Πραγματικά ωραίο έθιμο της Καθαράς Δευτέρας είναι να κάνεις τη βόλτα σου τα ξημερώματα στην Ψαραγορά της Βαρβακείου, να ψωνίζεις τα θαλασσινά σου και να κάθεσαι στα μεζεδοπωλεία να τρως τα μεζεδάκια της ημέρας και να πίνεις το ουζάκι σου, σε μια προσπάθεια να καταπολεμήσεις και τη μυρωδιά από τα τόσα μύδια και καλαμαράκια.
Κάπως έτσι βρεθήκαμε με μια παρέα το βράδυ της Κυριακής – ξημέρωμα Καθαράς Δευτέρας- να σεργιανάμε στους πάγκους της ψαραγοράς μαζί με χιλιάδες πιστούς στα πατροπαράδοτα έθιμα.
Όλα τα θαλασσινά φυσικά ήταν «φρέσκα» και από τα «ελληνικές» θάλασσες. Άλλωστε γνωρίζουμε ότι η ράτσα μας είναι από τους μεγαλύτερους θαλασσοπόρους. Αυτό φαινόταν και από τις τιμές όπου οι κατεψυγμένες γαρίδες Αργεντινής είχαν μόλις 1, 2 ευρώ λιγότερο από τις φρέσκες ίδιου μεγέθους Κύμης.
Για να μη μιλήσουμε για τα χταπόδια τα οποία έχουν εδώ και καιρό εξαφανιστεί από τις ελληνικές ακτές. Αλλά είπαμε το έθιμο, έθιμο. Όσο για τους ψαρομεζέδες αν είναι καλός ο μάγειρας βαφτίζει…το ψάρι κρέας.
Έτσι και τα θαλασσινά που παραγγείλαμε ήταν πεντανόστιμα. Μαζί με το μεζέ και το ποτό έρχεται και η ώρα της διασκέδασης. Έτσι βγήκαν από τις θήκες τους και τα μπουζουκάκια και μερακλωμένοι οι καλλίφωνοι της παρέας έδειξαν την καλλιτεχνική τους αξία.
Σε άλλα μήκη και πλάτη της γης όπως στο Αμβούργο, στη Γερμανία, μεγάλο λιμάνι και αυτό, οι ψαραγορές έχουν άλλο έθιμο. Κάθε Κυριακή ξημερώματα, στην κεντρική ψαραγορά μαζεύουν τους πάγκους και ο κεντρικός χώρος μετατρέπεται σε ένα μεγάλο εστιατόριο με τηγανιτό ψάρι και πατάτες και άφθονη μπύρα.
Στήνεται και μια σκηνή, όπου ντόπια συγκροτήματα παίζουν από ροκ μέχρι «τα παιδιά του Πειραιά».
Στην Τουρκία πάλι και μάλιστα στην Κωνσταντινούπολη οι ψαραγορές είναι περίφημες και τα ψαρομεζεδάκια έχουν τη τιμητική τους στο τραπέζι των ντόπιων. Στη γέφυρα του Γαλατά τα ψαροκάικα έχουν μετατραπεί σε εστιατόρια με φουφούδες και οι περαστικοί απολαμβάνουν το ekmek balik, το σάντουιτς με ψάρι.
