Η βασιλόπιτα του Τμήματος Αγιογραφίας του Δήμου Κηφισιάς έγινε στα τέλη του 
Γενάρη στην όμορφη βίλα Κώστα, στη Νέα Ερυθραία. Την πίτα ευλόγησε ο πατέρας Αθανάσιος και παραβρέθηκαν ο αντιδήμαρχος Πολιτισμού Χρήστος Καλός και ο υπεύθυνος Πρασίνου Γιώργος Κασναφέρης, μαζί φυσικά με τους μαθητές της Αγιογραφίας. Η Μαρία Δημητριάδη Καρδαρά, η Μαρία μας πάντα ζεστή οικοδέσποινα έκανε ένα διαφορετικό κάλεσμα για την βασιλόπιτα της Αγιογραφίας στο διαδίκτυο, και το διαβάσαμε λίγο αργά αλλά είναι πάντα διαχρονικό το κείμενο για τους ιδρυτές της βίλας Κώστα αλλά και για το ίδιο το σπίτι, που είναι ενα στολίδι για τη Νέα Ερυθραία.
Λυρική η Μαρία, γεμάτη εικόνες χρώματα και ομορφιά η γραφή της.
Σ’ ευχαριστούμε….
Το Σπίτι τη νύχτα των ευχών...
Με λένε βίλα Κ. έτσι με γράφουν παντού..ένα σπίτι είμαι μόνο που θέλω να έχω αγαπημένους…λαχταρώ να ανοίξουν τις πόρτες μου το πρωί, να ακούσω φωνές, μουσικές. Και τα τηλέφωνα να χτυπούν δε μ ενοχλούν…χαίρομαι τους ανθρώπους μου. Άνθρωποι έρχονται, άνθρωποι, φεύγουν…ένα κορίτσι μόνο κοιτάζω από τις πόρτες που με νοιάζεται. Σα μπαίνει νοιώθω ένα τρέμουλο όπως οι παλιοί μου αγαπημένοι, εκείνοι που με έφτιαξαν…αυτή είναι η οικογένειά μου.
Ακούω τις νύχτες αργά να το συζητούν και εκείνες οι ψυχές, χαρούμενες είναι που το σπίτι τους έχει ανθρώπους που το νοιάζονται.. χαίρονται κι όταν ανάβει λιβάνι, γνέφουν, λένε ευχαριστώ από τη μεγάλη φωτογραφία στο σαλόνι αλλά δε τους βλέπουν….
Το κορίτσι με στόλισε με γιρλάντες φωτεινές, ένα έλατο μυρωδάτο, κεριά, γλυκά…έχει πάντα καραμέλες στο γραφείο της, όπως η κυρά μου η πρώτη είχε τα γλυκά κουταλιού και τα ζαχαρωτά. Έβγαλε και τα τραπεζομάντηλα τα Χριστουγεννιάτικα, το χαλί τ Αϊ Βασίλη …το καλύτερο σπιτάκι έγινα, πλούσιο από Αγάπη και φροντίδα.
Κάτι προβλήματα έχουν να λύσουν οι γατούλες μας, ζήλειες πολλές…
– Ά καθίστε καλά είμαι ο Κ. έχω το όνομα του α νοικοκύρη, ορίστε μας, ήρθαν τα νέα να διώξουν τα γερόντια; ντροπή..σας άφησα και τη κουνιστή πολυθρόνα πλάι στο τζάκι…νιάρρρρ. όλο αγκαλιές είστε… Ζηλεύει ο έρημος, τα νέα γατάκια τρέχουν μέσα έξω…χαρά Θεού!
Τέτοιο σπιτικό είμαι με κήπο που μοσχοβολά άρωμα πεύκου, με δρομάκια αναδρομή στη Ιστορία, με εργαστήριο που πλάθουν τον πηλό, άλλες χαρές εκεί …οι άχαρες οι γειτόνισσες, οι ξενέρωτες πολυκατοικίες. Τις ακούω τα βράδια να συζητάνε, που να κλείσουν μάτι από τα φώτα τα άχαρα – μάγια τους κάνει, έχει βοτάνια στο κήπο!.. γιατί αυτό και όχι εμείς; – Δε με πούλησαν εμένα κυράδες μου, με δώσανε στο όνειρό τους! Να γίνω παιδόσπιτο θέλαν οι άνθρωποί μου, να στεγάσω τα παιδιά που δεν είχαν εκείνοι…τι καλύτερο βοτάνι απ’ την αγάπη, το νοιάξιμο;.
Χαίρονται οι ψυχές τους σα μπαίνουν στους κήπους μου παιδιά, παιδιά να ακούσουν, να γνωρίσουν την Ιστορία της πατρίδας τους. Κρέμονται και στη μαρμάρινη σκάλα καμιά φορά για φωτογραφία, ανάμνηση και εκεί να δεις τι γίνεται σα νυχτώσει…εκείνο το κλικ σα να ξυπνά αλλάζει το χώρο, στρώνονται τραπέζια, κρεβάτια, αλλάζουν κάδρα…γίνεται νύχτα καλοκαιριού, όλοι μαζεύονται στο αίθριο…έξω τρέχει το νερό ποτίζεται ο μπαχτσές…κρέμονται γιασεμιά και νυχτολούλουδα …σερβίρει η ψυχοκόρη, έχουν γλέντι, ακούγεται ως έξω το γραμμόφωνο…αυτά κυράδες μου γίνονται την ημέρα αεράκι, ε καμία φορά όπως τραβάνε τραπέζια τυχαίνει να ακουστεί και κάτι…
Είναι και το λιβάνι της Τετάρτης, αυτό το περιμένω με λαχτάρα..όλες οι πόρτες μου και τα παράθυρα αντί να κοιτάζουν έξω κάθε Τετάρτη κοιτάζω μέσα…μαθαίνω Εικονογραφία! ακούω ύμνους!..και γέλια και κουβέντες, είμαι σπιτικό ευτυχισμένο!.
Χαρμολύπη έχω τα Χριστούγεννα, φεύγουν όλοι μόνο το κορίτσι και οι γάτες μας μένουμε. Ξεκουράζομαι και εγώ, κοιτάζω έξω τους περαστικούς, ακούω τα κοτσύφια στα δέντρα ,το Γκιώνη. Άλλαξε ο χρόνος, τους περιμένω να έρθουν ξανά. Ποιος άραγε θα είναι ο τυχερός της χρονιάς; Το έθιμο της βασιλόπιτας είναι σαν παιχνίδι -γύρω γύρω όλοι στη μέση ο Μανώλης!…άκουσα πως είναι παιχνίδι συμβολικό..ο Ένας, ο Εμμανουήλ ή ο Θεός είναι μαζί μας!. έρχεται και ο π. Αθανάσιος , Αγιάζει το σπιτικό μας , εγώ είμαι το σπίτι. Χαμογελά στο κάδρο ο Αθανάσιος ο νοικοκύρης μου. Χαμογελά και η Αικατερίνη, η σύζυγος πλάι του σίγουρη πως έκανε τη καλύτερη επιλογή διαθήκης.
Ένα κόκκινο μπαλόνι μπήκε από το ανοιχτό παράθυρο. Νύχτωσε, το κορίτσι φεύγει…όπως με κλειδώνει ακούω να λέει πως σήμερα, απόψε είναι η νύχτα των ευχών..σα νυχτώσει θα το αφήσω από τη καμινάδα ν’ ανέβει ψηλά, η δική μου ευχή να συνεχίσει να γελά…
έχει μια δροσιά το γέλιο της! και σιγουριά έχει πως είμαστε οικογένεια!.
Χάρισμα στη βίλα Κώστα...και στη Μαρίσια.
