Επιμέλεια Έρικα Αθανασίου
Τα βιβλία αποτελούν λύση για πολλά προβλήματα, στα βιβλία επίσης μπορεί κανείς να αναζητήσει λύσεις για πολλά προβλήματα. Κι όσο ο κόσμος, όπως τον ξέραμε καταρρέει, στα βιβλία μπορούμε να αναζητήσουμε παρηγοριά, συντροφιά, προτάσεις. Στη λογοτεχνία εξάλλου μπορεί να βρει κανείς τα πάντα, όσα έχουν γίνει και όσα δυνητικά μπορούν να γίνουν. Κι ας ξεπερνάει καμιά φορά η πραγματικότητα τη φαντασία.
Η δεσποινίς Χάας
Παρότι πεζό, η ποίηση είναι η διάχυτη στο βιβλίο της Μισέλ Οντέν «Η δεσποινίς Χάας» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΚΨΜ, σε μετάφραση Αριάδνης Μοσχονά. Ιστορίες του Παρισιού, λίγο πριν τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο με πρωταγωνίστριες γυναίκες με το επώνυμο Χάας, ανάμεσα στα 20 και τα 30 τους χρόνια, απασχολούμενες σε διάφορες δουλειές που μπορούσαν να κάνουν γυναίκες. Δεσποινίδες με διαφορετικά ονόματα, ίδια επώνυμα, ιστορίες που θα μπορούσαν να συναντηθούν. Συναντήθηκαν τουλάχιστον με τη συγγραφέα που τις κατέγραψε ώστε να μην ξεχαστούν ψήγματα από τα όνειρά τους, τη δουλειά τους, τη ζωή τους. Συναντάμε την κάθε μια σε μια ξεχωριστή για αυτήν στιγμή από τον Φεβρουάριο του 1934 έως τον Αύγουστο του 1941, όταν καμιόνια γεμίζουν με Εβραίους. Τριάντα εφτά γυναίκες με το επώνυμο Χάας, συνηθισμένο επώνυμο σε Εβραίους και μη, θα βρεθούν στη λίστα που το Μουσείο Ολοκαυτώματος του Παρισιού καταγράφει ως θύματα εκτοπισμού.
Στις αφηγήσεις όμως υπάρχει ένας διάχυτος ρομαντισμός μιας εποχής που αλλάζει, στιγμές γυναικών που ζουν και ονειρεύονται.
Μαύρη Άσφαλτος
Στην Αθήνα της νύχτας, περιηγείται ο ντετέκτιβ της Βίκης Χασάνδρα, Άλεξ, στο μυθιστόρημά της «Μαύρη Άσφαλτος», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Bell». Ένας ντετέκτιβ που περιστασιακά εργάζεται ως μπάρμαν ή μήπως συμβαίνει το αντίθετο; Ο Άλεξ, ενώ έχει αποφασίσει να κλείσει το γραφείο του ιδιωτικών ερευνών, βρίσκεται αντιμέτωπος με ένα ανώνυμο γράμμα και σύντομα με τον πρώτο φόνο, μιας νεαρής γυναίκας. Ενώ παλεύει μέσα στις σκιές της Αθήνα προσπαθώντας να αποτρέψει τον δεύτερο φόνο και τα ανώνυμα μηνύματα πληθαίνουν, βρίσκεται αντιμέτωπος με τους δικούς του δαίμονες, που αναδύονται από τις σκιές. Η Βίκυ Χασάνδρα ξετυλίγει μια αστυνομική ιστορία, με στοιχεία θρίλερ, οδηγώντας τον αναγνώστη της στις σκιές του ανθρώπινου μυαλού.
Άπαντα τα ευρεθέντα
Οι εκδόσεις Όγδοο σε εισαγωγή, επιμέλεια Μιχαήλ Ρέμπα κυκλοφόρησαν σε μια καλαίσθητη έκδοση ποιητικά έργα και αθησαύριστα πεζά του Μήτσου Παπανικολάου, 80 χρόνια από το θάνατο του ποιητή, με πρόλογο των Θωμά Κοροβίνη και Γιώργου Μαρκόπουλου. Λόγω των ημερών επιλέξαμε το ποίημα «Απελπισία, Απελπισία…»
Απελπισία, απελπισία, απελπισία…
Τι να την κάνω λίγη φαντασία;
Οι θάνατοι έχουν φτάσει τις γεννήσεις
κι όμως εσύ ζητάς ν’ αυτοκτονήσεις
Ο έρως απογοήτευση μεγάλη
τη μιαν αγάπη αφήνω για την άλλη.
Αγώνες, περιπέτειες και ταξίδια
η γη ένας βράχος κι είμαστε τα στρείδια.
Η ποίηση, η σοφία δεν με σώνει
δεν είμαι ούτε μυρμήγκι, ούτε αηδόνι .
Του αγνώστου το μυστήριο για να λύσω
θα ‘πρεπε να πεθάνω και να ζήσω.
Και το τραγούδι μου αυτό γιατί το γράφω;
-Ω… σε πιο σκοτεινό τάφο…
Εμείς και η ψυχή μας
Συνέντευξη 300 σελίδων; Το βιβλίο «Εμείς και η ψυχή μας» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Παπαδόπουλος» απαντάει σε όλα όσα θα θέλατε να ρωτήσετε έναν ψυχίατρο ψυχαναλυτή. Κι επειδή ίσως δεν είναι τόσο εύκολο να το κάνει κανείς, μπορεί απλώς να διαβάσει τη συζήτηση μεταξύ του ψυχίατρου – ψυχαναλυτή Σάββα Σαββόπουλου και του δημοσιογράφου Κώστα Γιαννακίδη. Δύσκολο ο αναγνώστης να βρει κάτι που θα ήθελε να ρωτήσει και δεν έχει ήδη απαντηθεί σε αυτή τη συζήτηση που δεν υπόσχεται ούτε να σας κάνει άμεσα πιο ευτυχισμένους, ούτε πιο πλούσιους και πετυχημένους, μπορεί όμως να σας βοηθήσει να καταλάβετε πώς μπορεί να λυθούν ορισμένα προβλήματα, να καταλάβετε αν θα έπρεπε να μιλήσετε προσωπικά με κάποιον ψυχοθεραπευτή.
Μια ερώτηση που όλοι θα θέλαμε να απευθύνουμε σε κάποιον ειδικό είναι: «Τι να κάνω όταν χάνω τον ύπνο μου λόγω άγχους;» Η απάντηση στο βιβλίο.
Η ποίηση είναι παντού
Η Ασημίνα Ξηρογιάννη προσεγγίζει τη λογοτεχνία από πολλές πλευρές. Διατηρώντας ένα δυναμικό λογοτεχνικό blog το varelaki.gr, γράφοντας κριτικές, πεζά και κυρίως ποίηση. Στο τελευταίο της βιβλίο «Μια απέραντη ματιά», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Βακχικόν», είναι οι στίχοι της, γραμμένοι μεταξύ του 2018 και του 2023 που κερδίζουν τον αναγνώστη.
Θεατρολόγος, με ποικίλη ενασχόληση με το θέατρο, τα ποιήματα του πρώτου μέρους εμπνέονται από θεατρικά κείμενα και ήρωες από τον Ορέστη μέχρι τον Μπέκετ. Στο δεύτερο μέρος αποτυπώνει σε στίχους εμπειρίες, γνώσεις, απόψεις που θέλει να μοιραστεί, μετατρέπει σε στίχους ακόμα και τον τρόπο που βλέπει γνωστούς ζωγράφους, όπως τον Μιρό
«Σε μπλε φαντασίας
κολυμπά
στην παιδική του αφέλεια μοιραίος
συμβολικός όσο χρειάζεται βεβαίως!»
Στο τρίτο μέρος ένας δραματικός μονόλογος με τίτλο που δεν θα αποκαλύψουμε, αποδεικνύοντας ότι η ποίηση πηγάζει από παντού.
Σμύρνη της φαντασίας και της μνήμης…
Τριάντα έξι συγγραφείς γράφουν για τη Σμύρνη ανασύροντας μνήμες από την καταστροφή και ανασκευάζοντας συνθήκες με τη φαντασία τους, σε μια συλλογή διηγημάτων που επιμελείται ο Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Ελληνοεκδοτική».
Κάθε συγγραφέας εστιάζει σε αυτό που τον ίδιο συγκλόνισε από μια μελανή σελίδα της ιστορίας μας, εστιάζει σε διηγήσεις που έχει ακούσει από δικούς του ανθρώπους, μια και ακόμα υπάρχουν ιστορίες που μεταδίδονται προφορικά, έναν αιώνα μετά την καταστροφή.
Συμμετέχουν οι συγγραφείς: Γρηγόρης Αζαριάδης, Έρικα Αθανασίου, Άννα Αφεντουλίδου, Δημήτρης Βαρβαρήγος, Μηνάς Βιντιάδης, Γιώργος Ι. Βοϊκλής, Γιάννης Γιαννέλης-Θεοδοσιάδης, Γιώργος Γκόζης, Βασίλης Γκουρογιάννης, Φίλιππος Δ. Δρακονταειδής, Αλέξης Σ. Ζήρας, Κώστας Θεολόγου, Γιώργος Χ. Θεοχάρης, Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης, Νιόβη Ιωάννου, Κατερίνα Καριζώνη, Γιώργος Α. Λεονταρίτης, Σωτηρία Μαραγκοζάκη, Ευάγγελος Μαυρουδής, Λία Μεγάλου-Σεφεριάδη, Πολύνα Γ. Μπανά, Γιώργος Μπλάνας, Κωνσταντίνος Μπούρας, Τόλης Νικηφόρου, Αντώνης Νικολόπουλος (Soloúp), Γιώργος N. Παπαθανασόπουλος, Γιάννης Πατσώνης, Λιάνα Σακελλίου, Ελένη Σαραντίτη, Αντώνης Δ. Σκιαθάς, Κώστας Στοφόρος, Βασίλης Τζανακάρης, Λίτσα Τότσκα, Ιώ Τσοκώνα, Φίλιππος Φιλίππου, Άγγελος Χαριάτης.
Χωρίς Άντρες
Λείπουν οι άντρες από το βιβλίο του Χρήστου Αζαριάδη, “Χωρίς άντρες”, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Bell. Η ιστορία στο ξεκίνημά της βρίσκει τον κόσμο χωρίς καθόλου άντρες, ενώ ο φόβος φαίνεται να καλύπτει τα πάντα.
Ο Χρήστος Αζαριάδης στήνει μια ιστορία εκδίκησης, θέτοντας τον προβληματισμό κατά πόσο ο κόσμος θα μπορούσε να γίνει καλύτερος εάν απαλλασσόμασταν από όσους είναι υπεύθυνοι για ένα σωρό δεινά, κατά πόσο μπορεί κάποιος να χαρακτηριστεί καλός ή κακός ανάλογα με ένα χαρακτηριστικό του, όπως είναι το φύλο του.
Εφτά βασικές ηρωίδες προσπαθούν να επιβιώσουν σε έναν κόσμο που έχει αλλάξει, σε έναν πολιτισμό που καταρρέει, σε ένα μυθιστόρημα φαντασίας, που κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον μέχρι την τελευταία σελίδα.
Η κόρη του στρατηγού
Μια Ελλάδα που θα θέλαμε να έχουμε αφήσει πίσω μας περιγράφει η Κωνσταντίνα Δούκα στο βιβλίο της “Η κόρη του στρατηγού” που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις “Βεργίνα”. Η κόρη του στρατηγού μεγαλώνει σε ένα σπίτι όπου η διατήρηση της τιμής της οικογένειας θεωρείται ο ύψιστος στόχος. Στην ιστορία δεν υπάρχουν καλοί και κακοί, ο στρατηγός – πατέρας, δεν είναι ένας συνηθισμένος πατέρας – δυνάστης. Είναι ένας πατέρας που αγαπάει τα παιδιά του αλλά διατηρεί ανέπαφες τις εντολές του δικού του στρατιωτικού πατέρα για τη σημασία της τιμής της οικογένειας. Η συγγραφέας σκύβει με αγάπη πάνω από κάθε χαρακτήρα της, καθώς στον βωμό της τιμής, κάθε μέλος της οικογένειας θυσιάζει την ευτυχία του και προσπαθεί να βρει τον δρόμο του σε μια ζωή γεμάτη “μη” και “πρέπει”.
Ο σύμβουλος του βασιλιά
Στα παιδιά μπορείς να πεις τα πάντα, αρκεί να βρεις τον τρόπο. Ο Μάκης Τσίτας έχει βρει τον τρόπο να μιλάει για τα πάντα, κρατώντας αμείωτο τόσο το ενδιαφέρον των μικρών αναγνωστών όσο και των ενηλίκων που μπορεί να τους διαβάζουν τις ιστορίες, αφού το πρόσφατο βιβλίο του «Ο σύμβουλος του βασιλιά», ανήκει στη σειρά «μικρές καληνύχτες» των εκδόσεων «Μεταίχμιο».
Μπορούν άραγε όλοι να συμβουλεύσουν; Ο βασιλιάς, γνωρίζοντας πόσο σημαντικό είναι να έχει κοντά σου ανθρώπους που να μπορούν να σε συμβουλεύσουν σωστά, αναζητά τον ιδανικό σύμβουλο. Κι αυτός φαίνεται να βρίσκεται σε έναν άνθρωπο που δεν ξέρει κανείς και ο οποίος τολμάει να πει «Όχι» όταν όλοι λένε «ναι».
Ο Μάκης Τσίτας σαν σε παιχνίδι οδηγεί τον αναγνώστη να αντιληφθεί πόση σημασία έχει η σωστή επιλογή συμβούλων για να παρθούν αποφάσεις και η απόφαση για το ποιος θα σε συμβουλεύσει είναι ίσως από τις πιο σημαντικές.
Ένα παραμύθι που δεν θα πείραζε να διαβαστεί και από τους δικού μας ηγέτες κι ας μην είναι βασιλιάδες μια και «ένα από τα γνωρίσματα του καλού κυβερνήτη είναι να ξέρει να επιλέγει τους ικανότερους συνεργάτες».
Δε μ’ αρέσει το σχολείο
«Δε μ’ αρέσει το σχολείο», μα είναι βιβλίο αυτό να το διαβάσει ένα παιδί λίγο πριν ξεκινήσουν τα σχολεία; Οι εκδόσεις Gema μας προτείνουν ένα ακόμα βιβλίο με τις συμβουλές του Δρ Μεζό, με κωμικά σκίτσα και την εξιστόρηση των βασάνων του Τεό και της Λέας.
Και τα βάσανα είναι πολλά, η κοιλιά της Λέας την πονάει κάθε πρωί που πρέπει να πάει σχολείο. Ο γιατρός εξάλλου το έχει πει ξεκάθαρα, για τους πόνους στην κοιλιά η λύση είναι πολύ απλή, δεν πρέπει να πηγαίνουμε σχολείο. Η Λέα βρίσκεται ανάμεσα σε ένα αγγελάκι κι ένα διαβολάκι που προσπαθούν αν της υπαγορεύσουν τις να κάνει. Ποιον θα ακούσει; Τελικά το σχολείο είναι πραγματικά άσχημο ή μπορείς να περάσεις κι εκεί όμορφα; Και οι ασκήσεις; Μήπως θα μπορούσε να τις δει σαν ενδιαφέρουσες σπαζοκεφαλιές; Μήπως υπάρχει μια απλή λύση για να κάνει να σωπάσει το διαβολάκι και να βρει τρόπο να απολαύσει το σχολείο;
Η Οργάνωση
Ο Γρηγόρης Αζαριάδης, χρησιμοποιώντας παλιούς ήρωες, στήνει ένα καινούργιο μυστήριο στο βιβλίο του «Η Οργάνωση» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Bell. Ένα μυθιστόρημα που προηγήθηκε σχετικών γεγονότων που απασχόλησαν την επικαιρότητα για το οργανωμένο έγκλημα.
«Η ιστορία τους είναι βγαλμένη μέσα από δραματική ταινία με αστυνομική πλοκή. Ή αλλιώς, μέσα από την αληθινή ζωή».
Το βιβλίο χρησιμοποιήθηκε ως θέμα μεταπτυχιακής εργασίας Εγκληματολογίας της Εφραιμίδου Στεφανή με θέμα «Η Οργάνωση»: Μία απόπειρα ανάλυσης του οργανωμένου εγκλήματος, όπως αυτό παρουσιάζεται στο ελληνικό αστυνομικό μυθιστόρημα από εγκληματολογική σκοπιά».
Αντιγράφουμε από την εργασία:
«Κατά την εξελικτική πορεία του οργανωμένου εγκλήματος, όπως αυτό περιγράφεται στο βιβλίο, υπάρχει ένας σταθερός παράγοντας. Η σχέση των μελών του οργανωμένουεγκλήματος με διεφθαρμένους δημόσιους αξιωματούχους. Από το 1987 μέχρι και το 2017, περίοδο που αποτελεί τη χρονική ακολουθία των γεγονότων, ο Βασιλιάς, το Αφεντικό και οι Επενδυτές δωροδοκούν αστυνομικούς, δικαστικούς λειτουργούς, δημοσιογράφους και γενικώς άτομα σε νευραλγικούς τομείς της κοινωνίας. Αυτό το μυθιστορηματικό στοιχείο δεν φαίνεται να απέχει από την πραγματικότητα, καθώς η σχέση αυτή επιβεβαιώνεται και από έρευνες».
Ο ορισμός του συγγραφέα αποσαφηνίζει τη δυναμικότητα της διαφθοράς: «Η διαφθορά δεν είναι στέρεο σώμα που μπορεί να περιοριστεί. Είναι κάτι σαν αέριο. Διαχέεται παντού και είναι αδύνατο να το περιορίσεις». Όσον αφορά τη διαφορά ανάμεσα σε έναν αδιάφορο και σε έναν αδιάφθορο ίσως η απόσταση, όπως μας ενημερώνει ο συγγραφέας, δεν φαντάζει μακρινή: «Αδιάφορος μπορεί, αδιάφθορος όχι…Δε βαριέσαι, ρε Δημήτρη. Ένα θήτα είναι όλη η διαφορά»
Το Μυστήριο της Χρυσής Στοάς
Αγαπημένος τόπος των συγγραφέων αστυνομικής λογοτεχνίας η Πράγα και στο τελευταίο βιβλίο του ΒλαστιμίλΒοντρούσκα, «Το Μυστήριο της χρυσής Στοάς» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις HistoricalQuest μεταφερόμαστε στην Πράγα στο β’ μισό του 13ου αιώνα, όπου έχει μεταβεί ο δικαστικός λειτουργός του βασιλιά, γνωστός και αγαπημένος από τα προηγούμενα βιβλία της σειράς,Όλντριχ του Χλουμ.
Αυτή τη φορά καλείται να εξιχνιάσειτην εξαφάνιση μεγάλης ποσότητας χρυσού που προοριζόταν για σημαντικές συναλλαγές του βασιλιά. Στη διάρκεια των ερευνών του θα βρεθεί αντιμέτωπος με δύο φόνους και μερικά ακόμα εγκλήματα. Για άλλη μια φορά ο αναγνώστης βυθίζεται σε μια εποχή όπου οι άνθρωποι πιστεύουν σε δαίμονες, οι χρυσωρύχοι προσπαθούν να βρουν σε στοές φλέβες χρυσού, η πορνεία είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη και οι πόρνες πριν κοιμηθούν πηγαίνουν στην πρωινή λειτουργία, οι ομολογίες αποσπώνται με βασανιστήρια, οι άρχοντες μπορούν να καταδικάσουν πολύ εύκολα κάποιον σε θάνατο, τα καπηλειά είναι γεμάτα με εμπόρους που καταναλώνουν χλιαρή μπίρα και τηγανίτες με ξινολάχανο.
Χιούμορ διανθίζει το κείμενο, ανατροπές και αγωνία κρατάνε αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη, ενώ συνειδητοποιεί ότι τα βασικά ανθρώπινα κίνητρα παραμένουν ίδια ανεξάρτητα από γεωγραφικούς και χρονικούς προσδιορισμούς.
Το Γκόλεμ της Πράγας
Την Πράγα επιλέγει η Κική Τσιλιγγερίδου για το μυθιστόρημά της «Το Γκόλεμ της Πράγας» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Bell». Ένα βιβλίο για βιβλία, όπου κεντρική ηρωίδα είναι μια διάσημη συγγραφέας αστυνομικής λογοτεχνίας.
Με γοργή αφήγηση τα γεγονότα ακολουθούν το ένα το άλλο καθώς ο ταχτοποιημένος κόσμος της συγγραφέως ανατρέπεται όταν θα ξυπνήσει από έναν θόρυβο στο σπίτι. Δεν υπήρχε όμως κανένας. «Μόνο εκείνη η λάσπη μπροστά από την εξώπορτα. Όλο εκείνος ο πελώριος, άμορφος όγκος του πηλού». Εκεί θα βρεθεί αντιμέτωπη με ένα στοιχείο που παραπέμπει στο πρώτο της βιβλίο «Γκόλεμ». Και τα στοιχεία γύρω από τα βιβλία της πληθαίνουν, καθώς κάποιος αρχίζει να αναπαριστά σκηνές φόνων από αυτά στοχεύοντας άτομα του περιβάλλοντός της.
Ένας αγώνας δρόμου πριν την επιλογή του τελευταίου θύματος από το τελευταίο βιβλίο. Την ίδια τη συγγραφέα.
Το παιδί μέσα μου φονεύει
Στις Άλπεις ξεκινάει το βιβλίο του Κάρστεν Ντους «Το παιδί μέσα μου φονεύει» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «ΚΨΜ». Τις διακοπές του στις Άλπεις, ένα ασφαλές θέμα, διηγείται στον ψυχίατρό του, που τον έχει αναγκάσει η γυναίκα του να πάει για διαχείριση θυμού. Η ιστορία συνεχίζει από το τέλος του προηγούμενου βιβλίου «Ενσυνείδητος φόνος», όταν η θεραπεία φαινόταν να έχει ολοκληρωθεί, πολλά θέματα όμως είχαν μεν τακτοποιηθεί όχι όμως οριστικά.
Με το ιδιαίτερο χιούμορ του ο συγγραφέας παρακολουθεί τον ήρωά του καθώς ανακαλύπτει το παιδί μέσα του, υπεύθυνο για πολλά από τα συναισθήματα και τις πράξεις του ως ενήλικα. «Δύο πράγματα, προφανώς, πήγαν λάθος στην παιδική μου ηλικία: ο πατέρας μου και η μητέρα μου.»
Ο δικηγόρος ΜπγιορνΝτίμελ, παρερμηνεύει μερικές από τις συμβουλές του ψυχοθεραπευτή του και ανακαλύπτει το θανατηφόρο παιδί μέσα του, προσπαθώντας να τα βρει μαζί του αλλά και με τους γύρω του, ενώ έχει πλέον αποφασίσει ότι οι φόνοι πρέπει να σταματήσουν.
Η σφαίρα που αστόχησε
Η παρέα της Λέσχης των Φόνων της Πέμπτης συνεχίζει να μπλέκεται και να ξεδιαλύνει μυστήρια στο βιβλίο «Η σφαίρα που αστόχησε» του Richard Osman, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Ψυχογιός».
Δύσκολα μπορεί να υποψιαστεί κανείς ότι αυτή η παρέα των ηλικιωμένων μπορεί να επηρεάσει την αρχηγό μιας συμμορίας διακίνησης ναρκωτικών της τάξης των πολλών εκατομμυρίων, να κατευθύνει τις ενέργειες της αστυνομίας, να πείσει μια διάσημη παρουσιάστρια να τους εμπιστευτεί τους κωδικούς της στα κοινωνικά της δίκτυα.
Μια σφαίρα που αστόχησε μπορεί να τους βάλει σε μεγάλους μπελάδες αλλά να δημιουργήσει και μια καινούργια παράξενη φιλία, καθώς πολλά πράγματα θα μπορούσαν να λυθούν αν απλώς οι άνθρωποι αντί να αλληλοσκοτώνονται κάθονταν να κουβεντιάσουν. Καινούργιες φιλίες, έρωτες παλιοί και καινούργιοι, φόνοι και μυστήρια βρίσκουν τη θέση τους σε ένα βιβλίο που δύσκολα αφήνει κανείς από τα χέρια του, καθώς σκέφτεται ότι δεν είναι και τόσο κακό να μεγαλώνεις.
Κίρα Σίνου, 100 χρόνια από τη γέννησή της
Η Κίρα Σίνου έφυγε από τη ζωή στις 27 Σεπτεμβρίου του 2007, ενώ φέτος κλείνουν 100 χρόνια από τη γέννησή της. Γεννήθηκε στη Ρωσία, μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη αλλά το σπίτι που έζησε τα περισσότερα χρόνια της ενήλικης ζωής της ήταν στην Κηφισιά. Ένα σπίτι γεμάτο ζώα και λουλούδια, ενώ απέναντί του βρισκόταν ο «πύργος», που αποτέλεσε την έμπνευση για μια σειρά από τα βιβλία της που αγαπήθηκαν ιδιαίτερα, την τριλογία του Πύργου.
Για το έργο της έχουν γραφτεί πάμπολλα άρθρα σε λογοτεχνικά αλλά και σε γενικού ενδιαφέροντος έντυπα. Βιβλία της βρίσκονται στον κατάλογο βιβλίων για τις βιβλιοθήκες των σχολείων, και κείμενά της φιλοξενούνται στα σχολικά βιβλία. Εκπροσώπησε τη χώρα μας σε διεθνείς εκθέσεις βιβλίου, και το έργο της έχει γίνει αντικείμενο μελέτης σε πολλές διπλωματικές εργασίες.
Τόλμησε να διαπραγματευτεί θέματα σχετικά άγνωστα μέχρι τότε, και να γράψει από επιλογή μυθιστορήματα που ανήκαν σε είδη που θεωρούνταν γενικά «παραλογοτεχνικά», όπως αστυνομικό μυθιστόρημα, επιστημονική φαντασία, επιβάλλοντας τελικά μια άλλη προσέγγισή τους.
Για τα βιβλία της, όπως και για τις μεταφράσεις της, βραβεύτηκε πολλές φορές. Η πλειοψηφία των βιβλίων της κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Κέδρος». Από τις ίδιες εκδόσεις κυκλοφορεί το βιβλίο της Έρικας Αθανασίου «Κίρα Σίνου, αγαπημένη σύντροφος των παιδικών μας χρόνων», που μιλάει για τη ζωή και το έργο της.
Το μακρύ ταξίδι του Καραβάτζο
Με τα βιβλία του Κώστα Στοφόρου οι νεαροί αναγνώστες μπορούν να γνωρίσουν ομορφιές της Ελλάδας και σημαντικά σημεία της ιστορίας της. Σε κάθε του βιβλίο, χρησιμοποιώντας σταθερά τους ίδιους βασικούς χαρακτήρες από μια παρέα παιδιών που ταξιδεύει και δεν καταφέρνει ποτέ να αποφύγει τους μπελάδες αλλά και νέους χαρακτήρες που εμπλουτίζουν τόσο την παρέα όσο και την ιστορία, καταφέρνει να δημιουργεί συναρπαστικά μυστήρια, σε διαφορετικές περιοχές της χώρας.
Στο βιβλίο του «Το Μακρύ ταξίδι του Καραβάτζο», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Κέδρος» η περιπέτεια εκτυλίσσεται στη Θράκη. Σαν να είχε ένστικτο της επικείμενης καταστροφής ο συγγραφέας προλαβαίνει να πάει την αγαπημένη του παρέα για διακοπές στην Αλεξανδρούπολη και να περιηγηθεί στην εκπληκτική φύση του Έβρου.
Αφορμή για την περιπέτεια ένας πίνακας του Ιταλού ζωγράφου Καραβάτζο, ένα εκκλησάκι από την άλλη πλευρά των συνόρων και μια ηρωίδα της επανάστασης, ενώ ο έρωτας δεν μπορεί παρά να δίνει το παρόν, αφού στην παρέα υπάρχουν αγόρια και κορίτσια και η παρέα διαρκώς εμπλουτίζεται.
Ένα καράβι γνώσης
Ένα βιβλιοπωλείο – καράβι στην Ικαρία, αραγμένο όμως στη στεριά, μέσα σε ψαροκασέλες πρόσφερε τα βιβλία του σε επίδοξους ψαράδες της γνώσης. Βιβλία της σύγχρονης αλλά και της κλασσικής λογοτεχνίας και φυσικά βιβλία για τον τόπο, έναν τόπο χαρακτηρισμένο ως τόπο εξορίας. Εκεί ανακαλύψαμε το βιβλίο του γιατρού Δημήτρη Νταλιάνη «Το σανατόριο εξορίστων Ικαρίας 1948 – 1949», όπου ιστορεί τις προσπάθειές του να δημιουργήσει ένα θεραπευτήριο για τους φυματικούς εξόριστους στο νησί.
Γλαφυρός, δημοσιογραφικός περισσότερο ο τόνος του, ποτισμένος και από την δική του πικρή ιστορία και φυλακίσεις διηγείται πώς κατάφεραν να θεραπεύσουν περιπτώσεις καταδικασμένες, έχοντας να αντιμετωπίσουν και το συνηθισμένο ξύλο από τους φύλακες. Μιλάει για τη βοήθεια που πρόσφεραν οι ντόπιοι και για θεραπείες που δεν περιλάμβαναν αντιβίωση αλλά ένα κομμάτι χαρτόνι, που περιόριζε σε συγκεκριμένο σημείο τις ακτίνες του ήλιου. Μιλάει για την εφευρετικότητα του γιατρού όταν βρίσκεται χωρίς εργαλεία της δουλειάς του και για την προσπάθεια επιβίωσης του ανθρώπου, καθώς και για την ανάγκη του ανθρώπου για τέχνη ακόμα κι όταν του λείπουν τα βασικά.
