« Δροσίνης και Βίβλος, Φάνης Κωστόπουλος, Έκδοση του Συλλόγου Οι Φίλοι του Μουσείου Γ. Δροσίνη , Σειρά αυτοτελών Εκδόσεων Αριθμός 59 »
Ούτε αφελής ούτε τυφλός ήταν ο Δροσίνης για να μην έχει δει τίποτα από την αστική υποκρισία και ηθική σήψη της σημερινής εποχής. Ο κ. Φάνης Κωστόπουλος στο βιβλίο «Δροσίνης και Βίβλος» μας εξομολογείται ότι ο αναγνώστης δεν πρέπει να ξαφνιαστεί που τον απασχόλησαν ακόμη και οι νηπιακές αναμνήσεις του ποιητή. Αφού αυτές θεωρεί κυρίως πιο σημαντικές σε κάθε άνθρωπο.
«Α! αυτή η παιδική μου ζωή,
Ο μεγάλος δρόμος για κάθε καιρό!»
~ΑΡΘΟΥΡΟΣ ΡΕΜΠΩ~
Επιπλέον, η βίβλος στάθηκε πηγή έμπνευσης για τη λογοτεχνία, την αρχιτεκτονική, τη ζωγραφική, τη γλυπτική και τη μουσική. Κανένα άλλο βιβλίο δεν άσκησε τόση επίδραση σε αυτές τις τέχνες όση η Βίβλος. Μάλιστα, η Βίβλος θεωρείται και είναι σε πολύ μεγάλο βαθμό υπεύθυνη για τη διαμόρφωση του κόσμου μέσα στον οποίο ζούμε.
Η ορθόδοξη, χριστιανική πίστη του Δροσίνη δεν του επέτρεψε να υπερβεί τους φραγμούς της συμβατικότητας για την οποία χριστιανική πίστη κάνουν λόγο και άλλοι όπως για παράδειγμα η πολύ ωραία και πλούσια ενημερωμένη ομιλία της αείμνηστης Ηρώς Κοβέκκη με τίτλο Γεώργιος Δροσίνης και Ορθοδοξία.
Επιπρόσθετα, ο Δροσίνης είχε την ευτυχία να γνωρίσει από κοντά και τον Αλέξανδρο Μωραϊτίδη και τον Παπαδιαμάντη όπως μας πληροφορεί ο Φάνης Κωστόπουλος. Μάλιστα, ο Δροσίνης ισχυρίζεται ότι ο Παπαδιαμάντης μπορεί να είναι ένας από τους κορυφαίους μας λογοτέχνες ως άνθρωπος όμως ήταν κλειστός και ιδιόρρυθμος. Αφού απέφευγε, όπως ο διάβολος το λιβάνι τη συναναστροφή με άλλους όπως λέει ο Δροσίνης « έμενε πάντα σε κάποια απόσταση». Ο ίδιος ο Παπαδιαμάντης αποκαλεί τον εαυτό του σε ένα ποίημα προς τη μητέρα του «σκοτεινό τρυγόνι», μάλλον θα πρέπει να εκλάβουμε ως το «έρημο» ή το «δύστυχο». 
Θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρουμε ότι ο Δροσίνης είχε αγαπήσει και μελετήσει το φυτικό βασίλειο, δε μπορούσε να μην προσέξει την κληματαριά του σπιτιού που ήταν ριζωμένη στην αυλή και τα κλωνάρια της κρέμονταν έξω στο δρόμο πλέκοντας τα παρακλώναρά της με τσαμπιά σταφύλια στην πρόσοψη του σπιτιού. Στην αυτοβιογραφία του αφιερώνει στη νηπιακή του ηλικία ένα ολόκληρο κεφάλαιο που επιγράφεται « Το σπίτι στην Πλάκα » Πρόκειται για το σπίτι όπου ο ποιητής είδε το φως του κόσμου και έζησε τα πρώτα τέσσερα ή πέντε χρόνια της ζωής του.
Τέλος, η αφήγηση του Δροσίνη μας δείχνει ότι ο θάνατος ενός βασιλιά ή αυτοκράτορα δεν ήταν μόνο ένα σημαντικό γεγονός αλλά και δημιουργούσε ευκαιρίες για εμπορική εκμετάλλευση αυτού του γεγονότος.
~Ευφροσύνη Λούζη~
