Άνθη-Άνοιξη-Επιθυμία
Οι τρεις αυτές λέξεις φωτίζουν η μια την άλλη, καθώς και τη σημασία της λέξης “κόσμος”(κόσμημα, κάλλος), μιας και συνιστούν μορφές του εσωτερικού μας τοπίου, της μνήμης, των αισθήσεων, ενώ συνάμα συνδέονται με εικόνες έρωτα και αγάπης.
Ο άνθρωπος που απολαμβάνει την ομορφιά των ανθέων παραμένει νέος στην ψυχή, ανθίζει συνεχώς, θα λέγαμε ότι ο χρόνος του είναι ταμένος στην εποχή της άνοιξης και της ζωντανής επιθυμίας, και βέβαια με αυτόν τον τρόπο αξιώνει-αξιώνεται ενός είδους αθανασία.
Εντέλει προσφέρω άνθη σημαίνει ανοίγω επαφή με τον άλλο μα πρωτίστως και με τον εαυτό μου.
Τα φύλλα ριγούν Σπάνε και πέτρες
κάτω απ’ τη σφενδαμιά τα αγριολούλουδα
όταν σωπαίνεις. για να πετάξουν.
Στη βεράντα μου
η κερασιά χάρισε
άνθη χαϊκού.
(Δημοσθένης Κερασίδης)
