Από το γραφείο τους δίνουν άδειες υπάλληλοι της Πολεοδομίας για κόψιμο δέντρων. Ο νόμος ορίζει αυτούς ως υπεύθυνους και για το οικοσύστημα της πόλης, οι οποίοι ακολουθώντας τις οδηγίες του δασαρχείου, αν διαπιστώσουν ότι κάποιο δέντρο, όπως οι λεύκες, δεν έχει χαρακτηριστεί ως «προστατευόμενο», αποφασίζουν την «εκτέλεσή» του. Υπηρεσία που λειτουργεί υποστελεχωμένη, εύκολα μπορεί να δώσει την άδεια για μαζική «εκτέλεση» σε πάνω από 14 λεύκες, παρότι μπορεί να βρίσκονται μέσα σε ήδη δομημένο οικόπεδο, άρα πρόκειται για δέντρα που ουσιαστικά δεν εμποδίζουν, αν και πολλές φορές κάποιους ενοχλούν. Για άλλη μια φορά ο παραλογισμός του νόμου κατευθύνει τους πολίτες για θέματα φυτών αντί στους γεωπόνους, που θα μπορούσαν να δώσουν μια επαγγελματική γνώμη, στην Πολεοδομία.
Χρονικό προαναγγελθέντων θανάτων
Τα δέντρα έστεκαν εκεί έξω ψηλά, γερά και όμορφα 35 ολόκληρα χρόνια. Το φθινόπωρο έριχναν το χρυσό φύλλωμά τους κι άφηναν να περνά στο σπίτι η θαλπωρή του ήλιου. Το καλοκαίρι γέμιζαν πράσινα φύλλα και πουλιά. Μας δρόσιζαν στον καύσωνα κι ορθώνονταν φράχτης ψηλός απέναντι στον άνεμο. Σαν αντλίες ρουφούσαν το καυσαέριο και πλούτιζαν τον αέρα που αναπνέαμε με οξυγόνο. Έστεκαν, ευλογημένο παραπέτασμα, απέναντι στην ασχήμια του μπετόν και του τσιμέντου και απορροφούσαν τον θόρυβο των αυτοκινήτων. Απόπνεαν και δημιουργούσαν ζωή. Με τις ρίζες τους συγκρατούσαν τα νερά της βροχής. Με το θρόισμά τους γαλήνευαν την ψυχή.
Κάποιοι όμως ενοχλούνταν πάρα πολύ από τα δέντρα. Έφεραν το θέμα στη Γενική Συνέλευση ανάμεσα σε άλλα θέματα. Χωρίς καν να συζητηθεί, χωρίς να εκφρασθούν οι τυχόν αντιρρήσεις πάρθηκε η απόφαση: «να κοπούν τα δέντρα, που οι ρίζες τους ενοχλούν τις αποχετεύσεις». Δεν είπαν πόσα και ποια δένδρα έπρεπε να κοπούν, ούτε συζήτησαν για τη δαπάνη κοπής!
Ορισμένοι υπόγραψαν, χωρίς να καταλαβαίνουν, ορισμένοι δεν υπόγραψαν, επειδή υπήρχε αοριστία. Στη συνέχεια αυτοί που δεν ήθελαν τα δένδρα, δείχνοντας υπερβολικό ζήλο, πήγαν και ξεσήκωσαν τους γείτονες. Τους έβαλαν να υπογράψουν πως τα δένδρα τους δημιούργησαν προβλήματα. Τους είπαν ότι θα κοπούν 1-2 λεύκες. Υπέγραψαν οι περισσότεροι, χωρίς να το καλοσκεφτούν. Κλήθηκε ένας μηχανικός. Έκανε μια αόριστη έκθεση. Με μικρές δυσκολίες πήρε την άδεια κοπής από την Πολεοδομία. Στην αρχή την έκρυβαν. Μετά την έβαλαν πίσω από την απόδειξη του μηχανικού, που ασχολήθηκε με την κοπή, στον πίνακα των ανακοινώσεων. Ποιος ψάχνει τον πίνακα ανακοινώσεων;
Όταν συνειδητοποιήσαμε ότι η άδεια κοπής αφορούσε 14 δένδρα, ήταν πολύ αργά. Προσπαθήσαμε να κινητοποιηθούμε και ζητήσαμε ανάκληση της άδειας κοπής. Όμως, αντίθετα με τις ενέργειές μας η κοπή των δένδρων επισπεύτηκε.
Δεν έμενε παρά να παρακαλέσουμε εκείνους, που έμοιαζαν περισσότερο διαλλακτικοί.
– Σας παρακαλούμε, ας μην κοπούν τόσα πολλά δένδρα!
– Όχι, θα κοπούν, γιατί ενοχλούν, γιατί οι ρίζες τους μπαίνουν στις αποχετεύσεις.
– Μήπως να γινόταν ένας καλός καθαρισμός των αποχετεύσεων;
– Όχι, γιατί βλάπτουν και την υγεία με το χνούδι τους, δημιουργούν αλλεργίες και αναπνευστικά προβλήματα.
– Μα, το χνούδι διαρκεί μόνο 15 μέρες! Αμαρτία να κοπούν τα δένδρα!
– Όχι, να κοπούν! Έχουμε την πλειοψηφία! Άρον – άρον να κοπούν!
Δευτέρα πρωί – πρωί ήρθαν τα πριόνια. Άρχισαν να δουλεύουν γρήγορα. Έκοβαν τα δένδρα σε φέτες. Σε λιγότερο από μισή ώρα ένα δένδρο ύψους 15 μέτρων γίνεται φέτες. Τα δένδρα δεν μιλούν, δεν φωνάζουν, δεν έχουν πόδια να τρέξουν να σωθούν.
Φωτογραφίες, όμως, που έχουν βγει με ευαίσθητες κάμερες, δείχνουν πως τα δένδρα είναι ζωντανά και αισθάνονται…
Εκείνο το πρωί έβρεχε κορμούς! Οι κορμοί έπεφταν κάνοντας έναν ανατριχιαστικό γδούπο. Οι εργάτες δεν σταματούσαν, πηγαινοέφερναν τα καρότσια και τα γέμιζαν κορμούς. Ο δρόμος γέμισε στοίβες κορμούς και κλαδιά. Οι περαστικοί κοίταζαν απορημένοι. Κάποιοι έβγαζαν φωτογραφίες, κάποιοι κουνούσαν το κεφάλι τους και κάποιοι άλλαζαν δρόμο να μην αντικρίσουν το θέαμα.
Στον κήπο της πολυκατοικίας άλλοι έμεναν άφωνοι από την καταστροφή των δένδρων κι άλλοι γελούσαν χαιρέκακα.
«Οι άνθρωποι θα φτωχύνουνε, γιατί δεν θ’ αγαπούν τα δένδρα», είχε πει πριν 300 περίπου χρόνια ο Κοσμάς ο Αιτωλός.
Οι αρχαίοι Έλληνες σέβονταν το περιβάλλον κι αγαπούσαν τα δένδρα. Έφτιαχναν γι’ αυτά μύθους και τα έκοβαν με φειδώ. Σήμερα, αντίθετα, που όλοι υποστηρίζουν πως το περιβάλλον κινδυνεύει, τα δένδρα κόβονται για ασήμαντη αφορμή. Μένουμε στο ιστορικό και παραδοσιακό Στροφύλι, όπου υποτίθεται ότι το «πράσινο» προστατεύεται. Παρ’ όλ’ αυτά μόνο στο οικοδομικό τετράγωνο που διαμένουμε, έχουν κοπεί χωρίς αντικατάσταση πάνω από 100 μεγάλα δένδρα τα τελευταία 20 χρόνια.
Ας ελπίσουμε ότι σύντομα οι αρχές και οι συμπολίτες μας θα ευαισθητοποιηθούν και θα αγωνιστούν, ώστε η όμορφη και δροσερή Κηφισιά μας να μην καταντήσει άχαρη και απεχθής τσιμεντούπολη!
Ελένη Μαυρουδή Κανελλοπούλου
