Ως γάτος ελληνόψυχος, μόλις τα μάτια ανοίξω
γυρεύω νάβρω αντίπαλο, ανάθεμα να ρίξω,
αφού απ’ τα χρόνια τα παλιά τα ιθαγενή γατόνια
ως σήμα τους κατατεθέν πλάσαραν τη διχόνοια.
Μας πήραν πρέφα όλοι πως οι Greeks είμαστε ψώνια
κι οι εταίροι μας ταράξανε στα ηχηρά καψώνια.
Πώς είπες; Φαν του Σύριζα; Μέριασε μη σε λήξω!
Κι αυτός; Του Κούλη μπιστικός; Ολέ, θα τον συνθλίψω!
Το φρόνημα του το δεξί βιαίως θα στραμπουλίξω!
Τον ορκισμένο Πασοκτζή βάναυσα θα ζουπήξω,
στην αχνιστή γλαρόσουπα του Πάνου θα τον πνίξω,
τον δε Ανελίτη με Κουκουέ βαμμένο θα συμπτύξω.
Ανησυχείς μη φαγωθούν; Και όμως, θα σ’ εκπλήξω:
άμα τα δυο τους δεν τα βρουν, να μη με λένε Φρίξο!
Βλέπεις, ευθύς τ’ ομολογώ. Η αλήθεια μη σε σκιάζει –
όμοιος ομοίω, φίλε μου αφελή, αεί … βελάζει.
Σανό αυτοί, σανό κι εμείς, θα πάρουμε τα Ίμια,
αφού ο Γαβρόγλου ανέλαβε και στα πανεπιστήμια
να βάλει τάξη, εξάρχοντος του Παρασκευοπούλου.
Δέον ν’ αποκτήσεις, σύντροφε, νοοτροπία δούλου.
Μην εμποδίζεις τα παιδιά να σπάνε και να καίνε,
υπέρ λαού αγωνίζονται και ειρήνης, έτσι λένε.
Όταν αθρόοι εισβάλλουν ευσταλείς κουκουλοφόροι,
σκύβε εσύ ευλαβικά, βρε παλιομεσοφόρι.
Για τις ζημιές μη σκιάζεσαι. Να ‘ναι καλά οι φόροι!
Τον Ένφια τον πλήρωσες; Ουχί; Λες πως δε βγαίνεις.
Σιγά μη σε πιστέψουμε. Βρε δεν πα να ‘σαι εργένης;
Βρέστα, βρε ανυπάκουε, μην κλαις, μην επιμένεις,
γιατί Ρουβίκωνες και Σία κατέχουνε πού μένεις,
και μέχρι το λογαριασμό να στείλει η Παπακώστα,
πλήρωνε εσύ τ’ αυθαίρετα, πέσε τα ευρά και σώστα,
ειδάλλως θα σου χρεώσουνε και πέναλτι από πάνου.
Έχουν, σου λέει, να θρέψουνε και το πουλί του Πάνου.
Στοιχίζει, βλέπεις και η ΕΡΤ, για να μπορεί ο Καψώχας
ν’ αποκαλύπτει ύποπτες συνωμοσίες της μπόχας
που εξυφαίνουν διάφοροι σατανικοί επιτήδειοι.
Σώπα γιατί όπου να ‘ναι θα σημάνουν οι επικήδειοι
για τους εβδομηντάρηδες και άνω συνταξιούχους,
τους άχρηστους, και τους λογής ΑΜΕΑ επιδοματούχους,
που ζώντες τ’ ασφαλιστικά ταμεία έχουν ταράξει.
Ήτανε δίκαιο, σύντροφε, εξ ου κι έγινε πράξη.
Παππού αν έχεις, έγκαιρα βάλτονε να φωνάξει:
Δεν θα πεθάνουμε ποτέ, κουφάλα νεκροθάφτη!
Χωρίς εμάς, τη σύνταξη πώς ο εγγονός θα χάφτει;
Βλέπεις, τα νέα τα παιδιά δεν πρέπει να κουράζεις!
Τον υπναρά Γαβρόγλου, βρε αχρείε, μην τον κράζεις,
κι αντί νωρίς, απ’ τες εννιά, ν’ ανοίγουν τα σχολεία,
ο μήνας να ‘χει πάντα εννιά. Θαυμάστε μεγαλεία!
