Ο Χρήστος Νικολόπουλος γεννήθηκε σε οικογένεια μουσικών και ξεκίνησε παίζοντας σε λαϊκές ορχήστρες, περιπλανώμενος σε όλη την περιφέρεια της Κεντρικής Μακεδονίας προσπαθώντας να βοηθήσει οικονομικά την οικογένειά του. Αυτοδίδακτος μουσικός, με ακούσματα και επιδράσεις από τους πρόσφυγες της Μικρασίας, σε ηλικία μόλις 16 ετών κατέβηκε στην Αθήνα κερδίζοντας μια θέση δίπλα στους μεγαλύτερους μουσικούς της εποχής. Οι σπουδαιότερες φωνές του ελληνικού πενταγράμμου έχουν τραγουδήσει με τη μουσική του.
Τον Απρίλιο του 2017, στο Πολιτιστικό Κέντρο της Κηφισιάς παρουσιάστηκε το βιβλίο – βιογραφία του Χρήστου Νικολόπουλου «Η ζωή μου, τα τραγούδια μου», το οποίο έγραψε ο Κώστας Μπαλαχουτίδης.
Η έκδοση συνοδεύεται με ένα cd με σπάνιες ηχογραφήσεις του μουσικοσυνθέτη, που ερμηνεύουν οι: Γιώργος Νταλάρας, Δημήτρης Μητροπάνος, Μανώλης Μητσιάς, Χάρις Αλεξίου, Πασχάλης Τερζής, Λεωνίδας Βελής, Κωνσταντίνα, Κώστας Μακεδόνας και ο ίδιος ο συνθέτης.
Το βιβλίο προλογίζουν ο Λευτέρης Παπαδόπουλος: «O Νικολόπουλος είναι γέννημα της μεγάλης σχολής του ρεμπέτικου», η Χάρις Αλεξίου: «οι επιτυχίες του τραγουδήθηκαν και τραγουδιούνται ακόμη και σήμερα σε όλα τα πάλκα της Ελλάδας», και ο Γιώργος Νταλάρας: «είναι αναμφισβήτητα ο σπουδαιότερος λαϊκός συνθέτης της γενιάς του».
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΓΡΗΓΟΡΑΚΟ
Και «φούμα φούμα», όχι στα βοτσαλάκια αλλά στα παγκάκια της πλατείας Ηρώων Πολυτεχνείου, συναντηθήκαμε με τον Χρήστο Νικολόπουλο, τον συνθέτη τραγουδιών που δεν έχουν λείψει από κανένα ελληνικό γλέντι εδώ και δεκαετίες. Στην Κηφισιά τον απολαύσαμε ζωντανά στις 15 Σεπτεμβρίου, στο πλαίσιο των Αλλοτινών Πατρίδων που διοργάνωσε το ΚΕΜΜΕ, σε συναυλία στην πλατεία Τσαχπίνη, στη Νέα Ερυθραία. Ο γνωστός σε όλους μουσικοσυνθέτης συνόδευσε με το μπουζούκι του τον Δημήτρη Μπάση και την Ασπασία Στρατηγού σε μια κεφάτη λαϊκή βραδιά, γεμάτη από τις μελωδίες του.
Η συναυλία ήταν η αφορμή για να ζητήσουμε από τον Χρήστο Νικολόπουλο να «καθίσει» στο παγκάκι μαζί μας. Ο βασικός όμως λόγος είναι γιατί ο βιρτουόζος μουσικός ζει και δημιουργεί στην πόλη μας και ίσως κάποιες από τις μελωδίες του να τις εμπνεύστηκε ακούγοντας τον αέρα να περνάει μέσα από τα πλατάνια της. Μάλιστα το παγκάκι που διάλεξε να συναντηθούμε, είναι στην πλατεία Ηρώων Πολυτεχνείου, κοντά στο σπίτι του, από όπου παρατηρεί τα παιχνίδια των εγγονών του. Η κουβέντα μας κύλησε αβίαστα, μελωδικά, και σας μεταφέρουμε.
Πόσα χρόνια είστε δημότης Κηφισιάς;
Από το 1987 ζω και εργάζομαι στη Νέα Κηφισιά, έχω το στούντιο κάτω από το σπίτι μου και βασικά κάνω τη δισκογραφική μου δουλειά.
Έχετε κλείσει λοιπόν πάνω από 30 χρόνια, οπότε μπορείτε να θεωρείτε τον εαυτό σας, γνήσιο Κηφισιώτη. Πώς νιώθετε για το κοινό της Κηφισιάς, μια και έχετε δώσει αρκετές συναυλίες στην πόλη είτε καλεσμένος του Δήμου, είτε συλλόγων όπως η τοπική ομάδα της ΑΕΝΚ;
Το κοινό της Κηφισιάς, όπως γνωρίζετε, αποτελείται από πολλά και διαφορετικά στρώματα από πολύ πλούσιους, μικρομεσαίους αλλά και απλούς λαϊκούς ανθρώπους. Ειδικά οι τελευταίοι κατά καιρούς μου έχουν δείξει τη συμπάθεια και την αγάπη τους, σε αυτές τις γιορτές που διοργανώνει ο Δήμος αλλά και οι πολιτιστικοί σύλλογοι της περιοχής, όπως η τελευταία για τις Αλλοτινές Πατρίδες, στη Νέα Ερυθραία.
Με τους Μικρασιάτες έχετε κάποια κοινά που σας δένουν;
Η καταγωγή μου είναι από την Αλεξάνδρεια της Ημαθείας, είμαι Μακεδόνας. Στη γειτονιά μου είχαμε πολλούς πρόσφυγες από τη Μικρασία και μεγαλώσαμε μαζί όλα τα παιδιά. Στη συνέχεια είχα την τύχη να παίξω δίπλα σε οργανοπαίχτες από εκείνα τα μέρη και ήρθα κοντά και στην κουλτούρα τους διαβάζοντας πολλά για την πατρίδα τους αλλά και για τον ξεριζωμό.
Είστε πολλά χρόνια στο μουσικό στερέωμα και έχετε συνεργαστεί με πάρα πολλούς σημερινούς και χθεσινούς ερμηνευτές και δημιουργούς.
Οι άνθρωποι που ήρθαν από τη Μικρασία έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη γέννηση του λαϊκού τραγουδιού όπως ο Παπασιδέρης, ο Τούντας και άλλοι. Αυτοί οι μουσικοί που ήρθαν από την Ανατολή έπαιξαν μεγάλο ρόλο στο να δημιουργηθεί αυτό που λέμε ελληνικό τραγούδι γενικότερα, είτε έντεχνο είτε λαϊκό, γιατί παλιότερα υπήρχε μόνο το δημοτικό και κάποια ελαφριά. Εγώ είχα την τύχη να παίξω δίπλα σε κάποιους από αυτούς τους ρεμπέτες, τον Παπαϊωάνου, τον Παγιουμτζή και άλλους. Είχα επίσης την τύχη να παίξω και σε δίσκους μικρασιατών τραγουδιστών.
Οι σημερινές συνθήκες της κρίσης πόσο έχουν επηρεάσει τη δουλειά σας. Τα θέματα στο λαϊκό τραγούδι έχουν επηρεαστεί;
Καλλιτεχνικά δεν το έχει επηρεάσει γιατί η νεολαία είναι κολλημένη στα δικά της προβλήματα επιβίωσης. Επίσης βρίσκουν διέξοδο στο δικό τους είδος μουσικής το οποία έχουν επιβάλει οι εταιρίες παραγωγής, βγάζοντας από την καθημερινότητα το λαϊκό τραγούδι. Η κρίση μάς έχει επηρεάσει κυρίως στον οικονομικό τομέα, αφού τα περισσότερα μαγαζιά δουλεύουν μόνο δύο τρεις νύχτες την εβδομάδα. Το ίντερνετ επίσης έχει κάνει τεράστια ζημιά στις πωλήσεις των δίσκων και εκεί που παλιά ένας πετυχημένος δίσκος πούλαγε στην Ελλάδα 200 και 300 χιλιάδες κομμάτια, σήμερα μετά βίας πουλιούνται πάνω από 1000 cd. Δεν υπάρχει η πώληση της ύλης και αφού δεν υπάρχει χειροπιαστή απόδειξη της αξίας κάποιου δημιουργού με τις πωλήσεις, πέφτουν και οι αξίες των καλλιτεχνών.
Στην ιστορία του ελληνικού τραγουδιού, αποδεικνυόταν και από τις πωλήσεις η αγάπη του κόσμου σε έναν καλλιτέχνης, όπως για παράδειγμα για τον Λοΐζο, σήμερα αυτό δεν μπορούμε να το δούμε. Από την άλλη, κάποιοι καλλιτέχνες επιβλήθηκαν σήμερα με το έτσι θέλω των εταιριών, γιατί διέθεταν την οικονομική ευχέρεια να το κάνουν αυτό. Κάνανε πλούσιες παραγωγές, ανεβάζοντας έτσι τις πωλήσεις. Σήμερα οι εταιρίες δεν διαθέτουν τα χρήματα να κάνουν πειράματα με νέους τραγουδιστές και έτσι αν κάποιος νέος καλλιτέχνης είναι τυχερός και έχει την τεχνογνωσία να εντυπωσιάσει στο διαδίκτυο, προχωράει. Όλοι οι άλλοι που βαδίζουμε με την κλασική μορφή, ούτε καν προλαβαίνουμε να δώσουμε το παρόν μας. Φυσικά δεν είναι μόνο η σημερινή οικονομική κρίση που έκανε ζημιά στον κλάδο μας αλλά και η επέλαση της τεχνολογίας με το διαδίκτυο που μας έχει καθηλώσει. Μεγάλη ζημιά έχουμε πάθει και με την είσπραξη από τα πνευματικά μας δικαιώματα, από την περίφημη ΑΕΠΙ την Ελληνική Εταιρεία Προστασίας της Πνευματικής Ιδιοκτησίας, που μας βγήκαν απατεώνες μεγάλοι. Έτσι κι και από ‘κει χτυπηθήκαμε. Σήμερα υπάρχουν κάποιες ενδείξεις ότι τα πράγματα θα πάνε καλύτερα με τις δύο εταιρίες που δημιουργήθηκαν στη θέση της.
Η Ευρωπαϊκή νομοθεσία έχει αλλάξει τους κανόνες περί πνευματικών δικαιωμάτων και προσπαθεί να επιβάλει πνευματικά δικαιώματα και σε ό,τι διακινείται στο διαδίκτυο.
Όσον αφορά το δικό σας δημιουργικό έργο σήμερα;
Κάνω κάποιες συναυλίες αλλά έχω την ευχέρεια να πηγαίνω εκεί που μου αρέσει, σε χώρους που θεωρών καλούς και η ζωή συνεχίζεται.
Ποια θεωρείτε μέχρι σήμερα την κορυφαία σας παρουσία σε συναυλία;
Στο Ηρώδειο το 1998, όπου ένιωσα ηθική ικανοποίηση για την πορεία μου με το αφιέρωμα που έγινε στο έργο μου αλλά και οι μεγάλες διήμερες συναυλίες στο Μέγαρο Μουσικής τον Απρίλιο του 2004 και 2005 όπου με τίμησαν πάρα πολλοί καλλιτέχνες που έχω συνεργαστεί μαζί τους δισκογραφικά και σε συναυλίες αλλά και άλλοι που δεν είχε τύχει να συναντηθούμε, όπως ο Κότσιρας.
Έχετε κάποιες όμορφες αναμνήσεις σε παγκάκι, στιγμή δημιουργίας, είτε ξεκούρασης;
Η μόνη όμορφη ανάμνηση που μου έρχεται αυτή τη στιγμή είναι από το πάρκο Ηρώων Πολυτεχνείου, όπου πηγαίνω με τα τέσσερα εγγόνια μου και παίζουν στην Παιδική Χαρά. Γενικά είμαι δεμένος με τη φύση, απολαμβάνω κάθε καλοκαίρι να πηγαίνω στο εξοχικό μου στον Άγιο Κωνσταντίνο, μου αρέσει η θάλασσα και να βρίσκομαι έξω στο ύπαιθρο.
Η Κηφισιά είναι ένας τόπος για να ζεις;
Είναι πάρα πολύ καλή περιοχή, μας καλύπτει την οικογένειά μου κι εμένα σαν τρόπος ζωής από πάρα πολλές πλευρές. Έχει ωραίους χώρους, ωραία μαγαζιά, ωραίες καφετέριες, έχει τα εμπορικά της κέντρα. Το μόνο βασανιστικό για εμάς που ζούμε από την απάνω μεριά της Εθνικής είναι ότι μας εμποδίζει την πρόσβαση προς το κέντρο της Αθήνας. Να είναι δίπλα σου η Εθνική και να κάνεις χίλιες στροφές για να βγεις.
Είμαστε σε προεκλογική περίοδο. Σας έχει πλησιάσει κάποιος δήμαρχος στο παρελθόν για να κατεβείτε μαζί του;
Κάθε φορά με προσεγγίζουν κάποιοι υποψήφιοι δήμαρχοι αλλά δεν έχω δυστυχώς το χρόνο να ασχοληθώ. Παρόλα αυτά στο παρελθόν είχα ασχοληθεί, πιο πολύ από φιλότιμο, και είχα στηρίξει την Φώφη Γεννηματά στην Υπερνομαρχία της Αθήνας και μάλιστα είχα εκλεγεί δεύτερος σε ψήφους. Τότε είχα αναλάβει το πόστο του Πολιτισμού, παρόλο που στην αρχή ήθελα να παραιτηθώ γιατί δεν μου άρεσαν οι διαξιφισμοί και οι αντιπαραθέσεις. Τελικά ανέλαβα τα πολιτιστικά της Νομαρχίας και έκανα θεωρώ κάποια καλά πράγματα, όπως η επαφή των μαθητών των σχολείων της Αττικής, Γυμνάσια και Λύκεια με τους μεγάλους μας μουσικοσυνθέτες όπως τους Χατζηδάκι, Θεοδωράκη, Λοΐζο. Θυμάμαι είχαμε πάει σε πάνω από 200 σχολεία και οι μαθητές ήταν ενθουσιασμένοι, γιατί εκτός από μια μικρή διάλεξη υπήρχε και μια μικρή ορχήστρα. Το κοστολόγιο ήταν μηδενικό αλλά το όφελος τεράστιο. Επίσης κάναμε μια γιορτή όπου βραβεύαμε φιλέλληνες από όλο τον κόσμο, κάτι που προϋπήρχε αλλά το αναβαθμίσαμε, ανοίγοντάς τη προς τον κόσμο σε μεγάλους χώρους με προσκεκλημένους μεγάλες προσωπικότητες, όπως τον δικηγόρο του Μαντέλα. Αυτή ήταν η ενασχόλησή μου με τα κοινά και από τότε μακριά. Μου αρέσει να παρακολουθώ, τι γίνεται στην πόλη μου ή στην κεντρική σκηνή, ποιος είναι ο καθένας αλλά ως εκεί. Ευχής έργον είναι οι εκάστοτε δημοτικές αρχές να εκπληρούν επάξια τα καθήκοντά τους και να προσφέρουν στους πολίτες της Κηφισιάς το καλύτερο, γιατί υπάρχει ο φυσικός πλούτος στην περιοχή και μπορούν να γίνουν πολλά πράγματα. Καλό θα ήταν η καθαριότητα να γίνει ακόμα καλύτερη, να γίνουν κι άλλες παιδικές χαρές, υπάρχουν χώροι.
Δυστυχώς υπάρχει τρομερή διαδικασία να μπορέσει να πιστοποιηθεί μια παιδική χαρά, η οποία μπορεί να πάρει δύο και τρία χρόνια. Αυτό έγινε πιο δύσκολο και μετά από το θανατηφόρο δυστύχημα πριν πέντε χρόνια στο Ελληνικό, οπότε εξετάζονται περνάνε τα πάντα από σαράντα κύματα.
Δεν πειράζει ας ξεκινήσουν, τουλάχιστον να γίνει κάτι έστω και μετά από τρία χρόνια. Δεν μπορεί να υπάρχει μια ολόκληρη πλατεία όπως των Ηρώων Πολυτεχνείου και να έχει μέσα κάτι σαραβαλιασμένες κούνιες. Αφού υπάρχει χώρος, να μην είναι μαζεμένοι όλοι σε δύο τρεις κούνιες, όπου πηγαίνουν δεκάδες γονείς τα παιδιά τους.
Άλλο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε είναι με τα όμβρια ύδατα, που θέλει έργα. Πρώτη φορά μετά από τόσα χρόνια που μένω πλημμύρησε το υπόγειο που διατηρώ το στούντιο και πάθαμε μεγάλη ζημιά.
Ας πάμε πάλι στο καλλιτεχνικό και ας μιλήσουμε λίγο και για το χειμερινό σας πρόγραμμα. Θα εμφανιστείτε κάπου;
Φέτος θα ξεκινήσουμε από τις 12 Οκτωβρίου στο «Περιβόλι του Ουρανού» και θα είμαστε με την Πίτσα Παπαδοπούλου, τον Στέλιο Διονυσίου, την Ασπασία Στρατηγού και ένα συγκρότημα με χάλκινα τους Λάου Λάου.
Ο κόσμος διασκεδάζει;
Ναι διασκεδάζει γιατί έχουμε γνήσιο λαϊκό πρόγραμμα και είναι πολλοί μάλιστα που έρχονται και από εδώ από την περιοχή. Ξέρετε στον Έλληνα αρέσει πολύ το λαϊκό τραγούδι, δυστυχώς όμως τα ραδιόφωνα και αυτοί που διαμορφώνουν τη γνώμη και τη μουσική παιδεία το έχουν εξορίσει. Αν και υπάρχουν πολλές συχνότητες και πολλοί ραδιοφωνικοί σταθμοί λίγοι κάνουν αφιερώματα στο λαϊκό τραγούδι. Έτσι όταν κάνουμε συναυλίες ή προγράμματα σε κέντρα ο κόσμος έρχεται και διασκεδάζει και ακούει μουσική που του αρέσει. Έρχονται και ξανάρχονται, είμαστε το ίδιο σχήμα για τρίτη σαιζόν γι’ αυτό ανοίγουμε και νωρίς στις 12 Οκτωβρίου.
Καλή μουσική χρονιά να έχετε και πάντα επιτυχίες.
