– Αχ, συνταξιούχε, αγάπα με και θα σε καταπλήξω!
Τι κι αν ζορίστηκα, μωρέ, συντάξεις να συμπτύξω;
Μ’ επίδομα κακομοιριάς πόρτες θα σου ανοίξω
και με γκουρμέ συσσίτια την πείνα σου θα πνίξω.
– Χωρίς να θέλω, Αλέξη μου, αφέντη μ’, να σε θίξω,
μεγάλη μου ‘κανες μπινιά, και θα σου τ’ αποδείξω:
με τούτη τη χασούρα ζήτουλας θα καταλήξω.
– Και τι θες να σου κάνω εγώ, ο άσχετος, βρε Φρίξο;
Φταίει η Μαρέβα που έφτασα στο βούρκο να βουτήξω
κι ως συνεπής αριστερός αγωνιστής να λήξω –
έλα παππού τ’ αμπέλια σου τα στέρφα να σου δείξω!
Κι αν, όπως λέει ο Μποζντάγ, έχασα την τιμή μου
την ανδρική, επίτηδες το έκανα, γιαβρί μου!
Ως φλογερός φεμινιστής να αναδείξω θέλω
πως κι άνδρες και γυναίκες σκάρτο έχουμε τσερβέλο,
γι’ αυτό κι οι υποσχέσεις μας είν’ για τα πανηγύρια:
Γκιουλενιστές δεν δίνουμε για τριάκοντα αργύρια!
Ασήμωσε, καμάρι μου, για να σε φανερώσω
τ’ όνομα που στους γύφτουλες τους σκοπιανούς θα δώσω –
αχ, Ζάεφ, τηλεφώνα! Μη μου κάνεις τον καμπόσο,
γιατί ευκαιρία βρίσκουνε τ’ αμόρφωτα εθνίκια.
Αντί Μουντιάλ να βλέπουνε, τεκνά και μορμολύκεια,
στου Άνθιμου στηριζόμενοι τα τρύπια δεκανίκια,
για του Μεγάλου Αλέξανδρου μιλούν τα επινίκια
τ’ ανοίκεια, χλαπακιάζοντας φυστίκια, τα καθίκια.
Μα πες μου, είν’ καμώματα αυτά σωστά, αντρίκια;
Σαν τον αρχι-ρουβίκωνα που έβριζε τους τσάτσους,
μα στο άντρο του όταν μπούκαραν, προσέτρεξε στους μπάτσους.
Σαν την σικέ πριγκηπική ζωάρα του Καμμένου
στο Μονακό, με πρόσκληση του Άλμπερτ, του καημένου.
Άκαρδα του την πέσαν συνοδοί τέως μοντέλων
σ’ εμπόρων κότερα και yachts κι επαύλεις κολονέλων,
για να καλύπτουν εραστές και ψώνια της Μυκόνου
που γδύνουν τις γυναίκες τους. Σ’ το λέω μετά πόνου:
Στην Τζια εθεάθη αναρχικός, ιππεύων πώλον όνου
πεντάστερου, μα με τουπέ οργίλου ευρωκτόνου,
και μέχρι κύμινο να πω, μεγάλε Κασιδιάρη,
ακροδεξιοί θρασύδειλοι την πέφτουν στον Μπουτάρη.
Ανέμελοι επιδίδονται πολλοί σε μπαλαμούτια,
ενώ όσοι ξέμειναν εδώ παλιά κονσερβοκούτια
κραδαίνουνε, στοχεύοντας του τρίκυκλου τα μπούτια,
καυγάδες ενθυμούμενοι απ’ τα παλιά τα χρόνια.
Ένα τσιγάρο δρόμος απ’ τ’ αλώνια στα σαλόνια.
Πολλοί στη χλίδα ενέδωσαν, αφήσαν τα καμιόνια,
σε τζιπ επιβιβάστηκαν κι αρχίσαν τα καψώνια.
Μην τους προγκίζετε καλέ! Δείχτε ωρέ συμπόνια
στον σύντροφο Ιγκλέσιας με την έγκυο την κοπέλα!
Ο βίος είν’ αβίωτος χωρίς ολίγην τρέλα –
τρώγονται οι ταλιατέλες άνευ σως και μοτσαρέλα;
Να, δείτε και τον Ιταλό τον Πρόεδρο Mattarella,
που τον μπελά του βρήκε απ’ τη Λέγκα και τ’ Αστέρια:
από τα πέντε πιο μακρύ αυτό του λάβρου Μπέρια,
γι’ αυτό κι εσχάτως απεργεί ο ήρως Κουφοντίνας.
Να μας αφήσει απειλεί λόγω ολέθριας πείνας.
Ωιμέ, δεν θα τ’ αντέξω αυτό! Ρουβίκων, μη μασήσεις!
Μη μπουσουλάς σα μπόμπιρας, καιρός να ορθοποδήσεις
και του λαού τα δίκαια σθεναρά να διεκδικήσεις!
Φρίξος ο Κηφισόγατος:
Folli follie, μωρή ζουρλή, μη μας το παίζεις Βίσση –
με Fuego η Φουρέιρα τους οχτρούς θα πυρπολήσει!
Έννοια σου, πριν ο πρίγκιπας Αλβέρτος σου καθίσει,
ο Αλέξιος ο κανονικός κι εσέ θα κανονίσει!
