Δεν χρειάζεται να πάτε στην Άρτα για να δείτε το γεφύρι της. Έχουμε τη δική μας εκδοχή, εδώ, στην πόλη μας, εκεί όπου η Νέα Κηφισιά χωρίζεται από τη Νέα Ερυθραία, από το ορμητικό ποτάμι των αυτοκινήτων που τρέχουνε στην Τατοΐου. Ολημερίς το χτίζανε…
Από τότε που γράφω σε αυτήν εδώ την εφημερίδα, αναφέρομαι σε αυτό το θέμα… Πρέπει να έχω γίνει πολύ κουραστικός. Τόσο πολύ, που ύστερα από την παρότρυνση μιας εκ των Προέδρων των Δημοτικών Ενοτήτων, με πήρανε πριν κάποιους μήνες τηλέφωνο από τις Τεχνικές Υπηρεσίες του Δήμου, για να μου εξηγήσουνε γιατί δεν μπορεί να γίνει μια διάβαση πεζών με νησίδα, σε εκείνο το σημείο. Ο δρόμος δεν έχει αρκετό φάρδος και θα κινδυνεύανε οι οδηγοί. Για να μπει λέει φανάρι για τους πεζούς, πρέπει να υπάρχει ανεμπόδιστο πεζοδρόμιο και από τις δυο πλευρές του δρόμου, για τουλάχιστον 100 μέτρα, πριν από και μετά το φανάρι. Τρέχα γύρευε… Έτσι λοιπόν, πήρανε λίγη λευκή μπογιά, βάλανε δυο επιγραφές του ΚΟΚ για να την σηματοδοτήσουνε από κάθε πλευρά του δρόμου και έτοιμη η διάβαση! Πρόκειται για το σημείο μεταξύ των οδών Δάφνης, στη Νέα Κηφισιά και Ν. Πλαστήρα, στη Νέα Ερυθραία. Γνωστό και ως, «στο φούρνο… μπιιιιιιπ». (Ονόματα δεν λέμε, υπολείψεις δεν θίγουμε).
Στους περισσότερους οδηγούς δεν κάνει καμία διαφορά, έχουνε «γραμμένους» τους πεζούς, όπως τους είχανε πάντοτε. Θέλει μεγάλη προσοχή όταν διασχίζεις το δρόμο. Αλλά και να θέλανε να σταματήσουνε, όπως απαιτεί ο ΚΟΚ, πού να καταλάβουνε ότι υπάρχει διάβαση… Η μία από τις δυο επιγραφές, αυτή από την πλευρά της Νέας Ερυθραίας, μετά από δυο ημέρες, είχε εξαφανιστεί! Πρέπει να είναι κάποιος μεγάλος μισάνθρωπος, για να βάζει σε κίνδυνο τους πεζούς, όταν περνάνε το δρόμο. Το ανέφερα λοιπόν στο Urban Avengers, (όπου μπράβο για την άμεση ανταπόκριση) και η επιγραφή ξαναμπήκε! Για λίγες μόνο ημέρες, όπου και ξανά-εξαφανίστηκε…
Έχουμε φαίνεται λεφτά για να βάζουμε και να ξαναβάζουμε ταμπέλες στην Κηφισιά, αντί να ψάχνουμε για τους υπαίτιους και να βάλουμε εκείνους να τα πληρώσουν. Δεν ξέρω αν το θυμόσαστε, είμαι από τους παλιούς και το θυμάμαι καλά, αλλά κάποτε πίσω από τις επιγραφές του ΚΟΚ, έγραφε ότι κάθε ζημιά στα σήματα του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, τιμωρείται μέχρι και με δυο χρόνια φυλάκισης. Σήμερα πια δεν γράφουν τίποτα. Αν και θα έπρεπε μάλλον να γράφει, «ελεύθερα…», «κάντε ό,τι γουστάρετε…».
Η κατάσταση είναι απογοητευτική, γιατί πραγματικά μοιάζει ο καθένας να κάνει ό,τι γουστάρει. Για παράδειγμα… Έχετε κολλήσει ποτέ στην κίνηση της Κηφισίας; Ξέρετε, σε αυτήν που δημιουργείται πλέον καθημερινά, από την Όθωνος ή και πιο πριν ακόμα, μέχρι την Πλατεία της Κηφισιάς. Είναι γιατί δυο, τρεις, δέκα εγωίσταροι, (δεν έχει σημασία πόσοι, σαφώς λιγότεροι πάντως από εμάς που ταλαιπωρούμαστε), κάνουν ό,τι γουστάρουν! Αν τους πείτε μάλιστα και κάτι, αρκετοί είναι έτοιμοι να αρπαχτούνε, να τσακωθούνε ή και να πιαστούνε στα χέρια για «το δίκιο τους». Για το «δικαίωμα», στο να παρκάρουν πάνω στην Κηφισίας, δημιουργώντας μποτιλιάρισμα, ταλαιπωρώντας αγνώστους.
Οι δρόμοι μας πάντως, δεν είναι τα μόνα παραδείγματα «ετσιθελισμού». Είναι απλά τα πιο εμφανή. Κατειλημμένα πεζοδρόμια, οδηγοί που τρέχουν και επικίνδυνοι ελιγμοί, συνεχής παραβατικότητα, φανάρια και STOP να «σφάζονται», εγκληματικές συμπεριφορές και εξίσου εγκληματική αδιαφορία από τις Αρχές. Ο «ετσιθελισμός» βρίσκει έδαφος, κυρίως στο δημόσιο χώρο. Στον ιδιωτικό χώρο του καθένα, το τι γίνεται μέσα στα σπίτια μας, στις περισσότερες περιπτώσεις, δεν αφορά το σύνολο. Τώρα, αν ο άλλος έχει μετατρέψει το σπίτι του σε οίκο ανοχής, δέρνει τη γυναίκα του και αλυσοδένει τα παιδιά του στο υπόγειο, καταλαβαίνετε φαντάζομαι, ότι εκεί ο ιδιωτικός του βίος, τα «θέλω» του, αφορούνε και τα Όργανα της Οργανωμένης Πολιτείας. Την Αστυνομία και τη Δικαιοσύνη. Που υπάρχουν αποκλειστικά, για την προστασία των αξιών που μοιραζόμαστε. Για το καλό του συνόλου. Αυτός είναι ο λόγος, το καλό του συνόλου, που η εφαρμογή των νόμων, δεν θα έπρεπε να έχει την ελαστικότητα που μοιάζει να έχει σήμερα. Υπάρχουνε πολλοί και καλοί λόγοι, που δεν επιτρέπεται η στάση και η στάθμευση στην Κηφισίας, (για να μην ξεφύγω από το αρχικό παράδειγμα), δεν είναι τυπολατρία, δεν είναι κάποιο «χούι» ή κάποιο καψώνι, στις εκεί επιχειρήσεις και την πελατεία τους. Υπάρχει επίσης ένας Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας, που ορίζει τι επιτρέπεται και τι δεν επιτρέπεται. Υπάρχει και μια Διεύθυνση Τροχαίας, που τα στελέχη της έδωσαν όρκο, για υπακοή στο Σύνταγμα και τους νόμους του Κράτους.
Τα «στραβά μάτια» που κάνουν οι αρμόδιοι αλλά και εμείς οι πολίτες, σε όλες αυτές τις καταστάσεις που βιώνουμε στους δρόμους μας σήμερα, είναι ασέβεια στους δίπλα μας, στους συνανθρώπους μας. Είναι ασέβεια στην ίδια την κοινωνία. Το να βάζουμε εν γνώση μας σε κίνδυνο τις ζωές των συμπολιτών μας, είναι εγκληματικό. Πόσο πια όταν το θεωρούμε αναφαίρετο δικαίωμά μας… Η δε απαξίωση της ανθρώπινης ζωής, το να αντιμετωπίζουμε τα θύματα στην άσφαλτο ως «αντάλλαγμα» ή «θυσία» αν θέλετε, για την ηλίθια, εγωπαθή και αντικοινωνική συμπεριφορά που έχουμε πίσω από το τιμόνι, είναι ύβρις. Ειδικά για όσους θεωρούνε τον εαυτό τους ως καλό Χριστιανό ή καλό πιστό, του όποιου θρησκεύματος ή δόγματος.
Να σας πω την αλήθεια, με έχουνε μπερδέψει λίγο. Σε τελική ανάλυση, ύστερα από αρκετή γκρίνια, της δικής μου ίσως, αλλά και άλλων συμπολιτών μας, έγινε εκείνη η διάβαση στην Τατοΐου. Άσχετο αν δεν αλλάζει κάτι ουσιαστικά για τους πεζούς. Είναι πάντως μια αρχή και ίσως ένα μήνυμα, να μην το βάλουμε κάτω. Ωστόσο, θα ήτανε σαφώς πιο εύκολο και λιγότερο ψυχοφθόρο, αν η Δημοτική Αρχή έπαιρνε μια σαφή θέση. Να βγάλει μια ειλικρινή ανακοίνωση και να μας πει τι σκοπεύει να κάνει με το κυκλοφοριακό και με την οδική ασφάλεια στην πόλη μας. Είμαστε αρκετοί εκείνοι που δεν μπορούμε να φανταστούμε ότι η παρούσα κατάσταση, θα συνεχιστεί εσαεί. Δεν μπορεί το μέλλον για την Κηφισιά να είναι ένα μόνιμο μποτιλιάρισμα στην Κηφισίας, που θα ξεκινάει από το Ζηρίνειο και θα τελειώνει στο Καστρί. Δεν μπορεί η αδυναμία εφαρμογής του ΣΕΣ, (Σύστημα Ελεγχόμενης Στάθμευσης), να αποτελεί καρφί στο φέρετρο της αγοράς της Κηφισιάς και να περιμένουνε ότι οι δημότες, θα μείνουμε άπραγοι. Δεν μπορεί να κινδυνεύουνε άνθρωποι, για να δουλέψει η χ’ ή ψ’ επιχείρηση, που δεν προέβλεψε επαρκές πάρκινγκ για τις ανάγκες των πελατών της. Δεν γίνεται η βόλτα ή η δουλειά του ενός, εκείνου που επέλεξε το αυτοκίνητο για τη μετακίνησή του, να εμποδίζει τη βόλτα ή τη δουλειά του άλλου, που επέλεξε την συγκοινωνία, τα πόδια ή το ποδήλατό του.
Απ’ όσα διαβάζω, τελευταία, υπάρχει ανοιχτή κόντρα μεταξύ της Δημοτικής Αρχής και του προσωπικού του Δήμου. Υποψιάζομαι πως αν ρωτήσετε τους δημότες, οι περισσότεροι, που έτσι και αλλιώς δεν ασχολούνται με τα κοινά, σκοτίστηκαν εάν υπάρχει μια τέτοια κόντρα. Αυτό όμως που σίγουρα θέλουνε, είναι μια πόλη, που θα τους προσφέρει ποιότητα ζωής, ένα καλό περιβάλλον, ασφάλεια και ευκολία στη μετακίνηση τους. Δεν τους ενδιαφέρει εάν θα είναι οι 900-1000 υπάλληλοι του Δήμου ή οι αιρετοί που θα τους το προσφέρουνε, σκέφτονται λογικά, βλέπουνε τι πραγματοποιείται και τι όχι, κρίνουνε και αντιδρούνε. Μια ήπια μορφή αντίδρασης είναι και αυτό εδώ το κείμενο. Όπως και πόσα άλλα, από τόσους και τόσους ενεργούς συνδημότες μας. Όσο όμως δεν υπάρχει απάντηση, το να ενταθούνε οι προσπάθειές μας, μοιάζει να γίνεται όλο και περισσότερο μονόδρομος.
ποδηλάτης ανοιχτομάτης
