Όταν αναφέρεται κανείς στις τεράστιες αλλαγές που εγκυμονούν σχετικά με το μέλλον της ανθρωπότητας, δέχεται αμέσως την απάντηση από τον συνομιλητή του: «Τι με νοιάζει εμένα αφού τότε δεν θα ζω εγώ».
Σε τηλεφωνική συνομιλία με γνωστό μιλώντας για περιβαλλοντικές αλλαγές, όπως αυτές τις οικολογικής ανισορροπίας και των κλιματικών αλλαγών στον πλανήτη, η απάντηση είναι: «Kαι τι με νοιάζει εμένα αν οι πάγοι λιώνουν στην αρκτική, δεν χιονίζει στον αρκτικό κύκλο και η θάλασσα πλημμυρίσει και βυθιστούν οι Μαλδίβες ή αλλού σε άλλες χώρες η αποξήρανση και η αναβροχιά τις ερημώνει. Εγώ μόνο τους σεισμούς φοβάμαι και την οικονομική κρίση που γονατίζει τη χώρα μου».
Άλλοι πάλι με προκαλούν να γράφω μόνο για τα τοπικά θέματα, αλλά αγνοούν ότι η παγκόσμια ανισορροπία της περιβαλλοντικής διαδικασίας προσβάλλει την υγεία όλων των ανθρώπων σε όποια γωνιά της Γης και αν ζούνε. Η ισορροπία των κλιματολογικών συνθηκών είναι καθοριστική για μια ασφαλή και σταθερή ζωή των ανθρώπων, όπου και αν βρίσκονται, αφού το κλίμα, οι καθαρές θάλασσες, το στρώμα του όζοντος και η βιολογική ποικιλομορφία επηρεάζουν την υγεία μας. Η κατανάλωση ενέργειας που χρησιμοποιεί το κάθε άτομο έχει τριπλασιαστεί στη διάρκεια του περασμένου αιώνα, όταν ο αριθμός του παγκόσμιου πληθυσμού των ανθρώπων τετραπλασιάστηκε την ίδια περίοδο. Αυτό μπορεί να σημαίνει ότι η χρήση φετινής ενέργειας και αναπτυγμένης τεχνολογίας αύξησε την ευημερία των ανθρώπων αλλά συνέτεινε και στην άνιση κατανομή της γιατί 790 εκατομμύρια συνανθρώπων μας σήμερα στερούνται φαγητού.
Σήμερα η ευημερία στις χώρες του Δυτικού Κόσμου είναι υψηλή για την πλειοψηφία των κατοίκων τους, αλλά στο μέλλων αλλάζουν τα πράγματα όταν σε 80 με 100 χρόνια αργότερα θα ευημερούν οι κάτοικοι της Αφρικής, της Ινδίας και τη Κίνας και σαν πλούσιοι τουρίστες θα επισκέπτονται τις στάσιμες οικονομικά χώρες μας στην Ευρώπη και στις δύο Αμερικές. Τότε και η Αφρική θα έχει δύο δισεκατομμύρια κατοίκους και μόνο ο πληθυσμός της Νιγηρίας θα ανέρχεται στα 700 εκατομμύρια. Ωστόσο οι άνθρωποι σήμερα εξαντλούν όλα τα όρια της αντοχής των βιοφυσικών και οικολογικών διαδικασιών του πλανήτη μας και για αυτό το μέλλον της μπορεί να αποβεί αβέβαιο αν δεν αλλάξουν τα πράγματα. Από τον 19ο αιώνα μέχρι σήμερα η πυκνότητα του διοξειδίου του άνθρακα έχει αυξηθεί κατά 40 % και η μέση θερμοκρασία της Γης έχει αυξηθεί περίπου 1,0 % από τότε μέχρι σήμερα.
Αυτές οι κλιματικές αλλαγές έχουν επηρεάσει την αύξηση των βροχοπτώσεων, του επιπέδου της θάλασσας με το λιώσιμο των πάγων στους πόλους της Γης, μειώνοντας έτσι τη βιολογική ποικιλία και τις συνθήκες παραγωγής του πρωτογενούς τομέα των καλλιεργειών γενικότερα. Η σταθερή εξέλιξη έχει και τα όρια της που τώρα τα επιτρεπτά της παραβιάζονται και ξεπερνιούνται από την παράλογη χρήση τους και την καταστροφική κλιματική επιρροή των ανθρώπων, με την κατάχρηση των λιπασμάτων που μολύνουν τη γη και τη θάλασσα, αλλά και οι ενεργειακές παρεμβάσεις τους που καταστρέφουν τις βιοποικιλίες του φυσικού και ζωικού βασιλείου.
Για να αποσοβηθεί το κακό χρειάζεται διεθνής συνεργασία, αλλά σίγουρο είναι πως οι πλούσιες βιομηχανικές χώρες με τις τεράστιες εξαγωγές πολεμικού υλικού, προβάλλουν εμπόδια. Ο αγώνας για τη σταθερή βελτίωση του κλίματος και του περιβάλλοντος της Γης έχει άμεση σχέση με τον αγώνα για τη βελτίωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων παγκοσμίως, της ειρήνης και της ασφάλειας. Αυτά τα θέματα: τα ανθρώπινα δικαιώματα, η ειρήνη, η ασφάλεια και το περιβάλλον είναι μέσα στους 17 στόχους που έχει δεσμευτεί να επιτελέσει ο ΟΗΕ μέχρι το 2030 με το πρόγραμμα που ονομάζεται «Ατζέντα 2030 του ΟΗΕ» και εμείς ευελπιστούμε.
