– γράφει η Φλώρα Μυρσαλιώτου
Στον Ι.Ν. της Παναγίας της Ελευθερώτριας στην Πολιτεία, τελέστηκε η κηδεία του Δημοσιογράφου και Επικεφαλής Κινήματος «Ελεύθεροι Άνθρωποι», Γιώργος Τράγκας. Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 72 ετών τα ξημερώματα της Τετάρτης 15 Δεκεμβρίου 2021, του Αγίου Ελευθερίου, μετά από ατελείωτες μάχες που έδωσε στη ζωή του για τη δημοσιογραφία και την ελευθερία του λόγου, ειδικά τα τελευταία δύο χρόνια όπου είχε εκδιωχθεί από όλα τα main stream media, βρίσκοντας πάντα τρόπο να αγγίξει με το λόγο του στη καρδιά και την ψυχή τους ακροατές του, κάθε ηλικίας και κοινωνικής τάξης. Πολλοί αξιόλογοι δημοσιογράφοι είχαν συνεργαστεί μαζί του, εκπαιδευτεί και «σκληραγωγηθεί».
Η ταφή του στο Κοιμητήριο Κηφισιάς, διάδρομος 15 το μνήμα, ο χώρος της τελευταίας του κατοικίας, με χώμα να τον σκεπάζει και λουλούδια να τον συντροφεύουν… όπου τον συνόδευσε η οικογένειά του – η σύζυγός του Μαρία Καρρά (είχαν παντρευτεί τρεις φορές, ήταν μαζί εδώ και 20 χρόνια) και οι συγγενείς της, τα δύο του παιδιά, Φρέντυ και Γιάννης και οι μητέρες τους, πρώην σύζυγοι του Γιώργου Τράγκα. Πολλοί φίλοι του, συνάδελφοι δημοσιογράφοι και επώνυμοι όπως ο Γρηγόρης Πετράκος (τραγουδιστής και Αν. Γραμματέας του κινήματος που ίδρυσε ο Γιώργος Τράγκας «Ελεύθεροι Άνθρωποι» καθώς και απλός κόσμος που τον άκουγε καθημερινά στη ραδιοφωνική του εκπομπή, βαθιά θλιμμένοι από αυτή τη μεγάλη απώλεια.
Τα λόγια περιττά σε τέτοιες κοινωνικές εκδηλώσεις, η παρουσία των ανθρώπων αρκεί να τιμήσει τον νεκρό και την οικογένειά του, παρ όλα αυτά ο κόσμος χειροκρότησε και φώναξε «άξιος», όπως αξίζει σε όλες τις μεγάλες προσωπικότητες που φεύγουν από τη ζωή, από εχθρούς και φίλους και «καλό ταξίδι θείε», όπως ο ίδιος αποκαλούσε τον εαυτό του. Αντί στεφάνων επιθυμία της οικογένειάς του ήταν οι δωρεές στην «Κιβωτό του Κόσμου» και στο καταφύγιο Ζώων Σχιστού, καθώς και ο ίδιος είχε ζωάκια που λάτρευε.
Αποκρουστική η εικόνα των ντυμένων σαν διαστημάνθρωποι ατόμων που μετέφεραν τη σωρό του…
Κατά την κηδεία το παρόν έδωσαν και αστυνομικοί.
Ο θάνατος είναι εδώ για να μας υπενθυμίζει πώς με όποιον τρόπο και αν ζήσουμε, μια μέρα όλοι θα φύγουμε από αυτή την πραγματικότητα, περνώντας στην αιώνια ζωή, το πότε, κανείς μας δεν το ξέρει. Η Θρησκεία μας τονίζει πως όλοι, ζωντανοί και νεκροί, κρινόμαστε για τις πράξεις μας και τα έργα μας, και ανάλογα θα παραμείνει αιώνια η ψυχή μας ελεύθερη, σε κατάσταση απόλυτης ευτυχίας και αγάπης ή θα φυλακιστεί και θα σαπίσει στην κόλαση του ψεύδους και του φόβου. Και για αυτούς που δεν πιστεύουν στην αιώνια ζωή αλλά μόνο στα επίγεια, ας φροντίσουν για την υστεροφημία τους, γιατί αυτό είναι το μόνο που θα μείνει εδώ, για όσο υπάρχουν ελεύθεροι άνθρωποι να τους θυμούνται.
«Δίδωσι μήτηρ νεκρικὸν κόσμον τέκνῳ, Αὐτὴ ἑαυτὴν συγκεκομμένην σπάθαις».
