«Λύκε, λύκε είσαι εδώ;» Θα πρέπει να αναρωτιόμαστε πριν μπούμε στο οποιοδήποτε δάσος, συμπεριλαμβανομένου και του δάσους Συγγρού. Και καλού κακού ας φορέσουμε τη μάσκα μας. Και ο λύκος μάλλον θα τη φοράει αφού προσπαθεί να περάσει για τη γιαγιά μας που μας αγαπάει.
Αν λοιπόν θέλετε να κάνετε βόλτα στο δάσος, ακόμα κι αν δεν φοβόσαστε ότι ιχνοστοιχεία του κορονοϊού κρέμονται στα δέντρα, επειδή δεν ξέρετε ποιος θα περάσει δίπλα σας, φορέστε τη μάσκα σας. Μπορεί αυτός με τον οποίο θα διασταυρωθείτε να είναι φορέας, μπορεί να είναι κάποιος έτοιμος να σας κόψει πρόστιμο.
Εάν λοιπόν περπατάτε, θα πρέπει πάντα να φοράτε τη μάσκα σας. Εάν προτιμάτε το τρέξιμο, μία λύση είναι να σταματήσετε να το προτιμάτε. Άλλη λύση να τρέχετε πιο γρήγορα από τους διώχτες σας με τα μπλοκάκια με το πρόστιμο. Πιο εύκολο να έχετε τη μάσκα, στην κυριολεξία σε απόσταση αναπνοής από στόμα και μύτη. Έτσι αν για μια στιγμή σταματήσετε το τρέξιμο, να μην σας πιάσουν να περπατάτε, άρα να μην μπορείτε να ισχυριστείτε αθλητική δραστηριότητα και συγχρόνως να είστε ξεσκέπαστοι.
Απαραίτητη ίσως η μάσκα για την προστασία μας, εάν όμως δεν υπήρχε αυτό το κυνήγι με τα πρόστιμα, ίσως να μπορούσαμε πιο εύκολα να αποδεχτούμε τη χρησιμότητά της. Και η υπερβολή στην επιβολή της υποχρέωσης για μάσκα, η προσήλωση στο γράμμα και όχι στην ουσία της υποχρέωσης, πιο εύκολα γεννάει αντιδράσεις παρά πείθει γίνεται για το κοινό καλό.
Ναι στη μάσκα εφόσον υπάρχει περίπτωση να προστατεύει εμάς και τους γύρω μας. Υπάρχει όμως λόγος για υπερβολές; Και μια και υπάρχει αυτή η τάση για πρόστιμα ας είναι τουλάχιστον για αυτούς που αφήνουν τις μάσκες τους και άλλα σκουπίδια πίσω, εγκαταλείποντας το δάσος.
