Τα λεωφορεία δεν πίνουν νερό. Όλοι το ξέρουν αυτό. Κάποτε όμως στην πλατεία Πλατάνου, στο κέντρο της Κηφισιάς, δεν περίμεναν στη σειρά τα διπλά λεωφορεία να ξεκινήσουν τη διαδρομή τους προς το κέντρο της Αθήνας. Περίμεναν αλογάκια τους επισκέπτες της Κηφισιάς να τους πάνε βόλτα, για να τους πάνε στις δουλειές τους. Στην πλατεία επίσης υπήρχαν τα κάρα που περίμεναν αγώι ή περνούσαν φορτωμένα με μάρμαρο από την Πεντέλη για την Αθήνα. Και τα αλογάκια χρειάζονται νερό. Και εκεί υπήρχε μια υδατοδεξαμενή που τους παρείχε το απαραίτητο νερό. Και η υδατοδεξαμενή υπάρχει ακόμα, με ένα τμήμα από την μαρμάρινη γούρνα όπου ποτίζονταν τα ζώα. Υπάρχει για να μας θυμίζει τα αμαξάκια της Κηφισιάς, σήμα κατατεθέν της πόλης. Για να θυμίζει κάτι από την παλιά πλατεία Πλατάνου, που τώρα μόνο πλατεία δεν είναι.
Δεν ξέρουμε όμως για πόσο ακόμα θα συνεχίσει να υπάρχει ο υδατόπυργος αυτός. Και αυτό γιατί κρίθηκε επικίνδυνος. Και πάντα είναι πιο εύκολο να γκρεμίζεις από το να διορθώνεις. Έτσι λοιπόν έφτασε να συζητηθεί το ενδεχόμενο εξαφάνισης του υδατόπυργου. Εξάλλου τα λεωφορεία δεν πίνουν νερό.
Το θέμα πρόκειται να συζητηθεί στο Δημοτικό Συμβούλιο σύμφωνα με την απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου της Ανθοκομικής Έκθεσης της 19ης Μαρτίου. Έκπληκτος από την πιθανότητα αντικατάστασης του μνημείου της Κηφισιάς δήλωσε με ανάρτησή του ο πρώην δήμαρχος, Νίκος Χιωτάκης.
Το θέμα της επισκευής ή της αντικατάστασης είχε προκύψει από πέρυσι, όπου η Διοίκηση του Δήμου ήθελε να έχει λυθεί μέχρι την υλοποίηση της περσινής Ανθοκομικής. Τελικά προέκυψε η πανδημία και η επικινδυνότητα της κατασκευής ξεχάστηκε, μέχρι που άρχισε να πλησιάζει η φετινή Ανθοκομική Έκθεση. Έστω κι αν η κατασκευή είναι έξω από τον χώρο του Άλσους όπου πραγματοποιείται η έκθεση και αν είναι επικίνδυνη δεν είναι μόνο τον Μάιο, αλλά όλους τους μήνες του χρόνου.
Βασικός συντελεστής για την επισκευή θα ήταν ο επιφανής Κηφισιώτης δικηγόρος Δημήτρης Παρασκευάς, ύστερα από αίτηση του ίδιου του δημάρχου. Ο κ. Παρασκευάς έχει ήδη προσφέρει στην Κηφισιά, με δικά του μέσα και χορηγία, την πλατεία Αγ. Θεοδώρων στα Αλώνια. Πρόθυμος να συνεχίσει να προσφέρει είχε κουβεντιάσει με τον κ. Θωμάκο στις 7 Μαρτίου του 2020, την επισκευή του υδατόπυργου.
Έφερε λοιπόν μηχανικούς, φίλο του εφοπλιστή, γνώστη επισκευών, ειδικούς τεχνίτες, βρέθηκαν οι λύσεις, ενώ τα χρήματα θα τα έβαζε ο ίδιος. Τελικά όμως ο δήμαρχος δεν χρειαζόταν τίποτα από αυτά, μια και ήθελε όλα να έχουν τελειώσει πριν τις 27 Απριλίου 2020, που θα ξεκίναγε η Ανθοκομική. Τελικά η Ανθοκομική του 2020 έγινε τον Ιούνιο, το σχέδιο όμως είχε κυριολεκτικά παγώσει. Μέχρι που ξαναζεστάθηκε, όσο πλησιάζει η Ανθοκομική του 2021.
Ο σημερινός λοιπόν πρόεδρος της Ανθοκομικής,Γιώργος Παπαδόπουλος, έφερε πρόταση στο Συμβούλιο της Ανθοκομικής για αντικατάσταση του μνημείου με κάποια άλλη κατασκευή που θα προσομοιάζει στην αρχική. Με δυο λόγια, ότι δεν λύεται κόβεται. Πιο εύκολα γκρεμίζουμε παρά επισκευάζουμε. Αντίθετος από την αρχή ο αντιπρόεδρος της Ανθοκομικής Γιώργος Κατσίμπας και μόλις έγινε γνωστό το θέμα που προέκυψε ξεσηκώθηκε θύελλα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με τη συντριπτική πλειοψηφία των σχολίων να θέλουν να επισκευαστεί η δεξαμενή και να παραμείνει ως έχει. Μάλιστα ο δημοτικός σύμβουλος Χρήστος Καλός δήλωσε πως σε περίπτωση που παρθεί απόφαση να αντικατασταθεί, θα αλυσοδεθεί στη βάση του υδατόπυργου και δεν θα αφήσει να τον απομακρύνουν.
Το θέμα πρόκειται να συζητηθεί στο επόμενο Δημοτικό Συμβούλιο όπου μάλλον η γενικότερη κατακραυγή θα μπει στη ζυγαριά.
Ανά τα χρόνια το θέμα έχει έρθει ξανά στην επικαιρότητα. Σε μία εργολαβία επί δημαρχίας Νίκου Χιωτάκη, με πρόεδρο της Αναπτυξιακής την Άννα Κορογιαννάκη, όταν φτιάχτηκε ο περίβολος του Άλσους βάση των παλαιότερων αρχιτεκτονικών σχεδίων, αποσκωριάστηκε και συντηρήθηκε και η δεξαμενή. Τώρα φαίνεται ότι κρίθηκε πάλι επικίνδυνη. Σίγουρα κανείς δεν θέλει μια κατασκευή που μπορεί να καταρρεύσει σε μέρος διέλευσης κόσμου, στο κέντρο της πόλης. Είναι όμως η απομάκρυνσή της η μόνη λύση;
Πολλοί δεν ξέρουν καν τι είναι αυτό που βρίσκεται έξω από το Άλσος, άλλοι παρότι μπορεί να περνάνε καθημερινά από το μέρος, ίσως δεν έχουν προσέξει καν την ύπαρξή της. Αν όμως φύγει σίγουρα θα προσέξουν ότι κάτι λείπει. Κι ας μην ξέρουν τι είναι αυτό. Διότι τα αλογάκια μπορεί να μην πίνουν πια από εκεί νερό, οι αναμνήσεις όμως χρειάζονται πότισμα και η κάθε πόλη είναι τα σημεία αναφοράς της.
Ιδιαίτερα δεικτικός σχετικά με την εμπειρία του ο δικηγόρος Δημήτρης Παρασκευάς, ο οποίος θέλησε να συμβάλλει στην επισκευή του υδατόπυργου, σε ανάρτησή του, αναφέρει:
«Νομίζω ότι αξίζει να μοιραστώ δημόσια την εξής σχετική εμπειρία:
Ο κ. Δήμαρχος μου ζήτησε να χρηματοδοτήσω (χορηγήσω) την επισκευή της δεξαμενής, την όποια “επιθεωρήσαμε” και μαζί. Στη συνέχεια, σε εκτέλεση της επιθυμίας του, την επισκέφτηκα με μηχανικό και αφιέρωσα αρκετό χρόνο για να βρω το κατάλληλο συνεργείο για τη δουλειά αυτή, μέσω συνεργάτη μου εφοπλιστή. Το συμπέρασμα είναι ότι η δεξαμενή μπορεί να επισκευαστεί από συνεργείο με τεχνογνωσία στις επισκευές πλοίων. Όταν ενημέρωσα τον κ. Δήμαρχο για το τι απαιτείται μου είπε ότι επειδή βιάζονταν θα έκανε το έργο η Ανθοκομική, ώστε να είναι έτοιμο πριν την έκθεση.
Προφανώς, “έπεσα από τα σύννεφα”, καθώς δε ζω στην Ελλάδα και διέθεσα πολύτιμο χρόνο (που είναι χρήμα, εκτός αν κάποιος είναι αργόσχολος) για να εκπληρώσω την ανάγκη αυτή, καθώς η δεξαμενή είναι κομμάτι της ιστορίας της Κηφισιάς. Θλίβομαι που θα μπορούσε τώρα να είναι ήδη ένα στολίδι.»
Ο κ. Παρασκευάς αναφέρει ότι του είχε ζητηθεί να χορηγήσει και τα αμαξάκια και η πρόταση ήταν να μπει κάποια διαφημιστική πινακίδα για να είναι ανταποδοτικό. Είχε συμφωνήσει με τη χορηγία αλλά όχι με τη διαφημιστική επιγραφή διότι δεν το έβρισκε αισθητικά σωστό. Και πάλι είχε μπει στον κόπο, είχε επικοινωνήσει με τονΠρόεδρο της Ελληνικής Ομοσπονδίας Ιππασίας, ο οποίος τον ενημέρωσε για τις προδιαγραφές, για τις συνθήκες για την υγεία των ζώων, ενημέρωσε με τη σειρά του τον δήμαρχο αλλά και πάλι δεν δόθηκε συνέχεια στο θέμα.
Ο ίδιος δηλώνει ιδιαίτερα απογοητευμένος διότι φαίνεται ότι κάποιοι δεν σέβονται τον χρόνο του άλλου, νομίζουν ότι το χάσιμο χρόνου δεν είναι πρόβλημα. Απογοητευμένος νιώθει και από την εμπειρία του από τη χορηγία που έκανε για την ανάπλαση της πλατείας Αγίων Θεοδώρων, γνωστής ως Δροσίνη, μπροστά στο σπίτι του Δροσίνη, δηλώνοντας ότι λίγη τσίπα να υπήρχε κάποιοι θα έπρεπε όχι μόνο να έχουν παραιτηθεί αλλά κάτι πολύ χειρότερο. Προσθέτει δε τη φράση του Σεφέρη “όπου να γυρίσω η Ελλάδα με πληγώνει”.
Ο κ. Παρασκευάς αναφέρει ότι και στην Κηφισιά υπάρχουν άριστοι άνθρωποι αλλά αυτοί θα έπρεπε να μαζευτούν και να διώξουν όλους αυτούς που κατάντησαν την Κηφισιά, το ιστορικό μας προάστιο όπως είναι σήμερα, με “βυθιζόμενους” δρόμους, αλαλούμ φανάρια κίτρινα φώτα, μοντέρνα, κλασσικά, παγκάκια ότι να ‘ναι βρωμιά, πεζοδρόμια χάλια.
Και αναρωτιέται είναι άραγε τόσο δύσκολο για τους αρμόδιους να υπάρχει ένα εγκεκριμένο σχέδιο και όλα να γίνονται από το ίδιο καλούπι, για να σεβόμαστε το περιβάλλον, την αισθητική, την ιστορία του προαστίου;
Ο ίδιος το βρίσκει τόσο απλό: Μελέτη, Χορηγία μελέτης, Εκτέλεση, Χορηγία εκτέλεσης. Και όλα, μόλις σε δύο χρόνια, θα μπορούσαν να είναι τέλεια.
Είναι φανερό ότι ο κ. Παρασκευάς δεν ζει στην Ελλάδα, δεν ζει στην Κηφισιά. Και είναι κρίμα που δεν δίνεται η δυνατότητα σε έναν άνθρωπο που θέλει να βοηθήσει τον τόπο που αγαπάει, να το κάνει.
