Όταν όλα μπαίνουν στο «ψυγείο» για ένα διάστημα, θα έλεγε κανείς, ότι θα μου ήταν πολύ πιο εύκολο να κάτσω κάτω και να γράψω αυτό το κείμενο.
Και όμως, μένοντας οικειοθελώς μέσα, γιατί αυτό είναι και το σωστό, στερείσαι της δυνατότητας να δεις τι συμβαίνει πραγματικά εκεί έξω και πώς αντιμετωπίζει ο κόσμος αυτή την πρωτόγνωρη για τους περισσότερους από εμάς, κατάσταση. Για την ενημέρωσή μας, αλλά και για τη στήριξή μας, βασιζόμαστε στα media, στα socialmedia και στις αφηγήσεις του περίγυρού μας. Και αν όχι μέσα από τα chat,τα «νήματα» και το τηλέφωνο, τότε από «κοντά» και από ασφαλείς αποστάσεις, ενάμιση μέτρου και περισσότερο.
Τις προάλλες, πριν κλειστώ στο σπίτι, μπήκα στο ΚΕΠ και επιχείρησα να ζητήσω αυτό που ήθελα, από σχετικά μεγάλη απόσταση μεν, αλλά όχι πίσω από το προστατευτικό τζάμι. Οι δυο κυρίες που καθόντουσαν, αγκαλιασμένες σχεδόν, (λάθος και αυτό) και έτριβαν με μανία τα χέρια τους με μαντηλάκια, μου έβαλαν τις φωνές. Τότε θυμήθηκα τη χρήση του τζαμιού. Λογικό, ποιος ξέρει, μπορεί να φτύνω όταν μιλάω. Και αν όχι εγώ, κάποιος άλλος. Τόσος κόσμος πάει στα ΚΕΠ. Αφήστε που έχει χαραχθεί βαθιά μέσα στη μνήμη μου, ένας από τους καθηγητές μας στο σχολείο, (δεν θα σας πω ποιος), που μας μιλούσε τρώγοντας μπισκότα, γεμίζοντάς μας με ψίχουλα. Κάποτε βέβαια, παλιά, έχουν περάσει χρόνια από τότε, σε άλλες, πιο αθώες εποχές, όπου η Ισπανική Γρίπη, ήταν ανάμνηση για ελάχιστους και ο COVID -19 μια δυστοπική, ασύλληπτη για το μυαλό όλων μας, κατάσταση.
Δεν θα δαπανήσω τον πολύτιμο χώρο της εφημερίδας και τον πολύτιμο χρόνο σας, γράφοντας αυτά που τόσο καιρό μας λένε αυτοί που έχουν τις σχετικές, επιστημονικές γνώσεις. Και ο Σπύρος Παπαδόπουλος πάντως που μας τα λέει, δεν είναι επιστήμονας, ηθοποιός είναι και πάει βάσει σεναρίου. Το οποίο όμως περνάει το μήνυμα που θέλουνε να μας περάσουν οι ειδικοί. Γιατί δυστυχώς, είναι στην ανθρώπινη μας φύση, να ακούμε τον Σπύρο Παπαδόπουλο και να αγνοούμε αυτούς, που όντως ξέρουν! Πέραν όμως από την ανθρώπινή μας φύση, αυτής που μας κάνει να νομίζουμε ότι μπαίνοντας στο αεροπλάνο, καλύτερα να αφήνανε εμάς να το πετάξουμε και όχι τον πιλότο, υπάρχει λέτε πραγματικά λόγος, να αμφισβητήσω τους επιστήμονες; Έχει κανείς κανέναν βάσιμο λόγο, να αμφιβάλει για αυτά που λένε;
Δεν είναι θέμα προτιμήσεων, μιας απλής ανταλλαγής απόψεων. Δεν είναι «ιδεολογικό» το ζήτημα. Ο ιός είναι αυτός που είναι και πρέπει να γίνουν, αυτά που πρέπει να γίνουν!
Το λέει και το μήνυμα στην τηλεόραση, «…και κυρίως, εσείς οι Γιαγιάδες και Παππούδες, μένετε στο σπίτι και ακούστε με προσεκτικά τι θα σας πω. Πρώτον, όχι κοινωνικότητες δεξιά και αριστερά, δουλειές, συναθροίσεις, ασπασμοί, χαιρετισμοί, με ευλαβική προσοχή…». To μήνυμα, έχει σαφείς αποδέκτες. Τι πιστεύετε όμως ότι εννοεί με το «χαιρετισμοί»; Γιατί πέραν από τις τυπικότητες και τα «χαίρετε τι κάνετε, καλά ευχαριστώ…», βρισκόμαστε μες την περίοδο της Σαρακοστής και αρκετός κόσμος, δεν μπορεί να διανοηθεί το να μην πάει στην Εκκλησία. Κακώς! Γιατί είτε πιστεύουμε είτε όχι, το όποιο τελετουργικό, δεν είναι δημιούργημα του Θεού, είναι ανθρώπινη επινόηση. Και ευλάβεια, προσωπικά πιστεύω ότι είναι, το να σεβόμαστε τη Φύση. Την πιο χειροπιαστή απόδειξη της ύπαρξης του Δημιουργού μας! Ασέβεια στις δυνάμεις της Φύσης, είναι κατά κάποιον τρόπο, ασέβεια στην ίδια την έννοια του Θεού. Στην οποία Φύση, τι να κάνουμε, υπάρχουν και ιοί, που μεταδίδονται και μεταλλάσσονται. Το πώς μπορούνε να μεταδοθούνε, μας είναι πλέον κοινή γνώση, όπως και το πώς μπορούμε να προφυλαχθούμε. Άλλωστε, πιστεύουμε σε αυτό που δείχνει η εικόνα, δεν πιστεύουμε στην εικόνα την ίδια. Πιστεύουμε σε αυτό που συμβολίζει ο Αγιασμός, δεν πιστεύουμε στο κουταλάκι…
Ενδέχεται πάντα, μέχρι να δημοσιευθεί αυτό το κείμενο, να έχει επικρατήσει η λογική. Μας το εύχομαι.
Πήρανε φωτιά τα screenshots, που σίγουρα θα χρησιμοποιηθούνε για να μας το θυμίσουν, πριν τις επόμενες Δημοτικές Εκλογές. Όπως έγινε άλλωστε και με ένα ρεπορτάζ της «Ζούγκλας», λίγο πριν τις προηγούμενες εκλογές… Γιατί ό,τι και να πιστεύεις, όποια και να είναι η προσωπική σου άποψη, το να αποκαλέσεις «ηλίθιους», τους ψηφοφόρους σου, είναι από μόνο του ηλιθιότητα. Η λαϊκή ρήση λέει, ότι μέχρι «δυο του κλέφτη» φτάνει το πράγμα. Θα το δούμε εν καιρό, αν αυτό αληθεύει. Ούτε εγώ πάντως συμφωνώ με τις μεγάλες συγκεντρώσεις κόσμου, είτε γίνονται στις Εκκλησίες, τους ναούς του shopping και τα σουπερμάρκετ ή σε μια συναυλία των Stereophonics στο Μάντσεστερ. Όχι γιατί έχω διαμορφώσει άποψη, είπαμε, δεν είναι θέμα απόψεων, αλλά γιατί το λένε οι ειδικοί! Το να βγαίνει ένας αιρετός σαν τον «εκδικητή» όμως και να βρίζει ανθρώπους, επειδή φέρονται απολύτως ανθρώπινα, φοβισμένα και ανήσυχα, δεν βοηθάει την κατάσταση. Ούτε θα λύσει την πανδημία. Θέλει πειθώ και όχι προσβολές. Θέλει να εξηγείς και όχι να προστάζεις. Θέλει ψυχραιμία και όχι τον ίδιο πανικό, απλά από την ανάποδη. Δεν μπορούμε να ξέρουμε πώς βιώνουν την κατάσταση οι άλλοι. Όταν ψωνίζει κανείς σε πανικό, το κάνει για να καλύψει κάποια ανάγκη του, όχι απαραίτητα επειδή πεινάει ή γιατί του τελειώνει το χαρτί υγείας. Αλλά κάποια ανάγκη, σίγουρα θα υπάρχει. Λίγη κατανόηση λοιπόν και ενσυναίσθηση παρακαλώ. Δεν χαίρουν όλοι προνομίων, στο σουπερμάρκετ της γειτονιάς τους…
Ίσως τελικά να βγουν και κάποια καλά, από όλη αυτή την κατάσταση. Είναι μια τεράστια παγκόσμια δοκιμή, ένα testevent, αν θέλετε, για πολύ χειρότερες επιδημίες. Ενδεχομένως, πιο μεταδοτικές και πιο θανατηφόρες. Επίσης, μας βοηθάει να αξιολογήσουμε κάποια πράγματα στις ζωές μας. Τι έχει σημασία, τι δεν έχει, τι χρειαζόμαστε, τι δεν χρειαζόμαστε πραγματικά. Ίσως έτσι, θα αρχίσουμε να εκτιμούμε περισσότερο, κάποια μικρά πράγματα. Τις μικρές χαρές της ζωής. Σκέφτομαι επίσης το νησί που θέλουμε να πάμε φέτος το καλοκαίρι και νιώθω να φωτίζω από μέσα μου, σαν τον «αγκαλίτσα»! Πάμε δεν πάμε τελικά. Χαρά επίσης μου δίνει, να βλέπω τους βολβούς που φύτεψα τον Νοέμβρη, να γίνονται λουλούδια και να ανθίζουν!
«Μικρές χαρές… όνειρα διακοπών… λουλούδια που ανθίζουν…» Αυτά θα μου πείτε ότι θυμίζουν, χάπια παρηγοριάς, για μια παγκόσμια οικονομία σε ύφεση. Δυστυχώς, μάλλον, θα έρθει και αυτό. Θα μας πάρει καιρό να συνέλθουμε από όλη αυτή την ιστορία, αλλά ένα μοιάζει σίγουρο, ότι τις ζωές μας, θα τις ζούμε στο άμεσο μέλλον, σε νέες βάσεις. Ας είναι τουλάχιστον πιο σοφές! Και ελπίζω πλέον, οι όποιοι Κινέζοι, αν είναι να φάνε κρέας νυχτερίδας, παγκολίνου ή κάποιου άλλου είδους υπό εξαφάνιση, να κάτσουνε να το μαγειρέψουν πρώτα!
ποδηλάτης ανοιχτομάτης
