Με την επιμονή και τις αντοχές ενός ζιζάνιου σχεδόν, ξαναγράφω για τον θεσμό που οι περισσότεροι Κηφισιώτες αγαπάμε. Πόσο ψηλό γίνεται το φυτό της πατάτας; Θέλει στήριξη; Γιατί κιτρινίζει η τριανταφυλλιά μου; Τι παγίδες μπορώ να βάλω για εκείνα τα ενοχλητικά μυγάκια και κάποια άλλα περίεργα έντομα, χωρίς να πειράξω όμως τις μέλισσες και τις πεταλούδες; Πώς μπορώ να περιορίσω την εξάπλωση της βρωμοκαρυδιάς; «Αείλανθος» όπως το λένε επιστημονικά, ακούγεται καλύτερα έτσι και είμαστε και εμείς, πολιτικώς ορθοί.
Αυτά και άλλα πολλά, ετοιμάζομαι να ρωτήσω στην Ανθοκομική Έκθεση Κηφισιάς, (υπάρχει κι άλλη;), μόλις ευκαιρήσω να πάω. Βλέπετε, για μένα, η Ανθοκομική Έκθεση Κηφισιάς, είναι η μεγαλύτερη γιορτή της πόλης μας! Κάποτε, ήταν και η μόνη γιορτή της πόλης μας. Οι καιροί άλλαξαν και οι απαιτήσεις του κόσμου, μοιάζει να έχουνε αυξηθεί και μαζί, αυξήθηκαν και οι διάφορες γιορτές. Όπου και αν γίνονται, όποια μορφή και να έχουν. Γιατί μπορεί μια στις τόσο να με πιάνει ο τοπικισμός μου και να γράφω πράγματα όπως αυτό που έγραψα λίγο πιο πάνω, αλλά μετά γίνομαι ρεαλιστής.
Η πραγματικότητα είναι, ότι υπάρχουν και αλλού ανθοκομικές εκθέσεις και ότι στην Κηφισιά, δεν έχουμε κάποια αποκλειστικότητα. Ηλιούπολη… Πειραιάς… Περιστέρι… Για την οποία μάλιστα, οι διοργανωτές, ισχυρίζονται ότι είναι η μεγαλύτερη ανθοκομική έκθεση που πραγματοποιείται αυτή τη στιγμή στην Αττική (sic). Θυμάμαι πάντως, που είχε συζητηθεί κατά το παρελθόν, ότι και κάποιος άλλος Δήμος ζητούσε τεχνογνωσία από την Ανθοκομική Έκθεση Κηφισιάς. Μια έμμεση αναγνώριση της υψηλότατης θέσης που χαίρει η έκθεσή μας, στην ελληνική ανθοκομία. Και λέω έκθεσή μας, γιατί αυτό είναι! Η Ανθοκομική Έκθεση Κηφισιάς, πρώτα απ’ όλα, ανήκει στους Κηφισιώτες.
Δυστυχώς κάποιοι δεν το βλέπουν έτσι. Μπορώ όμως να καταλάβω το γιατί. Την ημέρα των εγκαινίων, αγανακτισμένη μάλλον από την κίνηση, έγραφε κάποια στο Facebook, «Μήπως είναι καιρός να τελειώσουμε με την Ανθοκομική;». Να τελειώσουμε με την Ανθοκομική;!!! Αν ήμουν η «Μάσκα», θα είχε πέσει το σαγόνι μου ως το πάτωμα. Αλλά μετά κατάλαβα, ότι για αυτή τη γυναίκα, η Ανθοκομική Έκθεση δεν είναι χαρά, είναι μπελάς. Είναι εκείνες οι μέρες της άνοιξης, όπου αυξάνεται ακόμα περισσότερο η κίνηση, στην ήδη επιβαρυμένη Κηφισίας.
Φρικτή αυτή η άνοιξη, πρώτα έρχονται οι αλλεργίες και ύστερα ακολουθεί η Ανθοκομική… Το πιθανότερο είναι, ότι αυτή η γυναίκα, (και δεν θα ξανά-αναφερθώ σε εκείνη, αν τύχει να διαβάζει αυτό το κείμενο, να μην νιώσει ότι γίνεται στόχος, στην ουσία, μου άνοιξε τα μάτια και την ευχαριστώ για αυτό), αυτή η γυναίκα λοιπόν (ήδη αθέτησα τον λόγο μου), θεωρεί ότι η Ανθοκομική Έκθεση, δεν την αφορά. Δεν την αφορά; Δεν μας αφορά; Αφού είναι η γιορτή της πόλης μας! Χμμμ, ναι, μπορεί, ίσως, κάποτε, last year… Όταν σε μια προηγούμενη χιλιετία, σε πήγαιναν οι γονείς σου στην Έκθεση, Ποδηλάτη Ανοιχτομάτη και έβαζες το δάχτυλο σου εκεί που δεν επιτρεπόταν. Σε εκείνο το φυτό, που τρώει τα έντομα. «Διωναία η μυγοπαγίδα». Να μια λύση για εκείνο που έψαχνα.
Μπορεί κάποιος να συμπεράνει λοιπόν, ότι αρκετοί συνδημότες μας, θεωρούνε πως η Έκθεση δεν τους αφορά και ότι αντί να νιώσουν ευπρόσδεκτοι να συμμετέχουν στη γιορτή, νιώθουν αποκλεισμένοι. Ίσως τότε να είναι μια καλή στιγμή, όχι βέβαια τώρα, αλλά στην επόμενη έκθεση, στην 65η , να επαναπροσδιοριστεί η σχέση της Έκθεσης, με τους Κηφισιώτες. Να υπενθυμίσει η Έκθεση, ότι είναι η γιορτή της πόλης μας και πως οι επισκέπτες από τις άλλες περιοχές, είναι πάντα ευπρόσδεκτοι, γιατί είναι πάνω απ’ όλα, καλεσμένοι μας! «Οικοδεσπότες, οι Κηφισιώτες»! Να ένα ωραίο σλόγκαν. Και η Κηφισιά, ό,τι έχει να παρουσιάσει, με αφορμή την Έκθεση, μπορεί να το παρουσιάσει τότε.
Ήδη γίνεται ένα σημαντικό άνοιγμα στην τοπική κοινωνία, που κάθε χρόνο, συμμετέχει όλο και περισσότερο. Σύλλογοι, Πρόσκοποι, Τοπικοί φορείς, ΜΚΟ, Εκπαιδευτικοί Οργανισμοί. Παράλληλα, θα μπορούσε η Ανθοκομική Έκθεση, να γίνει μια πλατφόρμα επικοινωνίας με τους Δημότες, που θα χρησιμεύει και για την πληροφόρηση, αλλά και για την εκπαίδευσή τους. Όχι μόνο σε σχέση με τα φυτά και το πράσινο, αλλά ενημερώνοντας τους Δημότες, για τις δυνατότητες που τους παρέχονται στην πόλη μας. Για το πώς μπορούνε να συμμετέχουνε και οι ίδιοι περισσότερο. Για το τι περιμένει ο Δήμος από εκείνους. Για την εφαρμογή νέων πολιτικών ή κανονισμών. Πώς ανακυκλώνουμε, πού ανακυκλώνουμε, τι ανακυκλώνουμε. Πώς οργανώνεται η πολιτική προστασία. Τι να κάνουμε σε περίπτωση πυρκαγιάς. Πού και πώς λειτουργεί το Σύστημα Ελεγχόμενης Στάθμευσης. Ποιες ημέρες μαζεύονται τα κηπαία σε κάθε περιοχή και πότε να τα βγάζουν οι Δημότες έξω. Πώς και πότε γίνονται οι αιτήσεις για τους παιδικούς σταθμούς. Πώς θα αντιμετωπίσει ο Δήμος μας το tagging και πού θα οργανωθούν χώροι για να δοκιμάσουν οι έφηβοι το ταλέντο τους… (λέμε τώρα).
Αλλά επειδή η επικοινωνία, πάντοτε, μπορεί να λειτουργήσει αμφίδρομα, η Ανθοκομική Έκθεση, θα μπορούσε να είναι το πιο σημαντικό εργαλείο συλλογής προτάσεων και για τον Δήμο μας. Προτάσεις για τη λύση προβλημάτων, επισημάνσεις προβληματικών σημείων, τόπος γνωριμίας και διαλόγου με τους Δημότες. Γιατί όχι, τόπος οργάνωσης και συντονισμού και για τον εθελοντισμό στην πόλη μας.
Ξεφυσήξετε. Το κείμενο τελείωσε και δεν διαβάσατε και τίποτα το τρομακτικό. Η Έκθεση, για όσο θα υπάρχει, θα έχει τα πάνω και τα κάτω της. Τις καλές της και τις όχι και τόσο καλές στιγμές της. Το περιεχόμενο, οι συνεργασίες, η θεματολογία, τα εκθέματα, η αισθητική της, η εικόνα της, η επικοινωνία της, θα αλλάζουν, γιατί κάθε λίγα χρόνια, αλλάζει και το Προεδρείο του Νομικού Προσώπου της Ανθοκομικής Έκθεσης Κηφισιάς και κάθε άνθρωπος, έρχεται με τις προτιμήσεις και τα γούστα του, τις επιρροές του και το προσωπικό του όραμα. Κάθε άνθρωπος…
Σημασία όμως έχει, ότι στελεχώνεται από ανθρώπους που την αγαπάνε και μπορούνε να καταλάβουνε το μέγεθος της ευθύνης που κρατάνε στα χέρια τους.
Πρόκειται άλλωστε, για τη γιορτή της πόλης μας!
