Αν είσαι Ελληνορθόδοξος και Κουκουές συνάμα,
σου φέρνω νέα ευχάριστα: μια σύμβαση άλλο πράμα
συνέταξαν ο Αλέξης με τον Τζέρι. Θάμα, θάμα!
Τη Συριζαία Παναγιά τιμώ και κάνω τάμα
να καεί στο πυρ το εξώτερον ο ανθέλλην Έντι Ράμα.
Ακούω τις κατάρες του κι ως Έλλην ζω ένα δράμα!
Σαν τον Κοτζιά στον Τσίπρα θε να στείλω ένα γράμμα
απόρρητο, που να του λέω: Αλέξη, δώστα όλα
και ρίξε στης ΝουΔου τους οπαδούς χολή και φόλα!
Στο Κρατικό της Νίκαιας ταβάνια καταρρέουν,
αβέρτα πέφτουν γέφυρες και χείμαρροι εισρέουν
στην εύανδρη Καβάλα, ενώ φρεγάτες επιπλέουν
με πειρατές των θαλασσών, ύαινες και κοράκια,
συν προβοκάτορες κηδειών, γαϊδάρους, γουρουνάκια.
Μακεδονία ξακουστή θα βγω να τραγουδήσω,
με κίνδυνο τον λάβρο Αλβανό να εκνευρίσω.
Άμα έχεις τέτοιους γείτονες, πού πας μωρέ πατριώτη;
Τίμα τον Νίκο τον Κοτζιά ως άλλον Δον Κιχώτη
που την πατρίδα εδόξασε στο Αιγαίο, δηλονότι
τη ζώνη επεξέτεινε στα δώδεκα τα μίλια,
μα βγήκε ο γείτων Ερντογάν και μοίρασε σκαμπίλια.
Θρησκευτικά ουδέτερη η χώρα παραμένει,
ο δε λαός να διορισθεί συλλήβδην περιμένει.
Τώρα που απ’ το δημόσιο ξωπετάξαν τους παπάδες
και τα κουμάντα ανέθεσαν σε δέσποτες πασάδες,
στήνουν ουρά νεολαίοι και προοδευτικές κυράδες,
ενώ οι φορολογούμενοι τραβάνε τα μαλλιά τους –
λαϊκοί κι ιερείς θα πληρωθούν με έξοδα δικά τους.
Στον Θύμιο Λυμπερόπουλο, οργίλο συνδικάλα,
ο Σπίρτζης κάνει πλάτες. Τρέμε Uber, πάμε για άλλα
τρόπαια της στασιμότητας δοξαστικά, μεγάλα!
Εσχάτως ο Ρουβίκωνας ελέγχει αστυνόμους,
πάμε φυσέκι για εθνικούς πυρήνες αυτονόμους –
πρόσεχε μόνο μην πνιγείς σ’ ευώδεις υπονόμους
εσύ, κορόιδο είλωτα που σέβεσαι τους νόμους.
Αφού δεν σε καλέσαν στου Ρουβίκωνα το πάρτι,
βάλε ρεμπέτικα ν’ ακούς για τη δική σου πάρτη.
Με το παγκάρι γάτε μου χοντρό κάνε παζάρι
γιατί έρχονται Χριστούγεννα με του Αλλάχ τη χάρη
και θα σου απαγορεύσουνε τη φάτνη, το χαβιάρι
και τα μελομακάρονα οι άθεοι, που να πάρει!
Αν όλα τ’ αναδρομικά λάβουν οι συνταξιούχοι,
δάκρυ πικρό θα χύσουνε οι μη προνομιούχοι
άνεργοι κι ακομμάτιστοι αδιόριστοι πτυχιούχοι.
Μας βλέπω ολοσούμπιτους για τέταρτο μνημόνιο.
Ε, ύστερα απ’ όλ’ αυτά, για να μη νιώθω ψώνιο,
να τρέξω αποφάσισα κι εγώ στον Μαραθώνιο.
