… ΚΑΙ «ΟΛΙΓΗ» ΑΠΟ ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Η επιστροφή στην καθημερινότητα ύστερα από τους καλοκαιρινούς μήνες, δεν είναι απλή υπόθεση. Έφυγες δεν έφυγες για διακοπές… Ήταν ένα καλοκαίρι γεμάτο γεγονότα, που συνέβησαν και τα βιώσαμε, τόσο συλλογικά (τα ξέρετε και εσείς άλλωστε, μας επηρέασαν όλους μας), όσο και στο προσωπικό/ οικογενειακό μου περιβάλλον. Γεγονότα, που πέραν από πολλή κούραση, μας έφεραν στεναχώριες και σε κάποιες περιπτώσεις, αγανάκτηση και θυμό!
Πάει και αυτό το καλοκαίρι. Και για τον χειμώνα που μας έρχεται, δυσκολεύομαι να βρω λόγους για τους οποίους να μπορώ να πιστέψω, ότι δεν θα είναι εξίσου δύσκολος με τους χειμώνες των τελευταίων ετών.
Ξεκουράστηκα λοιπόν; Όχι ιδιαίτερα. Τέλη Ιουνίου, πήγαμε για λίγες ημέρες στην Πελοπόννησο… και έβρεχε κάθε μέρα…
Ζητώ συγνώμη. Πολύς πεσιμισμός έπεσε μου φαίνεται, στην εισαγωγή του πρώτου μου κειμένου μετά από αυτή τη μικρή, καλοκαιρινή διακοπή. Νομίζω πως θα βάλω λίγο «Happy Mozart» να παίζει στο You Tube όσο γράφω και για να είμαι δίκαιος, σας διαβεβαιώνω ότι δεν περάσαμε και τόσο άσχημα, τις βροχερές εκείνες ημέρες στη Μεσσηνία. Όχι τίποτ’ άλλο, σε περίπτωση που ανησυχείτε…
Το «Happy Mozart» πάντως, δεν κάνω πλάκα, υπάρχει! Το έψαξα κατ’ αυτόν τον τρόπο και μου το έβγαλε αυτολεξεί. Δύο ώρες και τριάντα-τέσσερα λεπτά, κλασσικής αισιοδοξίας.
Γιατί αισιοδοξία είναι αυτό που χρειαζόμαστε. Αισιοδοξία και επιμονή και αποφασιστικότητα και καθαρό μυαλό και πίστη, ότι σε έναν κάποιο βαθμό, μπορούμε να αλλάξουμε προς το καλύτερο κάποια πράγματα, τόσο στις ζωές μας και τους εαυτούς μας, όσο και στις ζωές των ανθρώπων που μας περιβάλλουν. Την οικογένεια, τους συγγενείς, τους φίλους, τους γνωστούς, τους συμπολίτες και τους γείτονες μας.
Ελπίζω να μην ακούγομαι σαν να ζητάω την ψήφο σας. Όπως μοιάζει θα είναι «προεκλογικός» ο χειμώνας που έρχεται και έτσι και αλλιώς, έχουμε να ακούσουμε πολλά και διάφορα από πολλούς και διάφορους, μεταξύ αυτών, πολλούς αδιάφορους. Πιστεύω όμως πραγματικά, ότι την ανυπαρξία του όποιου κράτους και των όποιων θεσμών του, σε οποιαδήποτε βαθμίδα του, μπορούμε σε μεγάλο βαθμό να την καλύψουμε οι πολίτες μόνοι μας. Με πρωτοβουλίες, αυτό-οργάνωση και διεκδικήσεις, που θα φοβίσουν κάποιους αρμόδιους (τονίζω το «κάποιους»), ώστε να σηκώσουν επιτέλους τα μανίκια τους. Γιατί χωρίς τον όποιο δημόσιο ρόλο τους, στον οποίο μοιάζει να νομίζουν ότι βρίσκονται εσαεί, αυτοί οι άνθρωποι, δεν έχουνε τίποτα.
Για αυτούς τους κάποιους, είναι ο ρόλος τους που θεωρούν ότι τους κάνει αυτό που είναι. Όταν σε πιο ώριμες κοινωνίες, είναι η ποιότητα του ανθρώπου που καθορίζει αν αυτός/η, θα έχει έναν ρόλο, με αυξημένες ευθύνες και υποχρεώσεις, μέσα στην κοινωνία. Αν υπήρξε όμως ένα δίδαγμα από τις προηγούμενες Δημοτικές Εκλογές, είναι ότι τίποτα, δεν μπορεί να θεωρηθεί δεδομένο. Και αυτό από μόνο του, μοιάζει να τους ανησυχεί. «Tough luck», που λένε και στο χωριό μου. Γιατί τελευταία οι πολίτες, όχι μόνο συντονιζόμαστε μεταξύ μας, «ξυπνήσαμε», απαιτούμε περισσότερα και δεν φοβόμαστε να πούμε τη γνώμη μας.
Δεν ξέρω αν θυμόσαστε το «φωτογραφόμετρο», (το εργαλείο που κακώς δεν έχω πατεντάρει ακόμα και μετράει την αναλογία των τοπικών πολιτικών ως προς το πραγματικό αντικείμενο της εκδήλωσης, στις φωτογραφίες μιας εκδήλωσης), αλλά σήμερα, θα ήθελα να σας παρουσιάσω το «κλακαδορόμετρο»! Μετράει κλακαδόρους. Τα αποτελέσματα του εργαλείου, μπορούν να έχουν περισσότερες αναλύσεις. Όσο μειώνεται ο αριθμός των κλακαδόρων στις εμφανίσεις του εκάστοτε πολιτικού, μειώνεται αναλογικά και η δημοτικότητα του ή όσο μειώνεται η δημοτικότητα του εκάστοτε πολιτικού, αυξάνεται και η ανάγκη του για κλακαδόρους. Λες και είναι το χειροκρότημα των άλλων που κερδίζει τις εντυπώσεις μας. Εμείς δηλαδή δεν βλέπουμε, δεν ακούμε, δεν τα ζούμε, δεν καταλαβαίνουμε…
Τις δικές μου εντυπώσεις πάντως, τις κέρδισαν ήδη οι Πρόσκοποι της Κηφισιάς, που με την άμεση ανταπόκριση τους στη φονική πυρκαγιά της 23 Ιουλίου, αντέδρασαν ταχύτερα από οποιονδήποτε άλλο στην πόλη μας. Άμεσα, γρήγορα, αποτελεσματικά, με χρησιμότητα και όχι αμήχανη σπασμωδικότητα, πηγαία, σιωπηρά, με σεβασμό στους παθόντες και με ανιδιοτέλεια. Αν διαβάζετε αυτό το κείμενο, μπράβο παιδιά! Σας ευχαριστούμε! Με τις πράξεις σας, νιώθω και εγώ υπερήφανος, για τα χρόνια που πέρασα από το Δεύτερο Σύστημα Προσκόπων Κηφισιάς. Μακάρι να καταλάβουν όσοι φιλοδοξούν να διοικήσουν τον Δήμο μας, ότι είναι καλύτερο να έχουνε σαν πρότυπο τους Προσκόπους της Κηφισιάς, παρά τη γεμάτη ελαττώματα και ιδιοτέλειες, κεντρική πολιτική σκηνή.
Οι Πολίτες, οι Δημότες, έχουμε μεγαλύτερη δύναμη και επιρροή στα όσα μας περιβάλουν, από ό,τι φανταζόμαστε κάποιες φορές. Για παράδειγμα, είναι ένα, δυο, πέντε σκουπίδια πεταμένα που χαλάνε την αισθητική μας στον δρόμο; Μην περιμένουμε ότι θα τα μαζέψει ο Δήμος. Οι υπάλληλοι του, δεν έχουν μεγαλύτερο κίνητρο για να το κάνουνε, από ό,τι έχουμε εμείς, που θέλουμε τη γειτονιά μας καθαρή. Τα μαζεύουμε και τελείωσε η υπόθεση. Είναι πιο εύκολο από το να πείσουμε τον Δήμο να το κάνει ή από το να αποκτήσει παιδεία, το εκάστοτε «γουρουνάκι», που πήγε και τα πέταξε στον δρόμο μας αντί για τον κάδο. Θα θυμώσουμε λοιπόν με τα «γουρουνάκια», αντί να τα λυπηθούμε; Οι άνθρωποι αυτοί, δεν ξέρουνε καν ότι τους λείπει κοινωνική παιδεία. Και εκεί είναι η δύναμη μας, με τη στάση μας και τις πράξεις μας. Και επειδή… ξέρουμε καλύτερα!
Ομοίως, θα θυμώσουμε με τη Δημοτική Αρχή, επειδή δεν μας παρέχονται οι υπηρεσίες που δικαιούμαστε ή που μας υποσχέθηκαν; Όχι βέβαια, τα προγράμματα των συνδυασμών, είναι μόνο το πρόσχημα για την εκλογή τους, στην πράξη είναι που δοκιμάζονται. Αν δοκιμάστηκαν και δεν μας κάνουνε, πολύ απλά, δεν τους ψηφίζουμε. Ο επόμενος παρακαλώ… Έτσι, ο επόμενος, θα έχει κίνητρο για να κάνει σωστά τη δουλειά του, για να βγάζει ρεαλιστικά προγράμματα, που θα υλοποιούνται, προς όφελος της πόλης και των Δημοτών. Άμα δεν μας κάνουνε όμως και τους ψηφίσουμε, ε συγνώμη, τότε το πρόβλημα το έχουμε εμείς.
Για να δούμε λοιπόν, από όλους αυτούς τους υποψήφιους (που υποτίθεται πως θα είναι πολλοί), ποιανού το αφήγημα θα είναι πιο πειστικό;
Αλλά τη δύναμη, μην το ξεχνάτε, την έχουμε εμείς. Οι πολλοί, σιωπηροί, που αυτό-οργανωνόμαστε καιρό τώρα, βλέπουμε την «γύμνια» απ’ όπου κι αν προέρχεται και έχουμε σιχαθεί τις κουτοπόνηρες πρακτικές του κάθε πολιτικάντη, που αρέσκεται να πιστεύει ότι είναι η μετεμψύχωση του Νικολό Μακιαβέλι! Γιατί με ένα μπουκάλι γάλα και την ευφάνταστη δημιουργία αργιών, άντε να κερδίσεις κάποιες ψήφους από τους ίδιους χίλιους ανθρώπους. Και αυτό, άμα… Τις δεκάδες χιλιάδες των άλλων Δημοτών όμως, πώς θα τις κερδίσεις; Η απάντηση είναι μονολεκτική. Δύσκολα. Θέλετε απάντηση με δυο λέξεις; Πολύ δύσκολα. Με τρεις; Πάρα πολύ δύσκολα.
Όπως μοιάζει, ο χειμώνας που έρχεται θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Εύκολος δεν θα είναι, αλλά με μια δόση αισιοδοξίας, μπορεί να είναι ο χειμώνας, που θα μας φέρει με τη σειρά του μια άνοιξη, με αλλαγές και βελτιώσεις. Αλλά προτού κάτσουν οι κατεργάρηδες στους πάγκους τους και για να μην μας κακοφανεί η δύσκολη μετάβαση από το καλοκαίρι, για όσο ακόμα μπορούμε, προτείνω… παγωτά… θερινό σινεμά και μπάνια!
