Της ΕΡΙΚΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
Ένα κάθισμα και ένα ποτήρι νερό είναι το μίνιμουμ της φιλοξενίας που μπορεί να προσφέρει κάποιος σε όποιον του χτυπήσει την πόρτα. Ένα κάθισμα οφείλει να προσφέρει και μια φιλόξενη πόλη στους επισκέπτες της και η Κηφισιά μάλλον είναι μια ιδιαίτερα φιλόξενη πόλη, αφού τα παγκάκια της σκορπισμένα στην πόλη στέκονται ακούνητα, αγνοώντας ήλιο και βροχή, έτοιμα πάντα να προσφέρουν ανάπαυλα στον περαστικό. Όσο τώρα για το νερό, καλό είναι ο διαβάτης να το έχει σε κάποιο μπουκαλάκι μαζί του, αν και δε λείπουν εντελώς οι βρύσες από την πόλη.
Καινούργια καλαίσθητα παγκάκια έχουν ήδη τοποθετηθεί στο κέντρο της Κηφισιάς, ενώ στην πόλη υπήρχαν ήδη πολλά και διαφορετικού στυλ παγκάκια, εναρμονισμένα με το χώρο που βρίσκονται, από τα κλασσικά ξύλινα και με μαντέμι, μέχρι μαρμάρινα και από τούβλο γύρω από τα παρτέρια στο Κεφαλάρι.
Τα παγκάκια εάν είχαν τη δυνατότητα να μεταδώσουν τις ιστορίες που έχουν εκτυλιχτεί σε αυτά, θα μπορούσαν να γράψουν ένα σωρό βιβλία. Ίσως γι’ αυτό στην Κωνσταντινούπολη παγκάκι έχει πάρει τη μορφή ανοιχτού βιβλίου και στη ράχη του φιλοξενεί απόσπασμα από αυτό, ενώ παλιότερα το Λονδίνο είχε γεμίσει με πολύχρωμα παγκάκια εμπνευσμένα από την κλασσική λογοτεχνία. Παγκάκια και ανάγνωση πάνε μαζί γι’ αυτό και η ιδέα βιβλιόφιλων, για ανταλλαγή βιβλίων αφήνοντάς τα σε ένα παγκάκι με την προτροπή να το πάρει κάποιος να το διαβάσει και μετά να το αφήσει με τη σειρά του σε κάποιο άλλο παγκάκι, για τον επόμενο αναγνώστη.
Ποιος δεν έχει να διηγηθεί κάποια προσωπική του ιστορία που εκτυλίχτηκε σε ένα παγκάκι; Μια γνωριμία που έκανε, το πρώτο φιλί που αντάλλαξε, ένα παγωτό που έφαγε για να παρηγορηθεί από ένα κακό νέο που άκουσε, ένα ηλιοβασίλεμα που απόλαυσε, μια φορά που αναγκάστηκε να κοιμηθεί εκεί, οι πρώτες σκέψεις που έκανε καθισμένος όταν έχασε τη δουλειά του και δεν ήταν έτοιμος ακόμα να το ανακοινώσει στο σπίτι του.
Το παγκάκι δεν κάνει διακρίσεις σε καπνιστές και μη και είναι έτοιμο να φιλοξενήσει χαρμάνηδες εργαζόμενους στο διάλειμμά τους από μια εργασία στην οποία μπορεί να τους τρώει η ορθοστασία.
Ακόμα και γνωστή σοκολάτα χρησιμοποιούσε για τη διαφημιστική της καμπάνια, ένα παγκάκι σε σχήμα σοκολάτας μαζί με το μήνυμα «Κάντε ένα διάλλειμα, κάντε ένα κιτ κατ». Το διάλειμμα δεν είναι σίγουρο εάν χρειάζεται σοκολάτα, παγκάκι όμως χρειάζεται σίγουρα.
Η έλλειψη οικονομικής άνεσης κάνει τα παγκάκια ακόμα πιο απαραίτητα. Στην ηλιόλουστη Ελλάδα δεν είναι ανάγκη να ξοδέψεις πολλά για να περάσεις όμορφα. Παλαιότερα πασατέμπο και παγκάκι, τώρα με τις επιλογές του περιπτέρου να είναι περισσότερες αρκεί να έχεις ένα παγκάκι για να καθίσεις να απολαύσεις μια μπύρα που δεν κάνει 5 ευρώ, όπως στο μπαρ και τρως φτηνά όσα πατατάκια θέλεις, αντί να περιμένεις εάν ο σερβιτόρος θα σου προσφέρει ξεροσφύρι το ποτό σου ή θα βάλει και μια χούφτα πατατάκια σε ένα μπολάκι.
Η άνθηση του γρήγορου και φτηνού φαγητού από σουβλάκια μέχρι τις κρέπες και τα χάμπουργκερ ευνοεί επίσης την κατανάλωσή τους σε ένα κοντινό παγκάκι, πριν το έδεσμα προλάβει να κρυώσει μέχρι να φτάσεις σπίτι σου, ενώ μπορείς να το απολαύσεις και με την παρέα σου, νιώθοντας πραγματικά ότι έχεις βγει έξω.
Η παραμονή σε ένα παγκάκι είναι και συμβατή με τη νέα τεχνολογία, μια και πάρκα και δημόσιοι χώροι συχνά καλύπτονται από υπηρεσίες δωρεάν διαδικτύου, έστω κι αν αυτό δεν είναι παντού, όπως κάποτε κάποιοι κυβερνώντες είχαν υποσχεθεί. Κάθεσαι στο παγκάκι σου, απλώνεις τα πόδια σου, ανοίγεις το κινητό σου και επικοινωνείς με τους διαδικτυακούς φίλους σου, ενώ έτσι δε στερείσαι και τη δυνατότητα να αποκτήσεις και κάποιον πραγματικό φίλο, που μπορεί να κάτσει δίπλα σου στο παγκάκι.
Υπηρεσίες όμως προσφέρουν και στους νεαρούς γονείς που βγαίνουν βόλτα με καροτσάκια με μωρά ή με μικρά παιδιά που θέλουν να παίξουν σε κάποια παιδική χαρά, σε πάρκο ή πλατεία. Το παιδί παίζει και ο γονιός δεν ξεροσταλιάζει όρθιος. Καθισμένος μπορεί να παρακολουθεί το καμάρι του, πιάνοντας γνωριμίες με κάποιον άλλο γονέα.
Ξένοι, τουρίστες ή μετανάστες, μπορούν να απολαύσουν τον ήλιο και τη φιλοξενία της πατρίδας μας, καθισμένοι σε κάποιο άνετο παγκάκι, κοιτάζοντας ένα όμορφο σημείο της πόλης. Καταναλωτές, κουρασμένοι από τα ψώνια τους, μπορούν να βρουν ανάπαυλα σε αυτό, ειδικά εάν έχουν περάσει ώρες ορθοστασίας κοιτάζοντας βιτρίνες, είτε επειδή τα χρήματά τους τους έφταναν για περιορισμένα ψώνια και έπρεπε να επιλέξουν προσεχτικά, είτε για τον αντίθετο λόγο γέμισαν ένα σωρό σακούλες.
Τα περιστέρια και τα κάθε είδους πετούμενα του ουρανού, αγαπάνε όσους συχνάζουν στα παγκάκια. Ακόμα και εάν αυτοί δεν έχουν προνοήσει να διαθέτουν σποράκια για αυτά, όλο και κάποιο ψίχουλο μπορεί να τους πέσει από την τυρόπιττα που κάθισαν εκεί να φάνε.
Το παγκάκι περιμένει και τον κουρασμένο χρήστη των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, ο οποίος δε βρήκε θέση στο λεωφορείο και η χρήση των έξυπνων μεταφορών τον ενημερώνει ότι θα χρειαστεί να περιμένει 23 λεπτά μέχρι να περάσει το επόμενο λεωφορείο που χρειάζεται για να φτάσει στον προορισμό του.
Σίγουρα όμως τα παγκάκια τα έχουν λατρέψει οι ερωτευμένοι όλων των εποχών και όλων των ηλικιών. Αυτά αποτελούν τη «στέγη» των ερωτευμένων, ειδικά όταν βρίσκονταν σε ένα ρομαντικό περιβάλλον, εκεί που σκάει το κύμα, δίπλα στο σιντριβάνι ενός πυκνόφυτου πάρκου ή ατενίζοντας την Ακρόπολη. Μέρη όπου μπορούν να ανταλλάξουν τα φιλιά τους και τις υποσχέσεις τους, χαράζοντας στο ξύλο μια καρδιά με τα ονόματά τους, απόδειξη της στιγμής και της αγάπης τους.
Το βέβαιο είναι ότι καθισμένος σε ένα παγκάκι μπορείς να διηγηθείς την ιστορία της ζωής σου. Αυτό κάνει και ο Φόρεστ Γκαμπ, στην ομώνυμη ταινία που σάρωσε τα βραβεία όσκαρ το 1994, όπου περιμένοντας σε ένα παγκάκι να φτάσει το λεωφορείο του και με αφορμή ένα κουτί σοκολατάκια, αφηγείται αναδρομικά την παράξενη ιστορία της ζωής του, έχοντας ως ακροατές διάφορα άτομα που κάθονται ανά διαστήματα κοντά του.
Καθισμένοι σε παγκάκια της πόλης μας, στοχεύουμε στα επόμενα φύλλα μας, να συζητήσουμε με φορείς της πόλης. Τα πράγματα μάλλον φαίνονται διαφορετικά σε αυτόν που κάθεται σε ένα παγκάκι. Η οπτική είναι διαφορετική από αυτόν που βρίσκεται «οχυρωμένος» πίσω από ένα γραφείο. Εάν αυτοί που παίρνουν αποφάσεις είχαν την ευκαιρία να σκεφτούν πάνω σε αυτές, καθισμένοι σε ένα παγκάκι, κάτω από τον ανοιχτό ουρανό, βλέποντας τριγύρω τους, τους ανθρώπους για τους οποίους αποφασίζουν, ίσως οι αποφάσεις τους να ήταν λογικότερες.
Με χαρά επίσης θα φιλοξενήσουμε στη στήλη μας, ιστορίες δικές σας, που έχουν εκτυλιχτεί σε κάποιο παγκάκι ή σκέψεις που κάνατε καθισμένοι σε κάποιο από αυτά.
Εις το επανιδείν στα παγκάκια της πόλης.
