Ως αλανιάρης άστεγος – ας όψεται η λιτότης –
για ρεβεγιόν στη μάνα μου την έβγαλα. Ως ιππότης
αφοσιωμένος γιος σωστός, ένεκα κι η οικειότης,
υπομονήν επέδειξα ψυχοπονιάρη όνου
και έμπλεος ενθουσιασμού γλοιώδους μετά φθόνου,
την άκουγα που έκανε μετά βαθέως πόνου
ετήσιον απολογισμόν του παρελθόντος χρόνου.
«Ως άλλη Μάργκαρετ, συμβία Ανδρέου συζυγοκτόνου,
εν μέσω βίου ανέραστου, ανούσιου, μονοτόνου,
μ’ έμπλεξαν τ’ άστρα στα δεσμά έρωτος ευρωκτόνου.
Σε συζυγία ο Δίας με το τρίγωνο του Κρόνου –
αρχές Δεκέμβρη θα ‘ταν του προπερασμένου χρόνου.
Μετέωρη μεταξύ Τιβι και νύστας επιμόνου,
ενώ κλινήρης έβλεπα τα «Παίγνια του Θρόνου»,
στο πρόσωπο εστίασα αιμοσταγούς βαρώνου,
μπιρμπιλομάτη, αρρενωπού, ολίγον φανφαρόνου,
μ’ ύφος Ξηρού, διαπράξαντος ληστείαν μετά φόνου.
Στο όνειρό μου τρύπωσε η μορφή και στην ψυχή μου,
έκτοτε θέση ζηλευτή κατέχει στη ζωή μου.
Δεν άργησα ν’ αντιληφθώ πως δεν ήταν φλασάκι
τηλεοπτικό, μα σύντροφος του Γιώργη του Σταθάκη –
έμπλεξα μεσ’ στον ύπνο μου Τύριον με Παπαδάκη.
Περί ημιθέου επρόκειτο, του Γιάνη Βαρουφάκη,
που έσκισε στις εκλογές, σε υπουργό προήχθη
και σύντομα σε σούπερσταρ παγκόσμιον ανεδείχθη.
Την Οικουμένην όργωνε, γοήτευε τα πλήθη
μ’ ασάφεια δημιουργική, μ’ ενδύματα ασυνήθη.
Μπροστά στους ευρωκάγκουρες προέτασσε τα στήθη,
στα Εξάρχεια του την πέφτανε τσογλάνια κακοήθη.
Στη ζήση μου τη μίζερη, νέα εισήγαγε ήθη.
Αξιοπρέπεια δίδαξε, ν’ αγάλλεται ο κοσμάκης:
V for Vendetta? Victory? Όοοοχι, for Varoufakis!
Δαιμόνιος διαπραγματευτής, μαγκιώρος καλλιτέχνης
κι ουχί του τζόγου ανεύθυνος, προς Θεού, ερασιτέχνης!
Ω, Γιάνη μ’ (μ’ένα πάντα νι), γλυκά σ’ υμνούν οι Μούσες!
Μ’ ένα σου νεύμα φαύλους
τροϊκανούς κονιορτοποιούσες,
γουάου! κι Ολλανδούς ξενέρωτους
δοτούς τρομοκρατούσες.
Τη μηχανή καβάλαγες, ντελίριο προκαλούσες
σε βαρουφίτσες ντροπαλές και χαμηλοβλεπούσες,
μα ύστερα άλλαξες βιολί, τα βαρετά αγνοούσες,
σε δείπνα να παρευρεθείς μ’ εταίρους απαξιούσες
και τους Συνέλληνες ευθέως σε Grexit οδηγούσες.
Μου το‘ χες πει πολλές φορές
πως θα μ’ αυτοκτονούσες –
συγνώμη, δεν κατάλαβα ότι το εννοούσες.
Ας μ’ ευλογήσει ένας παπάς ή έστω ιεροψάλτης,
που τ’ όνειρό μου στράβωσε
και μου προκύπτει εφιάλτης!»
Φρίξος ο Κηφισόγατος:
Λύσσαξε η καυτή Μιμή που έμεινε το ράφι –
τέτοια πληθωρική ομορφιά, ωιμένα, πάει στράφι!
Τον Σαμαρά δακρύζοντας ο Σπίρτζης αντιγράφει,
ίντριγκες απεργάζονται αισχροί μηχανορράφοι.
Το σύμφωνο συμβίωσης εν τέλει υπεγράφη
κι ας πάσχιζε ο Καμμένος πώς να σώσει το ελάφι
από τους κτηνοβάτες στων Αλαμανών τα εδάφη,
το δε όραμά του για στρατιές παρθένων πάει, ετάφη.
Φαντάρο είδαν τη Ζωή στο μακελειό της Χάβρης,
μπουργκοφορούσα τη Ραχήλ σε ρόλο χήρας μαύρης.
Ρίξε Όλγα μια γυροβολιά αλά Ιφιγένεια εν Ταύροις,
Φρίξαινα, πάρε τ’ όπλο σου το δίκιο σου για νάβρεις!
