ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΕΡΙΚΑ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
Αεικίνητος, έτοιμος να βοηθήσει, παρών σε εκδηλώσεις και δραστηριότητες του Δήμου, τον συναντάς σχεδόν παντού. Οι Κηφισιώτες που ασχολούνται με τα κοινά σίγουρα έχουν συναντήσει, έχουν χαιρετηθεί με τον Νίκο Κυπραίο, έστω κι αν δεν γνωρίζουν ακριβώς ποιος είναι. Ο Νίκος Κυπραίος ασχολείται ενεργά με τα κοινά στην Κηφισιά, έστω κι αν δεν έχει θέσει ποτέ υποψηφιότητα για κανένα αξίωμα. Όποιος θέλει να προσφέρει δεν χρειάζεται αξιώματα για να το κάνει.
Λέει ότι είναι 83 ετών, με την ενεργητικότητα όμως που έχει, το χαμόγελο, τον τρόπο ομιλίας, πάντα υπ’ ατμόν, τον κάνεις πολύ μικρότερο. Δεν έχεις παρά να του ζητήσεις κάτι και ξέρεις ότι σύντομα θα έχεις αποτελέσματα. Όταν έρχεται στο γραφείο της εφημερίδας «Κηφισιά» να φέρει κάποια είδηση, να προτείνει κάτι, να μας προσκομίσει κάποιο άρθρο ενδιαφέροντος, στέκεται πάντα όρθιος. Λίγα λόγια και έτοιμος για αποχώρηση. Θέλαμε όμως κάποια στιγμή να μας πει περισσότερα για τις δραστηριότητές του κι έτσι καθίσαμε μαζί του σε ένα παγκάκι, κοντά στον σπίτι του, στον Άγιο Δημήτριο για να κουβεντιάσουμε ένα πρωινό του Σεπτεμβρίου.
Δεν γεννηθήκατε Κηφισιώτης. Πώς βρεθήκατε στην Κηφισιά;
Γεννήθηκα Πειραιώτης. Η πρώτη μου επαφή με την Κηφισιά ήταν στα οχτώ μου χρόνια, σαν Λυκόπουλο. Ήμουν στο 7ο σύστημα του Πειραιά και είχαμε έρθει για κατασκήνωση στο ρέμα της Χελιδονούς, επειδή εκεί υπήρχε νερό. Συμμετείχαν και τα τρία αδέρφια μου και είχαμε κατασκηνώσει όλοι εκεί. Τότε δεν υπήρχε η Εθνική Οδός, εκεί ήταν ελαιώνας και πευκώνας. Δεν υπήρχαν σπίτια, ήταν περιοχή για τσοπάνους. Για προμήθειες, πηγαίναμε με τα πόδια στην Κηφισιά. Στου Μαλακόντα για ψωμί, για αυγά, φτάναμε καταϊδρωμένοι στο καφενείο του Παρδάλη. Τα γκαρσόνια με τις άσπρες τους ποδιές πάντα μας έδιναν νερό και υποβρύχιο. Από εκεί φεύγαμε για την αμπολή στην Όθωνος, που τότε λειτουργούσε. Αφήναμε τα πράγματα, βγάζαμε τις κάλτσες μας και δροσιζόμασταν. Τον χώρο της κατασκήνωσης σηματοδοτούσε μια τσιμεντένια πέτρινη δεξαμενή που ήταν για πυρασφάλεια, στη διασταύρωση Ελαιών και Χελιδονούς. Ήταν το σημάδι για να βρίσκουμε την κατασκήνωσή μας. Αυτή ήταν η πρώτη μου επαφή με την Κηφισιά. Χαριτολογώντας λέω ότι επειδή ήπια νερό από την Κηφισιά παντρεύτηκα Κηφισιωτοπούλα. Πολλά χρόνια μετά γνώρισα την Κηφισιώτισσα γυναίκα μου, Χριστίνα Δατσέρη.
Η σχέση σας άρα με τον προσκοπισμό σημάδεψε και τη ζωή σας;
Πολλές από τις σημαντικές γνωριμίες μου ξεκίνησαν από τον προσκοπισμό. Εγώ ήμουν πρόσκοπος, η γυναίκα μου στους οδηγούς, έτσι ήταν αυτονόητο για εμάς ότι θα κατευθύνουμε και τα παιδιά μας, τη Σάσα, τον Κώστα και τον Μανώλη στον προσκοπισμό. Τα παιδιά μας γράφτηκαν στο 2ο Σύστημα Κηφισιάς και έφτασαν μέχρι βαθμοφόροι, η Χριστίνα έγινε πρόεδρος της Τοπικής Εφορίας, της Επιτροπής Κοινωνικής Συμπαράστασης.
Μέσω του Οδηγισμού γνωρίστηκα και με τον συνεργάτη της εφημερίδας σας, τον αείμνηστο Μιχάλη Τράνακα, στους σεισμούς της Πάρνηθας το 1981. Τα παιδιά μου βοηθούσαν να στηθούν σκηνές για τους σεισμοπαθείς, το ίδιο και ο Τράνακας. Άκουσε κάποιους να φωνάζουν «Κυπραίος εδώ», ρώτησε τότε το συνηθισμένο «ποιανού είσαι εσύ» και κάπως έτσι έγινε η πρώτη γνωριμία. Αργότερα βρεθήκαμε και επαγγελματικά.
Στην Κηφισιά συχνά σας βλέπαμε μαζί να μοιράζετε τρόφιμα.
Συνεργαστήκαμε σε διάφορους φορείς προσπαθώντας να απαλύνουμε προβλήματα συνανθρώπων μας. Όταν ήταν η Μαρία η Σαλματάνη πρόεδρος στο Κέντρο Κοινωνικής Πολιτικής του Δήμου, συνεισφέραμε στο μοίρασμα φαγητού σε απόρους. Παίρναμε καθημερινά φαγητό από το ξενοδοχείο «Πεντελικόν» και το δίναμε σε συγκεκριμένους ανθρώπους που μας περίμεναν. Μετά την αποχώρηση της κ. Σαλματάνη τη δουλειά ανέλαβαν υπάλληλοι, αλλά μετά έκλεισε και το «Πεντελικόν» και δεν ξέρω πια αν υπάρχει κάποιος να φροντίζει αυτούς τους ανθρώπους.
Αργότερα βοήθησα την προσπάθεια της Τζίνας Σιδηροπούλου για τον σύλλογο «Παιδιά της γης». Τα σούπερ μάρκετ Βασιλόπουλος παρέχουν πολλά πράγματα από τις αποθήκες τους αλλά απαιτούνται χέρια και αυτοκίνητα για να φτάσουν αυτά στις κουζίνες των κυριών που θα μαγειρέψουν τις πρώτες ύλες για να μοιραστούν τα φαγητά σε όσους έχουν ανάγκη. Ο αείμνηστος Μιχάλης, με δική του φροντίδα πήγαινε σχεδόν κάθε βράδυ σε κάποιους φούρνους, του έδιναν ότι δεν είχαν πουλήσει την ημέρα και μοίραζε τρόφιμα σε ιδρύματα και ανθρώπους που θεωρούσε ότι το χρειάζονταν. Αυτό σταμάτησε όταν έφυγε από τη ζωή.
Θεωρείτε ότι υπάρχουν άνθρωποι στην Κηφισιά που έχουν ανάγκη;
Φυσικά υπάρχουν ανάγκες και καλό είναι να υπάρχουν και άνθρωποι που προσφέρουν εθελοντικά για να καλυφθούν οι ανάγκες αυτές. Μπορεί να έχουμε τη φήμη του πλούσιου προαστίου με τις βίλες και τους πλούσιους αλλά υπάρχουν ανάγκες και ο εθελοντισμός παίζει και θα παίζει ρόλο και μακάρι να υπάρχουν άνθρωποι να προσφέρουν.
Στον προσκοπισμό έχετε αναλάβει κάποια θέση;
Το 1989 δημιουργήθηκε η Ένωση Παλαιών Προσκόπων Κηφισιάς. Γράφτηκα το 2006 και λίγους μήνες μετά έγινα γραμματέας. Έκτοτε, μετά από επανειλημμένες εκλογές, κρατάω αυτή τη θέση. Όλοι οι παλαιοί πρόσκοποι έχουμε το ίδιο πνεύμα και υπάρχει απόλυτη συνεργασία και σύμπνοια. Στο Δ.Σ. Αρχηγός είναι ο Γιάννης Διονυσιώτης και μέλη οι Σταμάτης Χασιώτης, Νίκος Καραπαπάζης, Χρήστος Συμσάρης, Μιχαήλ – Άγγελος Βαρελάς, Χρήστος Κυπραίος και Στάθης Μαρινάκης.
Συνεργάζεστε ως Ένωση με τον Δήμο Κηφισιάς;
Πάντα ανταποκρινόμαστε όταν μας ζητείται να βοηθήσουμε με προσφορές για αναξιοπαθούντες συμπολίτες μας. Πέρα από τις υπηρεσίες μας, προσφέρουμε κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα τρόφιμα, με προσωπικές προσφορές που συλλέγουν τα μέλη μας και τα μοιράζουμε. Κάθε Πάσχα προσφέρουμε στην Κοινωνική Μέριμνα μια μεγάλη ποσότητα αυγών με δαπάνες της Ένωσης, για να τα μοιράσουν σύμφωνα με τις ανάγκες του Δήμου.
Εκτός από φιλανθρωπικού περιεχομένου, ποιες είναι οι δραστηριότητες της Ένωσης;
Πραγματοποιούμε εκδρομές, ψυχαγωγικού αλλά και διδακτικού περιεχομένου με επισκέψεις και ξεναγήσεις σε μουσεία. Με τον Δήμο Κηφισιάς έχουμε καλή συνεργασία, μας φιλοξενεί σε δημοτικό χώρο, στο κτίριο Μελίνα Μερκούρη, στη Νέα Κηφισιά, κοντά στην Εθνική Οδό, χώρος που φιλοξενεί και τη Φιλαρμονική του Δήμου μας. Με πνεύμα συνεργασίας, υπήρξε μια ιδιαίτερη μουσική βραδιά τον Ιούλιο, εκεί, με τη σύμπραξη της Φιλαρμονικής.
Πώς και δεν ασχοληθήκατε ποτέ θέτοντας υποψηφιότητα για δημοτικός σύμβουλος;
Δεν είναι κάτι που με εκφράζει. Άλλο είναι ο εθελοντισμός. Εξάλλου δεν έχω χρόνο. Αυτό τον καιρό είμαι χαζοπαππούς με 5 εγγόνια, με το μεγαλύτερο να είναι στην εφηβεία και το μικρότερο 8 μηνών. Για μένα ο προσκοπισμός είναι αυτός που με σημάδεψε και μου έδωσε τα εφόδια από μικρή ηλικία, να είμαι δυνατός, να αντιμετωπίζω τα εμπόδια. Να λειτουργώ σαν οικογενειάρχης, σαν κοινωνικός πολίτης.
Επαγγελματικά με τι ασχοληθήκατε;
Υπήρξα στέλεχος της ναυτιλιακής εταιρείας ΜΙΝΩΙΚΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ. Συνταξιοδοτήθηκα το 1996 και από τότε προσπαθώ να προσφέρω στην πόλη μου, την Κηφισιά.
Τώρα, τι μηνύματα μεταφέρετε;
Τώρα μεταφέρω μηνύματα καλής θέλησης.
