Δωρεά, του πλούσιου, λεφτά, ματσωμένου,
χαμηλού ρίσκου επενδυτή και του Δήμου μας!
Aν ήμουν πλούσιος, λεφτάς, ματσωμένος, χαμηλού ρίσκου επενδυτής, θα έκανα το ακόλουθο. Θα αγόραζα το οικόπεδο που βρίσκεται στη γωνία Γορτυνίας και Διονύσου, εκεί που κάποτε, πριν πολλά χρόνια πέρναγε η Κηφισίας, προτού την ισιώσουν και μετονομαστεί το κομμάτι αυτό του δρόμου σε Διονύσου. Το οικόπεδο είναι προς πώληση. Θα έχτιζα ένα πολυώροφο πάρκινγκ, όσο επιτρέπει το ύψος της οικοδομής δηλαδή, ημιυπόγειο, ισόγειο, ημιόροφος, όροφος (;). Θα κάλυπτα τις προσόψεις με μεγάλα καφασωτά και αναρριχητικά φυτά, για να μην γκρινιάζουν οι οικολόγοι και ο κάθε «ποδηλάτης ανοιχτομάτης» και… όλο αυτό θα το έκανα έχοντας λάβει πρώτα, τη δέσμευση της Δημοτικής Αρχής, ότι το κομμάτι της Διονύσου από την Κρήτης έως τη Γορτυνίας, θα μετατραπεί σε πλατεία! Αυτό είναι που ονομάζεται, «Σύμπραξη Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα», (ΣΔΙΤ).
Μια καινούργια πλατεία! Γιούπι!
«Και τι θα γίνει με την κίνηση των οχημάτων;». Η Κρήτης, (από Διονύσου έως Κηφισίας), μπορεί να μονοδρομηθεί και να πηγαίνει προς την Κηφισίας και η Γορτυνίας, (από Κηφισίας έως Διονύσου), μπορεί να μονοδρομηθεί και αυτή και να πηγαίνει προς Χ. Τρικούπη. Κάτι τέτοιο θα έδινε την ευκαιρία να σουλουπωθεί λίγο και το κομμάτι της Διονύσου, από Γορτυνίας έως Σαρανταπόρου.
«Και γιατί να πληρώσουν για πάρκινγκ οι οδηγοί;». Και γιατί να μην πληρώσουν; Κανείς δεν υποσχέθηκε σε κανέναν, ότι μαζί με το αυτοκίνητο που αγόρασε, θα βρίσκει όποτε και όπου και να πάει, δωρεάν στάθμευση. Έτσι και αλλιώς οι Κηφισιώτες, (η πρώτη προτεραιότητα της Δημοτικής Αρχής, λέμε τώρα…), δεν χρειάζονται το αυτοκίνητό τους για να πάνε εκεί.
Βέβαια, σαν πλούσιος, λεφτάς, ματσωμένος, χαμηλού ρίσκου επενδυτής, θα φρόντιζα οι τιμές στο πολύ-όροφο πάρκινγκ μου, να είναι χαμηλές. Δεν λέω, να βγαίνει κέρδος, να καλύπτονται τα έξοδα, να αποσβένεται η επένδυση. Ωστόσο, το αντίτιμο πρέπει να είναι τόσο, ώστε να μην αποθαρρύνονται οι οδηγοί, να βάλουν το αυτοκίνητό τους μέσα στο πάρκινγκ.
«Υπάρχουν όμως και επιχειρήσεις στο σημείο, που θέλουνε να δουλέψουν». Να δουλέψουν, αυτό θέλω και εγώ! Ο μανάβης, ο χασάπης, ο ιχθυοπώλης, το στεγνοκαθαριστήριο, ο φούρνος, ο παγωτατζής, το ανθοπωλείο, το κουτούκι, το catering, το πρακτορείο του ΟΠΑΠ, το βιβλιοχαρτοπωλείο, το φαρμακείο, ο κτηματομεσίτης, το περίπτερο. Ελπίζω να μην μου ξέφυγε κανένας. Ο μόνος που διαθέτει χώρο για αυτοκίνητα, είναι το ηλεκτρολογείο αυτοκινήτων, που εδώ που τα λέμε, το απαιτεί και η φύση του επαγγέλματός του. Πώς όμως περιμένουνε να δουλέψουνε με τον χαμό που γίνεται σήμερα; Πώς θα μείνει το προϊόν τους ανταγωνιστικό, όταν κάπου αλλού, υπάρχουν εμπορικές ζώνες ελεύθερες από αυτοκίνητα, που μοιάζει να τις προτιμάει ο κόσμος; Πώς θα πάνε στο μαγαζί τους οι πελάτες, άμα δεν μπορούνε καν… να φτάσουνε στο μαγαζί τους; Ποιο επιχείρημα, μπορεί να δικαιολογήσει την ασχήμια και το χάος; Γιατί σήμερα, αυτό γίνεται… Ανάμεσα στις δυο πλευρές του δρόμου, ένα άναρχο πάρκινγκ, που κάπως, μεταξύ των σταθμευμένων οχημάτων, ελίσσονται πεζοί, μηχανές, αυτοκίνητα και ένας πολύ κομψά ντυμένος ζητιάνος, που δεν μιλάει λέξη Ελληνικά.
Συμπληρωματικά και επικουρικά, μπορούνε να υπάρχουνε προβλέψεις για ολιγόωρη στάθμευση, αλλά προβλέψεις και για τους κατοίκους του σημείου, εντάσσοντας τους γύρω δρόμους σε ένα «Σύστημα Ελεγχόμενης Στάθμευσης» (ΣΕΣ). Αν μη τι άλλο, φαντάζομαι, τους έχει λείψει η ησυχία που είχανε κάποτε. Να υπενθυμίσω στους πολέμιους των ΣΕΣ, ότι ελεγχόμενη στάθμευση, δεν σημαίνει απαραίτητα επί πληρωμή. Περιέργως, ενδέχεται να το έχετε προσέξει και εσείς, όσο ακριβότερο το αυτοκίνητο, τόσο πιο επιρρεπής και ο/η οδηγός του σε «καγκουροπαρκάρισμα». Ίσως κάποιοι να θεωρούνε την αντικοινωνική στάθμευση, ως μέσω επιβολής της πληθωρικής τους προσωπικότητας. Τι να πω… Σίγουρα πάντως, δεν μπορεί να συγκριθεί η ποιότητα, η αισθητική, η λειτουργικότητα, η ασφάλεια και η μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα ενός εμπορικού σημείου, ελεύθερου από αυτοκίνητα, με έναν χώρο που από σύμπτωση και όχι βάσει κάποιου αρχικού σχεδιασμού, έχει καταληφθεί από αυτοκίνητα τα οποία επικράτησαν του ελεύθερου χώρου.
Τι άλλο θα μπορούσε να συνηγορήσει, για την κατασκευή μιας πλατείας σε εκείνο το σημείο;
Μια πλατεία, είναι χώρος συνάντησης, συνάθροισης και μπορεί να φιλοξενήσει και εκδηλώσεις. Μια πλατεία, δίνει συνοχή στην αγορά, που αποτελείται από τις επιχειρήσεις που την περιβάλουν. Μια πλατεία, αφήνει περιθώριο για φυτεύσεις και περισσότερο πράσινο.
Μια πλατεία, θα έδινε υπεραξία στις επιχειρήσεις εστίασης που βρίσκονται εκεί, που θα μπορούσαν να βγάλουν έξω περισσότερα τραπέζια, για να έρθουν περισσότεροι πελάτες.
Μια πλατεία σε εκείνο το σημείο, θα αποτελούσε το ιδανικό τέρμα για μια διαδρομή περιπάτου, που θα ξεκινούσε από το κέντρο της Κηφισιάς και θα περνούσε και από το Δημαρχείο μας.
«Διαδρομή περιπάτου! Και τα αυτοκίνητα στη Διονύσου;». Εεε, ας πάνε με 20 χλμ! Αν θέλουνε να πάνε πιο γρήγορα οι οδηγοί τους, να πάνε από την Κηφισίας! Πρέπει κάποια στιγμή, να αρχίσουμε να δίνουμε πάλι, μέρος του Δημόσιου Χώρου στους πεζούς.
Άμα θέλουμε να πρωτοστατήσουμε στην καινοτομία στην Κηφισιά, ιδού η Ρόδος. Μην φανεί ότι τελικά, τζάμπα έγινε το προβεβλημένο τεχνολογικό συνέδριο που φιλοξένησε η πόλη μας. Ας βάλουμε την τεχνολογία, να δουλέψει υπέρ μας. Μην συζητάμε όμως μόνο για την τεχνολογία, αφήνοντας για άλλη μια φορά, τις πράξεις στους άλλους. Ας εφαρμοστούν επιτέλους, κάποιες από όλες αυτές τις ιδέες που ακούστηκαν. Αλλά όχι «πιλοτικά» και στο πόδι. Χορτάσαμε πια από «πιλοτικά», απαξιωμένα και με κόστος για τους Κηφισιώτες, προγράμματα. Κάποιες φορές όμως, τις τεχνολογικές καινοτομίες ή τη συζήτηση περί αυτών, πρέπει να τις συνοδεύει και κάτι χειροπιαστό. Κάτι που θα δείξει ότι η Κηφισιά, μπορεί και πάλι να ανοίξει τον δρόμο και να πρωτοτυπήσει.
Ας γίνει αυτό με μια πλατεία, Σύμπραξη Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα, σε ένα σημείο, που σήμερα δυστυχώς, αποτελεί θλιβερό παράδειγμα φθοράς και παρακμής για αυτή την πόλη.
Δώστε λίγο χρόνο ακόμα στην απραξία και την αδιαφορία και πριν καλά καλά το καταλάβουμε, οι καταστάσεις που δημιουργούνε αυτό το χάος θα παγιωθούν και θα φτάσει να θεωρούνται κανονικότητα.
Στην ουσία, δεν με ενδιαφέρει αν θα υιοθετηθούν οι όποιες ιδέες μου. Δεν έχω μεσσιανικές φιλοδοξίες. Δόξα τω Θεό από ιδέες, καλά πάμε. Λεφτά μας λείπουν! Θα προτιμούσα πάντως να εφαρμόζονται οι καλύτερες ιδέες που υπάρχουν διαθέσιμες και όχι οπωσδήποτε οι δικές μου. Αυτό που θεωρώ όμως σημαντικό, είναι να συνειδητοποιήσουν, ότι κάποιες καταστάσεις δημιουργούνται, χωρίς να το καταλάβουμε και άμα τις αφήσουνε χωρίς να πράξουν, αυτές διαιωνίζονται και συνήθως, χειροτερεύουν. Και η δουλειά τους είναι, να πράξουν. Με αυτή την υπόσχεση άλλωστε, μας ζήτησαν να τους εκλέξουμε.
Οι πρόσφατες αναπλάσεις στην Πλάκα της Κηφισιάς και τους Ρωμαϊκούς τάφους, μας δείχνουνε και την καλή πρόθεση και το όραμα και την εργατικότητα ορισμένων στελεχών της Διοίκησης του Δήμου μας. Βλέπετε, τα «μέτωπα» είναι πολλά και εκείνοι που δουλεύουν πραγματικά, λίγοι. Για αυτό χρειάζεται, να συμπράξουμε και εμείς. Να τους «βομβαρδίσουμε» με ιδέες και προτάσεις, να τους υποστηρίξουμε και να αναδεικνύουμε, όποτε κάνουνε κάτι καλό. Να παρατηρούμε, να επισημαίνουμε, να συμμετέχουμε, να βοηθάμε, να δείχνουμε κατανόηση και να κάνουμε υπομονή. Αλλά και αυτή, να μην είναι ανεξάντλητη…
