Τρίτη προχθές, ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου,
οι κολλητοί τα πίναμε στου φίλου μου του Ντίνου,
με τρεις προπόσεις στην υγειά του Έλληνος κρετίνου.
Στα πλαίσια φίνου τσιμπουσίου και ρέοντος του οίνου,
την Τσικνοπέμπτη ανάψαμε κερί στη μνήμη εκείνου
στο χείλος που μας έφερε γκρεμού επικινδύνου –
στο έλεος τουτ’ έστιν του βουρκόλακα του Ρήνου –
και προστασία γυρέψαμε στην Παναγιά της Τήνου.
Όπου σταθώ κι όπου βρεθώ πέφτω σε μασκαράδες
που ολημερίς συρρέουν χαρωποί στους μαχαλάδες,
στον Τάσο τον Πετρόπουλο να δίνουν συγχαρητήρια
για εισφορές που επέβαλε – xαράτσια, μα σωτήρια!
Γύφτος που εσχάτως στο μπλακ τζακ έχασε δυο τσαντίρια,
του Αρτέμη Σόρρα διεκδικεί τα δισεκατομμύρια
και σπεύδει αγωγή να καταθέσει μηνυτήρια.
Help! Ο Μουζάλας πνίγεται στης Μόριας τα μυστήρια!
Του Καλογρίτσα εταιρία, στο real estate δραστήρια,
ενδόξου ανδριάντος έκανε τα αποκαλυπτήρια –
τον Καραγκιόζο βλέπω με τα δυο του κολλητήρια.
Ο Γιακουμάτος ισχυρά μας έφερε πειστήρια
πως πλείστοι γκέι επιδίδονται, ωιμέ, σε ψωνιστήρια,
και μεταδίδουνε ιούς σε παμπ και φροντιστήρια –
είδαμε και της Μαίρης Συνατσάκη τα χαΐρια!
Πού ‘σαι, Ουρανία; Τους μουλωχτούς χώσε στα κρατητήρια!
Ο Φλαμπουράρης θέλει, λέει, να κάνει τα χατίρια
των όποιων αναξιοπαθών, πριν κάνουν χαρακίρια.
Όσοι του Σόιμπλε πέσανε θύματα εξιλαστήρια
άιντε, να μπουν με το καλό και στα Χρηματιστήρια!
Τα μάτια του θα τρίβει όποιος εκλογές ζητάει,
σαν δει πως στο Συριζιστάν ουδείς ψωμολυσσάει.
Λαγάνες, μύδια κι αστακούς ψωνίζει η συμπεθέρα,
να ντερλικώσουμε οι φτωχοί την Καθαρά Δευτέρα.
Κοινωνικό εισόδημα αλληλεγγύης πήρες;
Ε, πιάσε τότε ένα κρασί και μια ντουζίνα μπύρες
κι ασ’ τη Φωτίου με γεμιστά και φάβα να τη βγάλει –
το σύστημα της Νάσα πήρε μπρος το καρναβάλι,
απ’ τις ουρές μας γλίτωσε, από δω παν κι οι άλλοι.
Το Κορδελιό αδειάσανε για να ξεθάψουν μπόμπα,
μα ο ουρανός σκοτείνιασε. Πιάσε μια τιριτόμπα,
μωρέ Κατσίκη ατίθασε, να πάρουμε τα Σκόπια
κι απέ τη Βόρειο Ήπειρο. Γιούργια στα βοσκοτόπια
γι’ αετό δικέφαλο στο γκριλ, σπαλομπριτζόλα ντόπια!
Ορμάτε, Ελληναράδες μου! Πήραν φωτιά τα τόπια!
Για ένα τελευταίο τανγκό πετάω στο Παρίσι,
στη Ντίσνεϊλαντ τον Σκρουτζ να βρω, να κάνω αλισβερίσι
συν γυναιξί και τέκνοις. Η L’ Oreal θα μ’ ευλογήσει,
αφού άφεση ζητήσω -λες ο Ρότσιλντ να με βρίσει;
Να πάω να ‘βρω τον Πασκάλ μου ‘χε ο Παππάς συστήσει-
ή μήπως είπε τον Μπρυκνέρ; Ωχ, μ’ έχει πια ζαλίσει
αυτή η διαπραγμάτευση! Ο Ευκλείδης μ’ αρρωσταίνει,
μα ο ήδιστος Ζουράρις ναν’ καλά, που μ’ ανασταίνει.
Ουφ! Ως το δύο δέκα οχτώ, ποιος ζει και ποιος πεθαίνει;
Φρίξος ο Κηφισόγατος:
Αφού μεγαλουργήσαμε με τη δραχμή, πατριώτες,
ώρα να κατακτήσουμε το διάστημα, κι οι κότες
καιρός να βγάλουν το σκασμό! Οι άθλιοι συνωμότες
που την Κονιόρδου βρίζουνε, του Κούλη επιστήθιοι
φίλοι και φαν του Αδώνιδος, είναι καραηλίθιοι
μ’ ευαισθησία βερίκοκου, πόμολου νοημοσύνη,
τσιράκια του Τατσόπουλου. Τον ΔΟΛ ποιος τονε κλείνει;
Απολογήσου, Λούκι Λουκ! Marie Claire, ουκ αισχύνει;
