Αυτός είναι ο κάδος για το κομπόστ μας. Τόσα χρόνια πια, έχει ξεχαρβαλώσει. Τα μέρη του δεν κουμπώνουνε σωστά και το καπάκι φεύγει συνεχώς από τη θέση του.Κάτι που δυσκολεύει ιδιαίτερα τις γάτες και τις αποτρέπει από το να πάνε να λιαστούνε πάνω του. Αλλά δεν πειράζει, το καλό κομπόστ για να γίνει, θέλει να παίρνει αέρα και νερό. Έχει κάνει μάλλον τον «κύκλο» του ο κάδος και θα πρέπει να βρούμε κάποια άλλη λύση για το κομπόστ μας. Πάντως, πέραν από το χώμα για τα φυτά που μας έχει δώσει, έχει μειώσει και τον όγκο των απορριμμάτων που ρίχνουμε στα σκουπίδια.
Κατά πόσο; Τι να σας πω, υποτίθεται μας τον δώσαν ως μέρος ενός πιλοτικού προγράμματος. Μιλάμε για χρόνια πριν. Ακόμα τους περιμένουμε για να έρθουνε να βγάλουνε συμπεράσματα από τα αποτελέσματα της χρήσης του!
Κάτι τέτοια κάνουνε και σκεφτόμαστε μετά, οι διαρκώς πονηρεμένοι, ότι και αυτό, έγινε για την εργολαβία. Για να δημιουργηθεί μια δαπάνη και να έρθει ένας «από μηχανής» προμηθευτής, να προμηθεύσει και να εισπράξει. Για όσους θεωρούν ότι γκρινιάζω ο αχάριστος, που μου δώσανε και κάδο και τον «κοιτάζω στα δόντια», να τους πω, ότι τον κάδο αυτόν τον έχω πληρώσει πολλάκις. Επίσης, ύστερα από φόρους, λογαριασμούς και δαπάνες διαβίωσης, άμα τα βάλω κάτω και μετρήσω τα χρήματα που μου περισσεύουν, μου φτάνουν για να αγοράσω και μόνος μου κάδο για το κομπόστ. Είμαι ενήλικας, έχω τα δικά μου λεφτά, δεν χρειάζομαι ένα κράτος ή έναν δήμο «πατερούλη», για να μου δίνει πράγματα. Σήμερα έναν κάδο, αύριο έναν μπουφέ σε κάποια εγκαίνια, μεθαύριο μια «εξυπηρέτηση». Που κανονικά, δεν είναι εξυπηρέτηση, αλλά πρόκειται για κάτι που έτσι και αλλιώς δικαιούμαι.
Εσάς, σας αρέσει να υπάρχουν κάποιοι που νομίζουν ότι τους χρωστάτε; Εμένα πάντως δεν θα μου άρεσε. Θα πουλάγατε την ψυχή σας στον Μεφιστοφελή, για έναν κάδο, ένα τραπέζωμα, για μια εξυπηρετησούλα;
«Μα πόσο καχύποπτος πχια…». Άλλοι το λένε καχυποψία, άλλοι ρεαλισμό… Όπως και να έχει, η συνύπαρξη και η τριβή με τους μηχανισμούς του κράτους, σε διάφορα επίπεδα, σου μαθαίνει με τα χρόνια να βλέπεις τα πράγματα, πιο κοντά στην πραγματική τους διάσταση. Η εργολαβία για την εργολαβία, στην Ελλάδα, είναι μια ολόκληρη βιομηχανία. Υπάρχουν άνθρωποι που μοιάζει να εισπράττουν αδρά, με μόνο τους αντικείμενο, (ίσως και με μόνη τους ικανότητα), να προμηθεύουν. « Ίμπορτ – Έξπορτ», όπως λέγανε και τη δεκαετία του 60. Μόνο που από τότε, το «Έξπορτ», το αναμφίβολα παραγωγικό κομμάτι της οικονομίας μας, μοιάζει να έχει μειωθεί σημαντικά. Και το εμπορικό ισοζύγιο,έφτασε τα χρόνια της «ανάπτυξης», να κλίνει σαν τραμπάλα, όπου στη μία άκρη κάθεται ένα σπουργίτι και στην άλλη, ένα στρουμπουλό υπέρβαρο παιδί, που τρώει και ένα τεράστιο σάντουιτς!
Κάδοι, αθλητικές υποδομές που μετά εγκαταλείπονται, «έξυπνα» παγκάκια για… όχι και τόσο έξυπνους ανθρώπους, που αντί να μουντζώνουν, χειροκροτούν. Φυτεύσεις, που δεν ποτίζονται και μαραζώνουν. Συναυλίες, ανοιχτές σε όλους, δαπάνη του γαλαντόμου Δήμου μας. Κάδοι (και άλλοι κάδοι…), με ασανσέρ, που τους βυθίσαμε τόσο βαθιά μέσα στο χώμα, που έχουν πια ξεχαστεί. Όπως και το πόσο μας στοίχησαν. Όπως και το ποιος τους πρότεινε, όπως και το ποια είναι η θέση του πλέον, όπου το σημείο όπου μπήκε ο ένας κάδος στην Πλατεία της Κηφισιάς, ενοχλεί το μεταφορικό έργο, για το οποίο σήμερα είναι υπεύθυνος.
Εντελώς ειρωνικό, θα έλεγε κανείς, μα καθόλου τυχαίο, μιας που στην εξουσία, μια παρέα είναι οι άνθρωποι… Σήμερα είσαι εδώ, αύριο είσαι εκεί και αν είσαι «άτυχος» και δεν σε επιλέξει ο κόσμος στην κάλπη, όλο και κάπου θα σε βολέψουμε.
«Έργα» και εργολαβίες, χωρίς μελέτες σκοπιμότητας, χωρίς να εξεταστεί η βιωσιμότητα, χωρίς να έρθει κανένας αρμόδιος στο μέλλον, για έναν προγραμματισμένο έλεγχο της εφαρμογής τους. «Έργα», για το θεαθήναι. Που ενίοτε, για να περάσει και να εγκριθεί η χρηματοδότηση της όποιας δαπάνης, τα ονομάζουμε «πιλοτικά». «Έργα», που δεν χρειάζονται, όταν υπάρχουν άλλα πράγματα, που επείγουν σαφώς περισσότερο. Όσοι για παράδειγμα, ζούνε σε γειτονιά που δεν έχει συνδεθεί ακόμα με τον κεντρικό αγωγό της αποχέτευσης, ξέρουν σε τι αναφέρομαι.
Το ξέρατε ότι στην πόλη μας εδρεύει το Πράσινο Ταμείο; Το ταμείο του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής. Βρίσκεται στη Βίλα Καζούλη, λίγο πιο κάτω από την Εφημερίδα. Θα είχε ενδιαφέρον να δούμε ποια προγράμματα έχουνε βγει και χρηματοδοτηθεί έως σήμερα, για την περιοχή μας και πώς εξελίχθηκε η εφαρμογή τους. Μην πήγαν στράφι και αυτά, σαν το πρόγραμμα με τον κάδο για το κομπόστ μου. Κρίμα δεν θα ήταν…
ποδηλάτης ανοιχτομάτης
