«Αχ, κυρία …, πνίγομαι σήμερα, μπορείτε να έρθετε αύριο για το θέμα σας;» είπε ο υπάλληλος της υπηρεσίας που ταλαιπωρεί για πολεοδομικά θέματα μια οικογένεια εδώ και κοντά δύο δεκαετίες. Την άλλη μέρα όμως ο υπάλληλος ήταν προγραμματισμένο ότι θα έλειπε σε δικαστήριο, έτσι δεν «κινδύνευε» να πέσει πάνω στην κυρία.
Η κυρία όμως κινδύνευε με κατάσχεση για απλήρωτα πρόστιμα, που οφείλονταν και σε λάθη της υπηρεσίας.
Συμπολίτης μας προσπαθεί εδώ και πολλά χρόνια, μιλάμε για πάρα πολλά χρόνια, από το 2000 περίπου, να βρει άκρη με την πρώην Πολεοδομία Κηφισιάς και νυν Υπηρεσία Δόμησης. Η αλλαγή ονόματος δεν βελτίωσε την κατάσταση.
Το πρόβλημά του είναι ότι έχει κτίσει σε οικόπεδο εξ αδιαιρέτου και οποιαδήποτε παρανομία υπέρβασης δόμησης γίνεται από τον συνιδιοκτήτη, βαρύνει και τον ίδιο, μην πούμε ότι καμιά φορά βαρύνει πρώτα από όλα τον ίδιο.
Μάλιστα, πριν λίγο καιρό του ήρθε ένα πρόστιμο αυθαίρετης κατασκευής και διατήρησής της, για παρανομία που έκανε ο “κακός γείτονας”. Η Υπηρεσία Δόμησης «έριξε» το πρόστιμο και στους δύο ιδιοκτήτες του οικοπέδου. Παρ’ όλες τις εντάσεις του ενός από αυτούς, ότι τα κάγκελα και οι άλλες κατασκευές βρίσκονται στο χώρο που έχει αυθαίρετα κτίσει στον κοινόχρηστο χώρο του οικοπέδου ο συνιδιοκτήτης, η υπηρεσία κωφεύει. Μάλιστα, ο λόγος της μη αποδοχής των ενστάσεων, είναι ότι έπρεπε αυτές να γίνουν μέσα σε κάποιο χρονικό διάστημα και τώρα έχει χαθεί αυτό το δικαίωμα. Ως εδώ καλά, όμως υπάρχει και το αλλά. Πριν να επιβάλει το πρόστιμο η Υπηρεσία είχε από λάθος της στείλει στην Εφορία χρηματικούς καταλόγους με το πρόστιμο και αυτή με τη σειρά της έστειλε το ειδοποιητήριο στον δικαιούχο με το μικρότερο ποσοστό ιδιοκτησίας στο οικόπεδο.
Έτσι καλούνταν ο νομοταγής να πληρώσει ολόκληρο το ποσό της παρανομίας. Για να λυθεί αυτός ο γρίφος χρειάστηκε μέχρι και η παρέμβαση του ίδιου του Δημάρχου προς τις Υπηρεσίες.
Ο ενιστάμενος λοιπόν ζήτησε από τις υπηρεσίες, ενώπιον του δημάρχου, πρώτα να λυθεί η αδικία και να γίνει σωστός επιμερισμός του προστίμου και μετά να καταθέσει τις ενστάσεις του, σε σχέση με το ποιο όφειλε να πληρώσει για την αυθαίρετη κατασκευή.
Η Υπηρεσία μέχρι να κινηθεί κόντεψε να στείλει τον ενιστάμενο στα «θυμαράκια», σχεδόν κυριολεκτικά, μια και έλαβε μπιλιετάκι από την Εφορία, ότι εάν δεν πλήρωνε θα προχωρούσε σε κατάσχεση.
Πηγαίνοντας λοιπόν στο Δήμο του είπαν να μην ανησυχεί και μέχρι να λήξει η προθεσμία θα έχει σταλεί η ανάκληση του χρηματικού καταλόγου στη ΔΟΥ. Όντως έτσι έγινε αλλά… πάντα θα υπάρχει ένα ακόμα αλλά.
Η Υπηρεσία Δόμησης δεν δέχεται τις ενστάσεις του πολίτη για τη μείωση του προστίμου, μια και έχουν παρέλθει οι πέντε μέρες της προθεσμίας υποβολής.
Με δυο λόγια η Υπηρεσία Δόμησης καθυστέρησε τον πολίτη από δική της ολιγωρία και λάθος και στη συνέχεια απορρίπτει τις ενστάσεις του επειδή καθυστέρησε να τις καταθέσει. Έχει μια παροιμία ο λαός μας που λέει “Εκεί που μας χρωστάγανε μας πήραν και το βόδι.”
Η Υπηρεσία (μάλλον θα πρέπει να αναθεωρηθεί η σημασία της λέξης “υπηρεσία”) ενημέρωσε μάλιστα τον ενιστάμενο ότι δεν μπορεί να μπλοκάρει το πρόστιμο έστω και αν ο θιγόμενος έχει προσφύγει στο Συμβούλιο Πολεοδομικών Θεμάτων και Αμφισβητήσεων (ΣΥΠΟΘΑ) για αίτηση θεραπείας, ώστε να βρει το δίκιο του απέναντι στην αδικία που θεωρεί ότι υφίσταται.
Έχει ενδιαφέρον ότι στο παρελθόν η Πολεοδομία είχε διαγράψει ένα πολύ μεγάλο μέρος από το πρόστιμο που η ίδια είχε επιβάλλει στον παρανομούντα συνιδιοκτήτη, παρόλο που οι αυθαίρετες κατασκευές υφίστανται μέχρι σήμερα.
Αυτό είναι που λένε δύο μέτρα και δύο σταθμά. Από τη μια μεριά η Πολεοδομία διαγράφει πρόστιμα που η ίδια έχει επιβάλλει για αυθαίρετες κατασκευές, χωρίς οι κατασκευές αυτές να έχουν γκρεμιστεί και από την άλλη δεν περιμένει την απόφαση του Συμβουλίου Πολεοδομικών Θεμάτων και Αμφισβητήσεων, προκειμένου να απαιτήσει την πληρωμή του προστίμου.
Ο πολίτης νιώθει ότι η Πολιτεία μέσω των υπηρεσιών της, όχι μόνο αδιαφορεί, αλλά φέρεται και εκδικητικά, φτάνοντας μέχρι σημείο να δείχνει ότι κάνει και εσκεμμένα λάθη, προκειμένου να τον οδηγήσει σε απόγνωση.
Για την υπόθεση έχουμε ξαναγράψει και ξαναγράψει. Φαίνεται ότι όλες οι υποθέσεις που αφορούν υπηρεσίες, άδειες και παρανομίες μπορούν να τραβήξουν στον τόπο μας για πάρα πολλά χρόνια, παρά την αλλαγή σε θέσεις προσώπων, παρά την αλλαγή ονομάτων σε υπηρεσίες.
Πώς το λέει το ανέκδοτο, όταν πηγαίνει χαρούμενος ο γιος δικηγόρος να πει στον πατέρα του ότι έλυσε την υπόθεση που ο πατέρας του δεν μπορούσε να λύσει επί χρόνια; Τι του απαντάει ο πατέρας του; “Τι έκανες παιδάκι μου; Εγώ με αυτή την υπόθεση σε σπούδασα!” Κάπως έτσι λοιπόν και στις υπηρεσίες θα πρέπει να περιμένουμε μήπως ξεφυτρώσει κάποιος αδαής νέος και λύσει υποθέσεις που χρονίζουν.
Αν όμως θεωρούν ότι κάποια στιγμή ο συγκεκριμένος πολίτης θα βαρεθεί και θα παρατήσει την υπόθεση πληρώνοντας τα πρόστιμα, αντί να τα πληρώσει σε γιατρούς, έχουν γελαστεί. Ο συγκεκριμένος θα προτιμήσει “να πεθάνει στις επάλξεις”, παρά να μη βρει το δίκιο του. Αυτό κι αν είναι ηρωισμός. Και κάποιος πρέπει να το κάνει, μπας και αφήσουμε κάτι έστω και λίγο καλύτερο στις γενιές που ακολουθούν. Έστω κι αν πρόκειται απλώς για μια υπηρεσία που σταματάει να βλέπει εκδικητικά και επιλεκτικά τους πολίτες.
