Γράφει ο Φραντσέσκο Βιανέλλο*
Δύο λέξεις που χρησιμοποιούνται συχνά τελευταία είναι αγάπη και προσφορά. Τόσο συχνά που στο τέλος έχουν αδειάσει από περιεχόμενο. Μόλις τις διαβάσω αφήνω στην άκρη το κείμενο.
Ούτε η αγάπη και ούτε η προσφορά αποτελούν το κίνητρό μου, απλώς η υπερηφάνεια προς τους επισκέπτες για την πόλη που επιλέξαμε να ζήσουμε ως χώρο που μας εξασφαλίζει ένα αξιοπρεπές γήρας.
Τόσα χρόνια που περπατώ στους ίδιους δρόμους, γνωρίζω πολύ καλά τα εμπόδια, τα δύσκολα σημεία που θα συναντήσω, ποιο πεζοδρόμιο, δεξιά ή αριστερά, είναι πιο ασφαλές και παρόλα τα μέτρα πρόληψης που λαμβάνω δεν κατάφερα να αποφύγω και εγώ ο ίδιος ένα μικρό ατύχημα.
Στο συνηθισμένο πεζοδρόμιο της επιλογής μου, ξαφνικά, μερικές μεγάλες μαύρες σακούλες με κηπαία με εμποδίζουν να περάσω. Κάποιος έξυπνος τα άφησε εκεί με τη λογική ότι κάποια στιγμή θα περνούσε το φορτηγό του Δήμου. Πότε; Την ίδια ημέρα; Την επόμενη ημέρα; Μετά από μια εβδομάδα; Δεν έχει σημασία. Τα ξεφόρτωσε εκεί και με αυτή την πράξη αισθάνθηκε ότι είχε εκπληρώσει το κοινωνικό καθήκον του. Ίσως φταίω εγώ, αλλά δεν μου πήγαινε να σκαρφαλώσω πάνω από τις σακούλες, διάλεξα, άθελά μου, να κατέβω μερικά εκατοστά στο οδόστρωμα για να ξανανέβω αμέσως μετά στο πεζοδρόμιο. Δυστυχώς, τοποθετημένοι ακριβώς εκεί υπήρχαν δυο κάδοι απορριμμάτων. Με φόρα τους ξεπέρασα για να προλάβω κάποιο ερχόμενο αυτοκίνητο. Τόση φόρα που δεν πρόσεξα ένα κλαδί που προεξείχε από έναν κήπο. Αποτέλεσμα, τρία ράμματα στο μέτωπό μου. Ποιος φταίει τελικά; Ο άνθρωπος με τις σακούλες, τα κηπαία, οι κάδοι, η φόρα μου, το κλαδί;
Κάτι παρόμοιο έπαθε πριν μερικές ημέρες μια από χρόνια γνωστή μου. Στην οδό Μ. Μπότσαρη στο ύψος της οδού Κοκκινάκη. Περπατώντας σε ένα στενό πεζοδρόμιο, ξαφνικά ένα αυτοκίνητο παρκαρισμένο στην άκρη του δρόμου και μια πρασιά εμπόδισαν τα βήματά της. Αναγκάστηκε και εκείνη να κατέβει στο οδόστρωμα για να προσπεράσει τα εμπόδια. Δεν πρόλαβε, όμως, να ολοκληρώσει την προσπάθειά της καθώς ένα αμάξι ερχόμενο από πίσω της την χτύπησε, ευτυχώς όχι σοβαρά. Κάποιες μελανιές. Ποιος φταίει πάλι; Το αυτοκίνητο που προχωρούσε κανονικά επί του οδοστρώματος, η πρασιά, το στενό πεζοδρόμιο, η απροσεξία της;
Δύο απλά παραδείγματα για τον ελλιπή πολιτισμό της καθημερινότητας στην πόλη μας. Δεν αναφέρω γεγονότα για να ταιριάζουν σε κάποια θεωρία.
Οποιοσδήποτε Δήμαρχος θα αποτύχει αν δεν θα ενεργοποιηθούν οι ίδιοι οι δημότες. Ας σταματήσουμε την υποβάθμιση της παραταξιακής αντιπαράθεσης που ως αποτέλεσμα έχει μόνο την απομάκρυνση των κατοίκων από την πραγματική συμμετοχή στη λύση των καθημερινών τοπικών προβλημάτων τους και ας συγκεντρωθούμε σε ρεαλιστικές, εφικτές προγραμματικές προτάσεις για τη βελτίωση του πολιτισμού της καθημερινότητας.
Ο Φραντσέσκο Βιανέλλο είναι υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με τον συνδυασμό του Βασίλη Ξυπολυτά "Ναι για τον Δήμο μας. Κηφισιά -Νέα Ερυρθαία Εκάλη
