Τι να πρώτο-εξηγήσεις στα «παιδιά», όμως;
Ας σταθούμε και εμείς για λίγο στα ερωτήματά τους επιτέλους και ας σκεφτούμε, πώς θα τα κάνουμε χαρούμενα τα «παιδιά», αφήνοντας τα να κάνουν ελεύθερα ό,τι εκείνα θέλουν, ικανοποιώντας το κάθε τους καπρίτσιο!
Και όπου «παιδιά», βάλτε τους ώριμους, υπεύθυνους, ως επί το πλείστο μορφωμένους και με ολοκληρωμένη ανατροφή και κοινωνική παιδεία… ενήλικες.
Πώς το έλεγε ο Σαββόπουλοςσε εκείνο το τραγούδι; «Πώς να κρυφτείς απ’ τα παιδιά, έτσι και αλλιώς τα ξέρουν όλα…»
Ας τα ακούσουμε λοιπόν…
«Και γιατί να μην κάνουν κόντρες με τις μηχανές τους τα παιδιά, στις γειτονιές σας, μετά τα μεσάνυχτα, εν μέσω καθολικού/σκληρού/ από τη μύτη μας έχει βγει, lockdown; Ενοχλούν κανέναν; Ή μήπως επειδή μένετε στην Κηφισσά, θεωρείτε ότι έχετε περισσότερα δικαιώματα; Οι καγκουριές στο δρόμο, είναι κεκτημένο δικαίωμα! Να βγείτε και εσείς έξω αν τολμάτε, που κάνετε ότι σας πει ο Χαρδαλιάς… κότες!»
«Και γιατί να μην ρίχνουν μπαλοθιές οι άνθρωποι, την Κυριακή του Πάσχα ή όποτε έχουν γλέντι στον καταυλισμό ή τη βίλα τους; Όπως έκαναν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι! Έχει σκοτωθεί ποτέ άνθρωπος από τις μπαλοθιές; Γούρι είναι, παράδοση, χαρά! Μήπως είστε ανθέλληνες; Η οπλοκατοχή δηλαδή, είναι παράνομη;»
«Και γιατί να μην παρκάρω πάνω στο πεζοδρόμιο; Πληρώνουν οι πεζοί ποτέ τίποτα; Εγώ πληρώνω τέλη κυκλοφορίας ή τουλάχιστον, θα μπορούσα να πληρώνω άμα ήθελα, γιατί πώς να το κάνουμε, κάποια άλλα έξοδα που έρχονται μαζί με το αυτοκίνητο, έχουν προτεραιότητα! Όχι λάστιχα και τεχνικός έλεγχος. Βενζίνη και γελοιωδώς μεγάλα ηχεία, για να τρέμει η γη, όταν περνάω με ανοιχτά τα παράθυρα!»
«Και γιατί να μην παρκάρω, (δεν είναι τυπογραφικό λάθος, αλλά το δεύτερο παρόμοιο ερώτημα κάποιων «παιδιών» και η παιδαριώδης δικαιολόγηση τους), πάνω στην Κηφισίας; Μήπως δεν θέλετε να ευδοκιμήσει η υγιής επιχειρηματικότητα στην πόλη σας; Μήπως θέλετε να επιβαρυνθώ, για να πληρώσω για πάρκινγκ ή να ταλαιπωρηθώ, βάζοντας το αμάξι μου στο υπόγειο πάρκινγκ της επιχείρησης ή παρκάροντας νόμιμα κάπου έξω, λίγο πιο μακριά;»
«Και γιατί να μην κάνει ο Δήμος προσλήψεις; Να φάει ο κόσμος ψωμάκι και να ταΐσει τα παιδάκια του; Τι σημασία έχει ότι από κάποια άλλη τσέπη βγαίνουν και ότι αυτοί που πληρώνουν, δεν χαίρονται της ανταποδοτικότητας αυτών των τελών; Αυτό το ανέκδοτο με την ανταποδοτικότητα των τελών, πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσει! Αν είναι δυνατόν, να έχουν απαιτήσεις και οι Δημότες! Και εμείς Δημότες είμαστε, κάποιοι από εμάς δηλαδή, και σαν Δημότες σε αυτό το χωριό, είμαστε υπέρ του να μην υπάρχει ανταποδοτικότητα στα δημοτικά τέλη! Ούτε αξιολόγηση θέλουμε, γιατί με την αξιολόγηση, έρχεται και κάτι ακόμα, η αξιοκρατία! Θέλουμε οι αιρετοί, να μας «γλείφουν», κάνουμε δεν κάνουμε καλά τη δουλειά μας. Και αν οι άξιοι χάνονται ανάμεσα στους ανάξιους, η μισθολογική ασφάλεια που χαίρονται, λογικά, αρκεί για να ξεχάσουν αυτή την αδικία…».
«Και γιατί να μην διαφημιστούν όπως και όπου εκείνοι θέλουν; Αν δεν μπει δηλαδή πάνω στα δέντρα η ταμπέλα που διαφημίζει την κοπή τους, που θα μπει; Έχει μήπως σημασία ότι ο άλλος που φτιάχνει στέγες και διαφημίζεται κατά τον ίδιο τρόπο, είναι στο Μαρκόπουλο Ωρωπού; 28 χιλιόμετρα μακριά από την Κηφισιά… Ας διαφημίζονταν όλοι όσοι βρίσκονται σε ακτίνα 28 χιλιομέτρων, κατ’ αυτόν τον τρόπο. Να έχουν οι Κηφισιώτες, «επιλογές». Έτσι και αλλιώς ο δημόσιος χώρος, είναι προέκταση του ιδιωτικού, ας είχατε και εσείς τα κότσια να το καταλάβετεκαι να τον καταλάβετε.
«Και γιατί να ζητήσουμε συγνώμη; Μας εξέλεγξαν για να είμαστε οι προεστοί της τοπικής κοινωνίας! Οι δημογέροντες! Οι σοφοί! Οι αποδέκτες της Θείας επιφοίτησης! Οι… πρωταγωνιστές του τοπικού σταριλικιού! Όπως δουλεύει η πολιτική στην Ελλάδα, σε όλα τα επίπεδα! Σταριλίκι… Δεν μας εξέλεγξαν για να κάνουμε δουλειά, να είμαστε προνοητικοί, να φέρνουμε αποτελέσματα, να συμβουλευόμαστε ειδικούς, να ακούμε εισηγήσεις, να δουλεύουμε με στόχους, μεθοδικά και να τα καταφέρνουμε, όταν έρθει η ώρα όπου κρινόμαστε. Είναι δυνατόν να μας καταλογίζονται ευθύνες, επειδή χιόνισε;».
_______________________________
Ε λοιπόν, είναι! Όχι επειδή χιόνισε, άλλωστε, κάποτε στην Κηφισιά, χιόνιζε πιο συχνά. Αυτή η «παιδική αφέλεια», που μοιάζει με τα εκ του πονηρού «αφελή» ερωτήματα που διαβάσατε πιο πάνω, χάνει την αθωότητα της, όταν επιλέγεται να συγκρουστεί με τον αντίλογο, στις αίθουσες των δικαστηρίων! Δεν έχει τίποτα το αθώο, μια «στρατηγική» μηνύσεων, μήπως και φοβηθούν όσοι προβάλουν τα κακώς κείμενα.
Το αν έχει βάση αυτή η προσφυγή, δεν το γνωρίζω, φαντάζομαι, θα το μάθουμε από τις εξελίξεις. Το adhominem αυτής της πράξης, είναι όμως κάτι, που θα προβλημάτιζε και όσους δεν είμαστε νομικοί. Ειδικά όταν στο Δημοτικό Συμβούλιο, δεν παρουσιάστηκε το «ψωμί» (και ο χυλός) αυτής της υπόθεσης, αλλά η παλαιότερη ιδιότητα του μηνυόμενου, ως μέλους και υποψήφιου, της καταδικασμένης πλέον, εγκληματικής οργάνωσης.
Διορθώστε με αν κάνω λάθος, αλλά η Δικαιοσύνη, δεν δικάζει χαρακτήρες ή «παλιοχαρακτήρες», άλλα πράξεις και… παραλείψεις.
Μπορεί όμως και να θυμόσαστε, το πώς συνεχίζει το τραγούδι του Σαββόπουλου. Λες και το είχε γράψει για την περίπτωση μας ο μπαγάσας!
«Πως να τα κρύψεις όλα αυτά; Έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλοι. Και σε κοιτάζουν, με μάτια σαν κι αυτά, όταν γυρνάς μέσα στην πόλη»
ποδηλάτης ανοιχτομάτης
