Γράφει η Λένα Μερίκα
Κάποιοι που δεν κατέχουν πού την τζίφρα τους να βάλουν,
πρότυπα νέα ομορφιάς παν να μας επιβάλουν.
Γυναίκες ανατσούμπαλες, μικρές μα και μεγάλες,
περήφανα μοστράρουνε αξούριστες μασχάλες,
αλλά και πόδια μαλλιαρά, και τρίχες στο μουστάκι,
ραγάδες, κυτταρίτιδα, προεξέον στομαχάκι,
ασύστολα κοπιάροντας τον ευειδή Πολάκη.
Τους τα ‘ψαλε και ξέσπασε, ακράτητη κι οργίλη,
η chic Λατινοπούλου Αφρώ, του Λασκαρίδη φίλη,
χεσιματία εφοπλιστή, που λέει πως τον καημένο
prime minister οι εφοπλιστές τον έχουνε χεσμένο,
αφού για τις ανάγκες τους λεκάνη τουαλέτας
τον κάνουν άμα λάχει οι μαφιόζοι της ξεπέτας.
Τούτοι τουλάχιστον, δόξα τω Θεώ, ξέρουν σημάδι
σε καθαρίζουν κατευθείαν: ψοφάς και πας στον Άδη.
Μα άλλοι καθορίζουνε των Ευρωπαίων τις τύχες,
ενόσω εμείς οι χάνοι ασχολούμαστε με τρίχες.
Μας έφυγε ο Τριαντάφυλλος, μετά από 6 μήνες;
Ωιμέ, πώς να τ’ αντέξουμε; Είναι νωπές οι μνήμες
απ’ το μοιραίο διάλειμμα, το σκοτεινό εκείνο
του δεκαπέντε, τότε που κατάπιαμε κινίνο.
Διχαστικός ο λαϊκισμός που είχε επικρατήσει,
να μας πετάξει κόντεψε όξω από τη Δύση.
Ποιός λίγο πριν απ’ τον γκρεμό να μας παρηγορήσει;
Ποιός τη Βανδή να μιμηθεί, ασπαζόμενη τη Βίσση;
Κραουνάκη-Πορτοκάλογλου να ‘χουν ομονοήσει,
διαζύγια online να βγαίνουν πριν ο αλέκτωρ να λαλήσει;
Τώρα και πρώην κολλητοί βρίζονται παρά φύση
και αμιλλώνται πρώτος ποιός τον άλλο θα τσακίσει.
Βρε παλικάρι της φακής, βγες έξω να τα πούμε
οι δυο μας, κι αν τολμάς έλα στα χέρια να πιαστούμε!
Λεβέντη και καμάρι μου, κάλλιο ν’ αγαπηθούμε,
ως Καρανίκας κι Άδωνις οι δυο μας να τα βρούμε.
Στο μάτι του Τζαβάρα, πρώην υπουργού, να μπούμε,
κλείνοντας κάμποσα ΑΕΙ στον Πύργο της Ηλείας –
στην Αμαλιάδα κι αλλαχού, αν είσαι τολμητίας!
Ενώ την Αστυπάλαια τη βάλανε στην πρίζα,
λογαριασμό δε δώσανε ούτε στη Μαριλίζα,
ν’ αποφανθεί αν εκτιμά τον Πίνατ το φιστίκι
ή προτιμά την Καλυψώ τη γάτα, ως προσήκει
σε μια μαχητική εκ πεποιθήσεως αγωνίστρια
προοδευτική αμαζόνα, ορκισμένη φεμινίστρια,
της Παπαρίζου φαν. Όσο κι αν φανε οι μοιραίες.
όσα κιλά κι αν βάλουνε, δεσπόζουν πάντα ωραίες!
