Ο Νίκος Κουτσιανάς δεν πέρασε απαρατήρητος από τη ζωή. Γεννημένος σε ένα χωριό της Ιθώμης, έβδομος από εννέα αδέλφια, κατάφερε να γίνει αστυνομικός, έχοντας διακριθεί στο σχολείο και περάσει εξετάσεις, κατόρθωμα για την εποχή. Ως σπουδαστής της χωροφυλακής βρέθηκε να πολεμάει στην μάχη της Κρήτης στον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου και πιάστηκε αιχμάλωτος. Ο αγώνας του έχει ήδη ξεκινήσει και καταφέρνει να δραπετεύσει, να ταξιδέψει σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες και να φτάσει στην ηπειρωτική Ελλάδα. Αργότερα θα βρεθεί και πάλι αιχμάλωτος των Ιταλών, όπου θα περιγράψει, μόλις πριν λίγα χρόνια, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Κηφισιά», τις άθλιες συνθήκες που επεφύλασσαν για τους αιχμαλώτους τους οι Ιταλοί, ουσιαστικά αφήνοντάς του να πεθάνουν από την πείνα, χωρίς καμία πρόσβαση σε φαγητό.
Και από εκεί όμως, με το ακατάβλητο πείσμα του, θα καταφέρει να ξεφύγει. Και το παιδί από το χωριό, μετά την απελευθέρωση θα μάθει δύο ξένες γλώσσες, θα πάει στην Αμερική για ανώτερες σπουδές και μόλις το 1974 καταφέρνει να εκλεγεί αρχηγός της χωροφυλακής, αφού παρέμεινε για πάντα ταγμένος στον αρχικό σκοπό του να υπηρετεί. Απέπνεε πάντα σεβασμό και στο μουσείο που διατηρεί το χωριό Φανάρι, δώρισε τις στολές και τα παράσημά του.
Ο εκλιπών διετέλεσε και διοικητής Χωροφυλακής το 1956 στην Κηφισιά.
Ο Νίκος Κουτσιανάς, έφυγε από τη ζωή χτες, 13 Ιουνίου 2021, έχοντας περάσει τα 100 χρόνια. 100 χρόνια προσφοράς, αφήνοντας όμως και πάλι ένα δυσαναπλήρωτο κενό στους δικούς του και όσους τον γνώρισαν. Η εξόδιος ακολουθία θα τελεστεί σήμερα, 14 Ιουνίου, στις 3.30 μ.μ. στο νεκροταφείο του Αμαρουσίου.
