Την εμπειρία του από ένα ταξίδι στην Ταϊλάνδη μετέφερε στην παρέα ένας φίλος. Ανέφερε για μια περιήγηση με πλοίο, που είχε τόσο κόσμο, που κάποιος κατά λάθος έπεσε στη θάλασσα. Σοκαρισμένος μας είπε ότι κανείς δεν του πέταξε σωσίβιο, το πλοίο έφυγε σαν να μη συνέβη τίποτα. Επιμείναμε να τον ρωτάμε αν ήταν βάρκες κοντά, αν κάποιος άλλος πήγε να τον σώσει, αν ο άνθρωπος έζησε. Μας είπε ότι δεν διαπίστωσε καμία κινητοποίηση, ότι το πλοίο απλώς έφυγε, ενώ εκατοντάδες τουρίστες είχαν δει τον άνθρωπο να πέφτει και δεν γνώριζε αν σώθηκε.
Γελάσαμε και του είπαμε ότι ή κάτι παρανόησε ή μας κορόιδευε. Επέμεινε ότι τα πράγματα είχαν γίνει ακριβώς όπως μας τα είχε πει. Προσπάθησα να μεταφέρω την ιστορία σε κάποια άλλη παρέα και με αποπήρανε που πίστευα τέτοιες βλακείες. Ότι αυτά δεν συμβαίνουν πουθενά.
Δυο μήνες περίπου μετά και συγκεκριμένα την Τετάρτη 6 Σεπτεμβρίου, φίλη από την παρέα, έγραψε στην ομάδα των social media που μοιραζόμασταν, ότι δεν τον είχαμε πιστέψει τότε, αλλά το δραματικό γεγονός με τον άνθρωπο να πέφτει από τον καταπέλτη του πλοίου που αναχωρούσε από Πειραιά για Κρήτη, μας έπειθε ότι τέτοια πράγματα γίνονται.
«Εκείνον όμως δεν τον είχαν σπρώξει, είχε πέσει», ήταν η απάντησή του, πείθοντάς μας, με τον χειρότερο δυνατό τρόπο, ότι μας είχε πει την αλήθεια.
«Ο πιο αρχαίος και άγραφος νόμος της ανθρωπότητας είναι το “άνθρωπος στη θάλασσα” που συνεπάγεται την υποχρέωση άμεσης συνδρομής του», αναφέρθηκε στη συζήτηση.
Πότε φτάσαμε να ρωτάμε για να ενδιαφερθούμε για τον άνθρωπο στη θάλασσα τι εθνικότητας είναι κι αν έχει εισιτήριο;
Από πότε το πλήρωμα ενός πλοίου αποφασίζει να πετάξει έναν άνθρωπο στη θάλασσα; Πόσες άραγε άλλες φορές έχει αποδοθεί παρόμοιο περιστατικό σε ατύχημα, επειδή δεν υπήρχαν κάμερες να το καταγράψουν;
Από πότε ο υπουργός ναυτιλίας αναφέρεται στους ναυτικούς που πέταξαν άνθρωπο στη θάλασσα ως «ανθρώπους που πήγαν να κάνουν τη δουλειά τους και σήμερα βρίσκονται κατηγορούμενοι για δολοφονία»;
Αν κάποιος δολοφονήσει κάποιον, κατηγορούμενος για δολοφονία δεν θα βρεθεί είτε είναι αστυνομικός, είτε λιμενικός, είτε καμαρότος, καθαριστής ή βουλευτής;
«Όταν οι ναζιστές ήρθαν για να πάρουν τους κομμουνιστές, σιώπησα επειδή δεν ήμουν κομμουνιστής.
Όταν φυλάκισαν τους σοσιαλδημοκράτες, σιώπησα γιατί δεν ήμουν σοσιαλδημοκράτης.
Όταν ήρθαν να πάρουν τους συνδικαλιστές, σιώπησα γιατί δεν ήμουν συνδικαλιστής.
Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους σιώπησα γιατί δεν ήμουν Εβραίος
Όταν ήρθαν να συλλάβουν εμένα, δεν υπήρχε πια κανείς για να διαμαρτυρηθεί».
Ποτέ κανείς δεν ξέρει ποιος θα είναι ο επόμενος που θα πετάξουν στη θάλασσα. Εκεί που νομίζεις ότι δεν σε αφορά, αφορά μόνο κάτι σκούρους μετανάστες, που έρχονται παράνομα στη χώρα μας, μπορεί να διαπιστώσεις ότι είναι δυνατόν να πετάξουν έναν Έλληνα, συχνό πελάτη, με αγορασμένο εισιτήριο. Απλά να έχει αργήσει λιγάκι να επιβιβαστεί. Ή την επόμενη φορά ίσως και όχι.
Έρικα Αθανασίου
