Κρύβε λόγια, βρε γατούλη!
Μην αναθεματίζεις τον σοφό Παπαδημούλη
ως κρυφοκαπιταλιστή, αφού αυτός, παιδί μου,
τα χνάρια ακολούθησε του προέδρου του επιτίμου
και το τερπνόν συνδύασε μετά του ωφελίμου,
οικίσκους αγοράζοντας στας παρυφάς του Δήμου.
Σε ΜΚΟ τα νοίκιαζε έναντι αντιτίμου
ευλόγου, προοριζόμενα γι’ άστεγους μετανάστες
με χρήματα ευρωπαϊκά. Τους τάιζε και πάστες
μα και λουκάνικα παστά σε προνομιούχων λέσχες,
οπότε κι εξηγείται του ανδρός το πόθεν έσχες.
Γι’ αυτό το άθλιο σου τουΐτ απέσυρέ το τώρα
και κοίτα αδελφέ μου πώς θα σώσουμε τη χώρα
από την κατρακύλα, με σωστή ντροπολογία
στο νομοσχέδιο που αφορά την πρωτοβάθμια υγεία
καθώς και της εκπαίδευσης την όποια δυσπραγία.
Απέφευγε, δικέ μου, τα γραμματικά τα λάθη,
γιατί στους λίαν εγγράμματους σφοδρά ανάβουν πάθη
και ευκαιρία βρίσκουν να την λεν στους συνδικάλες
που ακούνε γι’ αξιολόγηση και βγάζουνε φουσκάλες.
Το του Βελόπουλου πτυχίο να μην αμφισβητήσεις!
Στους άξιους εκπαιδευτικούς να δίνεις τις αυξήσεις
και όχι στην προστακτική, αν θες να κυβερνήσεις.
«ΤΕΣΤ ΑΝΑ ΚΡΟΥΣΜΑ!!! ΕΛΕΟΣ!!! Τι λες βρε λοιμωγμένο
σκοϊλικιασμένο σούργελο, άθλιο ΣΚΑΙταϊσμένο;
Ου να χαθείτε ΤΣΙΡΚΟΥΛΑ», εκρήγνυται ο Πολάκης,
τ’ ακούει του Κραουνάκη ο φαν κι ευφραίνεται ο Λαλάκης.
Αν έμαθες στατιστική από ΚΕΚ αποφοιτήσας,
την έβαψες, Κοσιώνη μου. Στη μάχη της αφίσας
σε βλέπω να βυθίζεσαι πιο κάτω κι απ’ τον Λούλη,
που σεξιστή τον είπαν οι αντίπαλοι του Κούλη.
Ως άλλος Τραμπ να καταπιείς υδροξυχλωροκίνη
κι αν επιβιώσεις χτύπα ένα smoothie με χλωρίνη,
εμπλουτισμένο πάντα με πορτοκαλένιο ξύσμα,
κι απέ σκύψε και χτύπησε ηλιακό ένα κλύσμα,
αν θες στο κλαμπ των παλαβών γερό να έχεις βύσμα.
Έτσι εξηγείται του Αμβρόσιου Αιγιαλείας το πείσμα,
που Κεραμέως και λοιπούς έσπευσε ν’ αφορίσει,
αντί τη Γιαμαρέλλου ασμένως να καλωσορίσει
στο κλαμπ των ένθερμων πιστών που παν να μεταλάβουν
την ευλογία ποθώντας του οσίου ανδρός να λάβουν,
το ρίσκο αδυνατώντας οι αφελείς να καταλάβουν.
Ομπρός! Να κοινωνήσουμε της γης οι κολασμένοι,
οι εορτάζοντες και μη, σε μια γροθιά ενωμένοι!
Πώς τόσον πόνο, τόση ζωή σπατάλησες, βρε Ελένη;
Κι εσύ, Κωστή, χαλάλισες όσην ορμή σου μένει
για ένα πουκάμισο αδειανό, για μιαν αφορεσμένη!
ΛΕΝΑ ΜΕΡΙΚΑ
