Θέλοντας το τσερβέλο μου κομμάτι να φρεσκάρω,
είπα κι εγώ ως γάτος τον αέρα μου να πάρω.
Παραμονή Πρωτομαγιάς πλένομαι και ρισκάρω
έξοδο πεντακάθαρη απ’ το ευκλείδειο κάρο.
Καθώς στην Ανθοκομική αμέριμνος βολτάρω,
βλέπω μπροστά μου όραμα εξαίσιο και φρικάρω.
Γυναίκα εκπάγλου καλλονής, φινέτσας, γοητείας,
φουριόζα προπορεύεται, μ’ αέρα οργίλης θείας.
Πώς; Αγνοείς ποια είν’ αυτή; Έγκλημα καθοσιώσεως!
Είναι η Αυλωνίτου, βρε, ανώτερης μορφώσεως,
του κυβερνώντος κόμματος πανάξια βουλευτίνα.
Τον λόγο τον πολιτικό ως άλλη Μεσσαλίνα
χειρίζεται κι ακκίζεται. Τσακίσου και προσκύνα!
Ο Πάνος υποναύαρχο χρίζει τη Λασκαρίνα
τη Μπουμπουλίνα. Ε, κι εμείς τον περασμένο μήνα
χρίσαμε αρχιστράτηγο τον Μίμη Κουφοντίνα,
προτείνω δε τον Αύγουστο που βγαίνουμε απ’ την κρίση,
σύμφωνα με τις προτροπές του σύντροφου Κυρίτση,
τους νταήδες του Ρουβίκωνα σύσσωμοι να τολμήσουμε
ως άοκνους ακτιβιστές δεόντως να τιμήσουμε.
Τρέμε Μελάνια και Μπριζίτ, θα σας το πω σταράτα:
στης γκλαμουριάς τα καλλιστεία βγήκαμε μπρος στη στράτα:
Να, βλέπω του Αλέξη τη θεσπέσια συζυγάτα
να καμαρώνει ευθυτενής σα γαλλική φρεγάτα,
υπό την καθοδήγηση του Φίφη του Κουβέλη
που ως κουρσάρος του Αιγαίου να διαπρέψει θέλει,
όσο και αν ο τζόρας Παναής τον ξεφτιλίζει –
καμένος στη μετάφραση, βουρλίζεται και βρίζει.
Εσύ να βγάλεις το σκασμό, γιατί έχει αυτός τον συνδυασμό
που άπιστους σκοτώνει. Χυμάει, δεν κωλώνει.
Όποιον τον κάλο του πατάει, αδίσταχτα δαγκώνει
και κάτι φλώρους σαν κι εσέ, τους στέλνει στην αγχόνη,
εκτός κι αν λάβρος της Γενόπ τυγχάνεις συνδικάλας,
οπότε πάτα όπου θες, και ο πεσών ο τάλας
ας βλέπει το μπεγλέρι σου ως κλάδον γριάς ελαίας,
τον δε λιγνίτη ως σύμβολον βλακείας κραυγαλέας.
Πρόσεχε, βρε, στο Ελλαδιστάν μη γίνει της Κορέας,
αφού τα βρήκαν Κιμ και Μουν, ως μέλη μιας παρέας.
Εδώ το παίζει ο συριζαίος, φευ, σοσιαλδημοκράτης,
και ας ντιλάρει με ΑΝΕΛ ο κάθε … επαναστάτης
του Τρούμαν κατεδαφιστής, σύζυγξ κυράς αφράτης.
Αχ, δάσκαλε που δίδασκες και νόμον δεν εκράτεις!
Ο Δον Κιχώτης, βλέπεις, κυνηγούσε ανεμομύλους –
σχέση ουδεμία με κάγκουρες θρασύδειλους, βρωμύλους.
Δε λες καλά που βρέθηκε στης μις Βλαχιάς τη στέψη
ο Πέτρος ο Κωστόπουλος, για να μας ξεβλαχέψει;
Εδώ Παππάς, εκεί Παππάς πατήρ, μνηστήρ και Σία,
φέρτε μου τον Πρωτοπαπά να κλείσω ως Ανταρσύα!
Τι θες ωρέ τον Κριμιζή, γυρεύεις τον μπελά σου;
Πάρε αντ’ αυτού τον Γουλιμή, να κάνεις τη δουλειά σου!
Πόστο μην εμπιστεύεσαι στον κάθε αλητήριο!
Πάρε άνθρωπο με πρόσβαση στον Άγιο τον Πορφύριο
τον Καυσοκαλυβίτη να μας σώσει, βοήθειά μας,
Την ευλογιά του να ‘χουμε εμείς και τα τεκνά μας!
Ο Έλλην είν’ αχτύπητος, κουφάλες Ευρωπαίοι!
Ζηλεύετε, αχρείοι, των προγόνων μας τα κλέη!
Αυθαίρετα όταν χτίζαμε και γράφαμε ελεγείες,
εσείς στις λάσπες ζούσατε, άπλυτοι ευρωπαρίες,
και τρώγατε κοψίδια ωμά σε λούμπεν μπυραρίες.
Φρίξος ο Κηφισόγατος:
Ω, άρχον του διαστήματος, για πέρνα μου μια πάσα!
Follow the money, σύντροφε, αφού μετά τη NASA
στην καθ’ ημάς ανατολή, τελειώνει και η μάσα!
