Ο κοινωνικός χαρακτήρας των ανθρώπων της λαίμαργης έλλειψης και του διαφορισμού της κοινωνικής τους συνείδησης στις άλυτες αντιθέσεις, τους σπρώχνει στην επιδίωξη ιδιοτελών δραστηριοτήτων διαφθοράς σε βάρος του κοινωνικού συνόλου και των συμφερόντων του λαού και της πατρίδας που δεν ευσπλαχνίζονται. Η διαφθορά, η δωροδοκία, η εξαγορά και ατιμωρησία είναι αναπόφευκτα χαρακτηριστικά της αντιδραστικής αστικής ιδεολογίας και του εγωιστικού κοινωνικού ιδανικού του ατομικού οικονομικού και πολιτικού συμφέροντος.
Το προσωπικό συμφέρον του ατομικισμού και των ιδιοτελών σκοπών ανηθικότητας και διαφθοράς αποτελεί το ιδανικό της ραδιουργικής ενέργειας που επιδιώκει την επίτευξη ζημιάς. Η διαφθορά και η παραοικονομία είναι συνυφασμένη με τις ταξικές κοινωνίες της δικτατορίας των Αγορών και της μονοκρατορίας των χρηματοπιστωτικών κατεστημένων, ωστόσο παραοικονομία με 38%, σύμφωνα με την περιοδική έκδοση «Κομμουνιστική Επιθεώρηση», είχε και Σοβιετική Ένωση, που δεν έγινε ποτέ παλλαϊκό κράτος.
Η διεφθαρμένη πρόθεση εγωκεντρισμού της ληστρικής και αντικοινωνικής συμπεριφοράς του ατόμου, ομάδας, κοινωνικής τάξης, σεχταριστικού μορφήματος και του κάθε ολιγαρχικού καθεστώτος φροντίζουν με κάθε τρόπο αποκλειστικά τα συμφέροντά τους. Εκμεταλλευόμενοι και αφαιρώντας παράνομα και με τον πιο αναίσχυντο τρόπο το δίκαιο των συνανθρώπων τους, τα υλικά, ηθικά, οικονομικά και πολιτικά τους κίνητρα, παραβιάζουν τους νόμους που δρουν στη ζωή και στο κοινωνικό κράτος που υπερασπίζει τα συμφέροντα όλων και τουλάχιστον της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού.
Η διαφθορά υπήρχε πάντα και υπάρχει και τώρα παντού καταγραμμένη και κοστολογημένη διαφορετικά ανάλογα με την αντίληψη κάθε χώρας για τη διαφάνεια και την αξιοπιστία. Η διαφθορά στην Ενωμένη Ευρώπη (ΕΕ) ανέρχεται σήμερα πολύ κοντά στο ένα τρις ευρώ, σύμφωνα με την αναφορά του Rand Europe ύστερα από ανάθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Πιο συγκεκριμένα η διαφθορά κοστίζει στην ΕΕ ετησίως από 179 έως 990 δις ευρώ, ενώ το Συμβούλιο της Ευρώπης υπολογίζει ότι 12,5 δις από αυτά θα επαρκούσαν για τα έξοδα υποδοχής ενός εκατομμυρίου προσφύγων.
Σύμφωνα με την κλίμακα στην κορυφή των εταίρων χωρών με τη μεγαλύτερη καταγραμμένη διαφθορά πρώτη φιγουράρει η Ρουμανία και ακολουθούν καθοδικά, κατά σειρά η Βουλγαρία, η Κροατία και η Εσθονία. Πέμπτη έρχεται η Ελλάδα και έπονται η Ουγγαρία, Ιταλία, Λιθουανία και Μάλτα. Οι μετρήσεις αυτές είναι μια ενδεχόμενη καταμετρική προσέγγιση, η αντίληψη για διαφάνεια και αξιοπιστία όπως αναφέραμε είναι μια άλλη περίπλοκη διαδικασία. Η Πολωνία ακολουθεί μετά, η Ισπανία και στη συνέχεια η Γαλλία, η Γερμανία, η Σουηδία και με τη λιγότερη διαφθορά η Φινλανδία.
Η διαφθορά δεν μπορεί βεβαίως να καταμετρηθεί μόνο σε χρηματικό και οικονομικό κόστος, θα πρέπει να αναλογιστεί κανείς και τις συνέπειές της από πολιτική και κοινωνική άποψη, στις σχέσεις ισονομίας, ελευθερίας και δημοκρατικής ζωής των πολιτών και θα μπορούσε κάλλιστα ο ερευνητής να καταγράψει και άλλα χαρακτηριστικά γνωρίσματα διαφθοράς στη ζωή των πολιτών. Για παράδειγμα στη Σουηδία, που αμέσως μετά την Φινλανδία παρουσιάζει στατιστικά τη λιγότερη διαφθορά, ο σουηδικός λαός είναι ο περισσότερος καταχρεωμένος όλης της Ευρώπης στις Τράπεζες.
Σαν ειδικό εμπόρευμα η σουηδική κορώνα και σαν χρήμα που παίζει το ρόλο γενικού εισοδήματος μπορεί να μην συσχετίζεται με τη διαφθορά, αλλά προξενεί ένταση η συνεχή σκοτούρα των ανειλημμένων υποχρεώσεων των ατόμων και των νοικοκυριών, ανεξάρτητα του βαθμού μισθοδοσίας τους, με τα τεράστια χρέη τους στις Τράπεζες που τους χαλάνε συχνά τον ύπνο και καμιά φορά την ψυχική τους υγεία.
ΤΑΣΟΣ ΕΓΓΛΕΖΟΣ
Συγγραφέας | englezos35@hotmail.com
