Έχουμε φτάσει σε ένα άλλο επίπεδο γκρίνιας… Η γκρίνια μας πλέον, είναι δημιουργική! Όχι μόνο είναι δημιουργική, είναι δίκαιη και έρχεται και τεκμηριωμένη.
Ο λόγος της γκρίνιας, μας έφερε κοντά, γιατί στην πραγματικότητα, δεν μαζευόμαστε για να γκρινιάζουμε όλοι μαζί, δεν είναι αυτό που μας ενώνει, αλλά για να βρούμε λύσεις, στο πρόβλημα που μας απασχολεί. Γιατί όπως είπαμε, η γκρίνια μας είναι δίκαιη.
Λύσεις υπάρχουν. Και καμία λύση δεν είναι πανάκεια. Χρειάζεται ένα σύνολο λύσεων, που να απαντάνε στα όσα συνθέτουν το πρόβλημα. Για αυτό και είναι σημαντικό, να γνωρίζουμε το πρόβλημα! Αυτό, για το οποίο γκρινιάζουμε…
Σημαντικό επίσης είναι, εκείνοι από τους οποίους ζητάμε να λυθεί το πρόβλημα, να μην νομίζουν ότι απλά γκρινιάζουμε και βέβαια, ακόμα πιο σημαντικό, να μην βλέπουν εμάς ως το πρόβλημα!
Εμείς είμαστε εδώ για να βοηθήσουμε. Να βοηθήσουμε, στο να δούμε όλοι μαζί τι γίνεται σήμερα λάθος και πώς μπορούμε να το διορθώσουμε. Με τα διαθέσιμα μέσα, με τους πόρους που έχουμε. Υλικούς και ανθρώπινους. Δεν είμαστε τίποτα «νεοφιλελεύθεροι μπαμπούλες», όπως θέλουν να μας παρουσιάσουν ορισμένοι. Καλά, κάποιοι από εμάς μπορεί και να είμαστε… Μην ακούτε όμως εκείνες τις φωνές, που με οκτώ δεκαετίες εμπειρίας, βγαίνουν Δημόσια για να πουν ανακρίβειες. Πολύ παλιομοδίτικο το «διαίρει και βασίλευε», στην Ευρώπη του 2019. Και λίγο ανήθικο, το να κολλάς ταμπέλες σε ανθρώπους, που το μόνο που θέλουν είναι να βοηθήσουν για το καλό της πόλης μας. Ας πούμε απλά ότι τόσα χρόνια στα κοινά, είναι κρίμα, να μην φιλτράρονται σωστά τα όσα λέγονται. Έτσι και αλλιώς, όποιος θέλει να μάθει, μπορεί απλά να ρωτήσει. «Τίνος είστε εσείς;», που λένε και στα χωριά. «Τι μέρος του λόγου είσαστε;».
Είπαμε, είμαστε εδώ για να βοηθήσουμε. Έξω από κόμματα και παρατάξεις. Τις λύσεις όμως, θα τις εφαρμόσουν άλλοι. Γιατί να μην θέλουμε λοιπόν, να τα έχουμε καλά με αυτούς τους «άλλους»;
Μην σας μπερδεύω, έγραψα ήδη πολλά, χωρίς όμως να σας πω, τι. Σε τι αναφέρομαι. Στα κηπαία και τη διαχείρισή τους. Στον όγκο των υλικών, που βρίσκεται χύμα πεταμένος στις γειτονιές μας και στο σύστημα που λειτουργεί ο Δήμος μας, για την αποκομιδή τους.
Έξω από το πρόγραμμα που έχει ανακοινωθεί, μια στις τόσο, περνάνε παρέα το φορτηγό και η μπουλντόζα και φορτώνουν ό,τι βρουν. Αφήνοντας ξοπίσω τους σπασμένα πεζοδρόμια, σκαμμένα χώματα, χτυπημένα δέντρα και αρκετά υλικά και σκουπίδια, που δεν μαζεύονται με τον φορτωτή. Αυτό είναι που θέλουμε να αλλάξει, γιατί είναι λάθος. Γιατί δεν συνάγει με τις σύγχρονές πρακτικές. Γιατί δεν τιμάει την καθημερινότητά μας και την ιστορία αυτού του τόπου. Γιατί δεν είναι ούτε εργονομικό, ούτε λειτουργικό, ούτε οικονομικό. Είναι ένα σύστημα που μοιάζει ότι δεν έχει μελετηθεί σωστά και αν και μας στοιχίζει χρήματα, (όχι ρεβίθια, ούτε της monopoly),οι γειτονιές μας, ούτε πιο όμορφες είναι, ούτε πιο καθαρές.
Αλλά για έναν ακόμα λόγο, που σε αυτόν πιστεύω, ότι θα βρούμε αρκετούς που θα συμφωνήσουν. Ο κόπος των εργαζόμενων στην καθαριότητα του Δήμου, δεν φαίνεται. Και χάνουν αδίκως το δικαίωμα στην υπερηφάνεια, για το αποτέλεσμα της δικής τους της δουλειάς. Γιατί η προσπάθεια για μια καθαρότερη πόλη, δυστυχώς, δεν οργανώθηκε εξ αρχής σωστά. Δεν φταίει το προσωπικό του Δήμου, οδηγίες ακολουθεί. Το ψάρι… το κεφάλι… όπως και να έχει, οι γειτονιές μας… πολύ συχνά βρωμάνε.
Βλέποντας αυτή την κατάσταση, κάποιοι κάτοικοι λοιπόν, (οι «γκρινιάρηδες» που λέγαμε), έχοντας γνωρίσει και την Κηφισιά σε καλύτερες εποχές, είπαμε να βοηθήσουμε. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Όποιος θέλει να συνδράμει, είναι καλοδεχούμενος. Στην αρχή, διερευνητικά το πάμε έτσι και αλλιώς. Ας συναντηθούμε όμως πρώτα με όλους τους εμπλεκόμενους, για να δούμε ποιος θα μπορούσε να είναι ο ρόλος μας.
Ο λόγος που για κάποιους, μπορεί να μοιάζει ότι είμαστε υπερβολικά φορτσάτοι, είναι επειδή ως απλοί πολίτες, έχουμε την ευελιξία να κινηθούμε όπως εμείς θέλουμε! Και αυτό, το γρήγορο και αποφασισμένο, είναι μεγάλο πλεονέκτημα, όταν το πρόβλημα πιέζει για να υπάρξουν λύσεις. Γιατί αυτή τη στιγμή, ο μοναδικός ΧΥΤΑ της Αττικής, πλησιάζει όλο και πιο πολύ στο σημείο κορεσμού του και οι λύσεις στη διαχείριση των υλικών, θα πρέπει να βρεθούν και να εφαρμοστούν… άμεσα!
