Κείμενο εκτός συναγωνισμού για την κατηγορία διήγησης στον διαγωνισμό «Επι…μένουμε Ανθοκομική»
Η 25η Απριλίου είναι η ημέρα που στη Βενετία γιορτάζουν τον Προστάτη της πόλης, τον Άγιο Μάρκο. Αυτή την ημέρα συνηθίζουν οι Βενετσιάνοι να προσφέρουν στην αγαπημένη τους ένα μπουμπούκι τριαντάφυλλο. Σχετικά με τις ρίζες του εθίμου αυτού η παράδοση αναφέρει τον απαγορευμένο έρωτα της αρχόντισσας Maria Partecipazio και του τροβαδούρου Tancredi.
Στην προσπάθειά του να ξεπεράσει τα εμπόδια που υπήρχαν εξαιτίας της διαφορετικής κοινωνικής τάξης τους, ο Tancredi φεύγει για τον πόλεμο αποφασισμένος να πολεμήσει τόσο ανδρεία, ώστε να γίνει άξιος της αγαπημένης γυναίκας. Δυστυχώς, όμως, αφού ηρωϊκά διακρίθηκε στις γραμμές του Καρόλου του Μεγάλου στην Ισπανία, πέφτει θανάσιμα τραυματισμένος πάνω σε μια τριανταφυλλιά, που βάφεται κόκκινη με το αίμα του. Ο Tancredi, ετοιμοθάνατος, κόβει ένα μπουμπούκι εκείνης της τριανταφυλλιάς και το δίνει σε συμπολεμιστή του για να το πάει στην αγαπημένη του.
Χρόνια πια είχα συνηθίσει, όταν η ημερομηνία αυτή συμπίπτει με την έκθεση, να προσφέρω στην αγαπημένη μου ένα μπουμπούκι από την Ανθοκομική. Επειδή όμως μεμονωμένα μπουμπούκια εκεί δεν πωλούνται, αναγκαζόμουν να πάρω μια γλάστρα. Ως σύμβολο δεν είναι το ίδιο, αλλά δεν πειράζει.
Πάλι φέτος με την ευκαιρία των προγραμματισμένων για τις 23 Απριλίου εγκαινίων της 66ης Ανθοκομικής Κηφισιάς, είχα σκοπό να ξαναζωντανέψω μέσα μου την παράδοση της πόλης μου και θα έψαχνα με την ελπίδα να βρω εκεί, μέσα στο κόσμο, ένα ωραίο μπουμπούκι ή έστω μια γλάστρα.
Όμως, η παράδοση στη Βενετία δεν περιορίζεται μόνο στο να προσφέρει κανείς μπουμπούκι στην αγαπημένη του. Τα τελευταία χρόνια το προσφέρουμε σε όλες τις γυναίκες. Στη μητέρα, στη γιαγιά, στην ανύπαντρη θεία ή αδελφή, σε στενές φίλες και συναδέλφους. Υπάρχουν και ομάδες εθελοντών που το προσφέρουν στις ηλικιωμένες γυναίκες που φιλοξενούνται σε οίκους ευγηρίας.
Κλεισμένος στο σπίτι, δεν μου μένει παρά να αφιερώσω εικονικά το μπουμπούκι της φωτογραφίας σε όλες τις γυναίκες που αυτή τη στιγμή διαβάζουν αυτές τις γραμμές. Μια ευχή, του χρόνου να είμαστε καλά, και κατά τη διάρκεια της Ανθοκομικής, τηρώντας όλα τα μέτρα τότε σε ισχύ, να προσφερθεί στις γυναίκες της παρέας των ΚΑΠΗ Κηφισιάς ένα λουλούδι για να θυμόμαστε συμβολικά αυτή τη χρονιά που δεν επέτρεψε να γίνει η Ανθοκομική Έκθεση, να υπενθυμίζουμε σε όλους τη μεγάλη αντοχή και πειθαρχία ενός ολόκληρου λαού και την πονεμένη θυσία των γυναικών αυτών που περισσότερο από όλους ζούσανε τη μοναξιά μένοντας αποκλεισμένες στο σπίτι για να μην υπερφορτώσουν τραγικά τις δομές υγείας της χώρας.
Για τους άνδρες ίδιας ηλικίας; Για να μην έχουν παράπονο, ένα μπουκαλάκι τσίπουρο με ή χωρίς γλυκάνισο, κατ’ επιλογή. Και εάν αυτό μπορεί να γίνει έθιμο, ακόμη καλύτερα.
Πιστεύω πως μια παράδοση όπως η Ανθοκομική Κηφισιάς για να παραμείνει ζωντανή πρέπει να εμπλουτιστεί με νέα διδάγματα. Ένα μπορεί να είναι αυτό!!! Από τώρα δηλώνω τη διαθεσιμότητά μου, ακόμη και με οικονομική συμμετοχή. Εάν θα φωτογραφηθώ σε πρώτη γραμμή; Θα εξαρτηθεί από την εμφάνισή μου όταν έρθει η ώρα…
Άλλο γεγονός που με συνδέει συναισθηματικά με την Ανθοκομική Κηφισιάς, την 55η Έκθεση (29.4.-17.5.2009), ήταν ο καταστροφικός σεισμός στην Άκουιλα Ιταλίας (6 Απριλίου 2009). Δημαρχία Χιωτάκη. Η τότε διεύθυνση παραχωρεί δωρεάν στο COMITES GRECIA (εκλεγμένη δωδεκαμελής Επιτροπή Ιταλών Υπηκόων Ελλάδας) ένα περίπτερο της Έκθεσης ως δείγμα αλληλεγγύης προς τους σεισμόπληκτους. Ένα μεγάλο, κεντρικό περίπτερο, δίπλα στα γραφεία της διοργάνωσης. Μέσα σε πολύ λίγες ημέρες, ούτε μια εβδομάδα, συγκεντρώσαμε δωρεάν προϊόντα από τα καταστήματα της πόλης μας. Λίγα από δω λίγα από κει, από γνωστούς και μη καταστηματάρχες. Όμορφα, όχι παλιατζούρες από αποθήκες.
Συγκεντρώσαμε αρκετά πράγματα και την ημέρα των εγκαινίων ήμασταν και εμείς έτοιμοι. Κάθε τόσο, καθ’ όλη τη διάρκεια της έκθεσης, κεντρικά μεγάφωνα ανακοίνωναν την ύπαρξη του περιπτέρου μας και καλούσαν τους επισκέπτες να περάσουν από κει. Γνωστοί και άγνωστοι έρχονταν και ως χειρονομία αλληλεγγύης αγόραζαν τα είδη που είχαμε συγκεντρώσει. Ένα σοβαρό χρηματικό ποσό από τις πωλήσεις μεταφέρθηκε στις αρμόδιες τοπικές Αρχές της Άκουιλας.
Πρόκειται για ένα γεγονός που δυστυχώς πέρασε στα σιωπηλά και ξεχάστηκε, που όμως δείχνει την αυθόρμητη ευαισθησία μιας πόλης. Και όλα αυτά χάρη στην… Ανθοκομική Έκθεσή μας.
