Ευφροσύνης και Θάλειας. Παντού νερά τρεχούμενα και πηγές.
Κλείνοντας το αρχαιολογικό κομμάτι της ξενάγησης, πραγματοποιήσαμε σύντομη επίσκεψη στις σύγχρονες εγκαταστάσεις εκτροφής πέστροφας. Από την παράγωγη στην κατανάλωση!! Μια πραγματικά αξιόλογη προσπάθεια ετών, με τα πιο σύγχρονα και φυσικά μέσα.
Και φτάνουμε προς το τέλος του ταξιδιού μας με την επίσκεψή μας στον Ναό Παναγίας Σκριπούς, σήμερα ενοριακός ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Είναι το αρχαιότερο βυζαντινό μνημείο της Βοιωτίας και ένα από τα σπουδαιότερα της Ελλάδας. Χτίστηκε το 574-76 μ.Χ. Το όνομα Σκριπού οφείλεται στις πολυάριθμες επιγραφές που υπάρχουν πάνω στις πέτρες που έχουν χρησιμοποιηθεί κατά την ανοικοδόμηση του ναού. Κατά τις ανασκαφές βρέθηκε το ψηφιδωτό δάπεδο 20 εκ. κάτω από το σημερινό δάπεδο του ναού που χρονολογείται στο 480 μ.Χ. πράγμα που αποδεικνύει πως χτίστηκε πάνω σε προγενέστερο παλαιοχριστιανικό Ναό.
Η οικοδομική ιστορία του εξωτερικού χώρου πάει πολύ πίσω, στην εποχή των Μινύων και όπως αναφέρει ο Παυσανίας «στην περιοχή υπάρχουν δύο Ιερά, των Χαρίτων και του Διονύσου».
Στις 10 Σεπτεμβρίου κάθε χρόνο εορτάζεται το θαύμα της Παναγίας, όταν το 1943 οι Γερμανοί κατακτητές εισέβαλαν, με σκοπό να κάψουν το χωριό και να σκοτώσουν τους κατοίκους. Πανικόβλητοι οι άνθρωποι κλείστηκαν στον ναό προσευχόμενοι για σωτηρία. Κατά τις μαρτυρίες του Γερμανού συντ/χη Hoffmann, μια γυναικεία μορφή απαστράπτουσα, με σηκωμένο το χέρι ψηλά στον ουρανό, τους σταματά. Έντρομοι οι κατακτητές υποχώρησαν. Όταν ο Γερμανός αξιωματικός μπήκε τρέμοντας στην εκκλησία, αντίκρισε συγκλονισμένος στην μορφή της Θεοτόκου τη μορφή της γυναικάς που τους εμπόδισε. Γονάτισε μπροστά στο εικονοστάσι και προσκύνησε την Παναγία… Μέχρι το θάνατο του ο συντ/χης Hoffmann επισκεπτόταν τον Ορχομενό την 10 Σεπτεμβρίου κάθε χρόνο, στην εορτή του θαύματος της Παναγίας Σκριπούς, ενθυμούμενος και τιμώντας την ημέρα αυτή……
Κλείσαμε την περιήγηση, σε τοπική ταβέρνα , όπου έλαβαν χωρά τα δέοντα με ντόπια εδέσματα και οίνο (κοινώς κρασάκι). Επιστροφή στην Κηφισιά, γεμάτοι ομορφιά, φύση, αρχαιότητα, βυζάντιο και σύγχρονη εποχή.
Και εις αλλά με υγεία!!
Κοραλία Ξανθάκη
