Εγώ θα σας πω ποιον να ψηφίσετε; Ούτε εγώ, ούτε κανένας άλλος. Είμαστε όλοι μας χειραφετημένοι και απογαλακτισμένοι ενήλικες. Δεν θα μας πει η μαμά μας ή όποιος νομίζει πως είναι η μαμά μας, τι να επιλέξουμε. Αν ο παππούς μου ψήφιζε τον Χ’, δεν σημαίνει ότι πρέπει να τον ψηφίσω και εγώ. Μάλλον σημαίνει ότι ο Χ’ και ο τρόπος σκέψης του, είναι από την εποχή του παππού μου! Και εδώ, τελειώνει με βρόντο, το όποιο οικογενειακό επιχείρημα.
Θα σας προτείνω μονάχα, τι θα μπορούσατε να σκεφτείτε, προτού πάρετε μια τόσο μεγάλη απόφαση, που ενδεχομένως θα μετανιώνετε κάθε μέρα για τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Γιατί δεν έχω ακούσει ποτέ για κανέναν, που να ψήφισε κάποιον και ύστερα κάθε μέρα, για μια τετραετία, μόλις σηκωνόταν από το κρεβάτι του να έλεγε, «Μπράβο μου, η καλύτερη απόφαση που έχω πάρει στη ζωή μου!».
Θα τα δούμε λοιπόν ανά κατηγορία
Σκεφτείτε λίγο, όσο πίσω πάει η μνήμη σας. Δεν γεννηθήκαμε πριν από λίγους μήνες άλλωστε, για να εντυπωσιαζόμαστε από τα όποια προεκλογικά έργα. Και αν θέλουνε να μας πείσουν, ότι πρόκειται για την κορύφωση μιας προσπάθειας, που ξεκίνησε από την αρχή της θητείας τους, ο αντίλογος λέει ότι κάποια πράγματα, θα μπορούσαν να είχαν γίνει εξ αρχής. Από την πρώτη μέρα κιόλας. Η χρόνια αδράνεια, δεν αντισταθμίζεται από λίγα και στο πόδι.
Δεν γεννηθήκαμε ούτε μέσα στην προηγούμενη πενταετία, όμως. Έχουμε μνήμη. Είμαστε άνθρωποι και όχι χρυσόψαρα. Και άμα θεωρείτε ότι τα πράγματα ήταν όντως καλύτερα πριν από πέντε χρόνια, ήταν λέτε, ό,τι καλύτερο μπορούσαμε να έχουμε; Ή απλά, δεν ξέραμε καλύτερα; Και άμα δεν ξεκίνησε η κατρακύλα του τόπου μας, αρκετά χρόνια τώρα, πότε ξεκίνησε, την τελευταία μόλις πενταετία;
Μία ανασκόπηση
Πόσα χρόνια θυμόσαστε σε εγκατάλειψη την Αλάσκα; Την ΧΑΝ; Το σπίτι του Παύλου Μελά; Το Grand Chalet; Πότε ξεκίνησε η μέθοδος της μπουλντόζας, (που καταστρέφει οικόπεδα και πεζοδρόμια), για την αποκομιδή των ογκωδών και κηπαίων, η οποία συνεχίζεται και σήμερα ακόμα και από πότε θυμόσαστε την πρώτη άτυπη χωματερή, μέσα στις γειτονιές μας;
Πότε ξεκίνησε αυτή η κυκλοφοριακή επιβάρυνση των δρόμων μας, η πόλη μας ως πέρασμα και πάρκινγκ για τόσους ανθρώπους που ζούνε σε άλλους Δήμους και άλλες περιοχές; Πότε ξεκίνησε η απόλυτη ασέβεια στον ΚΟΚ, στην ασφάλειά μας, στην ανθρώπινη ζωή και την ποιότητα στην καθημερινότητα μας; Πότε αποθρασύνθηκαν κάποιοι και γέμισαν με τις διαφημίσεις τους τις γειτονιές και τους δρόμους μας; Πότε θυμόσαστε την τελευταία φορά που εξυπηρετηθήκατε με σεβασμό στις υπηρεσίες και δεν σας έκαναν να νιώσετε ότι τους χαλάσατε την ημέρα και μόνο που σας αντίκρισαν; Και για να προλάβω τους «καλοθελητές»… Μπορεί να ήταν και χτες, μπορεί να μην είχατε ποτέ αυτή την ευχάριστη εμπειρία. Εσείς ξέρετε άλλωστε… Πότε άλλαξε μορφή η πόλη μας και έγινε ένα φτηνιάρικο διασκεδαστήριο, αντί για έναν προορισμό με ποιότητα, όπως ήταν κάποτε, που θα τιμάει και θα σέβεται πρώτα απ’ όλα τη δική μας καθημερινότητα; Των Δημοτών.
Μην ξεχνάτε, το μόνο λέγειν που έχουμε τελικά στα κοινά, είναι αυτή η μια ψήφος κάθε τέσσερα χρόνια! Τώρα μας ζητείται να τους την χαρίσουμε, να τους ανταμείψουμε, να ξεχάσουμε, να τους εμπιστευτούμε, να συγχωρέσουμε, να τους στηρίξουμε ή να μας πιάσουν για άλλη μια φορά κορόιδα. Και για να προλάβω πάλι… Εσείς δηλαδή δεν υποψιάζεστε, ότι σε ολόκληρη την ιστορία της πολιτικής, δεν υπήρξε ποτέ κάποιος που να εκλέχθηκε και να σκέφτηκε, «Βρε τους βλάκες, κοίτα να δεις που με ψήφισαν τελικά…». Όσοι πολιτεύονται, το κάνουν με αγαθές προθέσεις δηλαδή; Για το καλό του συνόλου και των άλλων; Από φιλοδοξία, υπέρμετρο εγωισμό και για την τσέπη του, δεν πολιτεύθηκε ποτέ κανείς… Η σκέψη αυτή πάντως, του να με βλέπει ως το παραπλανημένο θύμα του, κάποιος που εγώ προσωπικά επέλεξα και ψήφισα, με κάνει να ανατριχιάζω.
«Μα, είναι φίλος/η μου…»
Σε μια έρευνα εξελικτικής ψυχολογίας του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, συμπέραναν ότι οι άνθρωποι μπορούμε να έχουμε έως 5 πολύ κοντινές σχέσεις και πως τα κοινωνικά μας δίκτυα είναι σε στρώματα, όπου σε κάθε στρώμα, μειώνεται το επίπεδο της οικειότητας. Τα στρώματα αποτελούνται από περίπου, 15, 50 ή 150 ανθρώπους το μέγιστο. Που σημαίνει ότι, άμα δεν είναι φίλοι σας, δεν είναι φίλοι σας… Όποιον και αν είναι να ψηφίσετε τελικά, κάντε μια χάρη στον εαυτό σας, μην τον ψηφίσετε για αυτόν τον λόγο. Αφήστε που η πολιτική, δεν είναι χώρος που ευνοεί ιδιαίτερα τις φιλίες. Οι πολιτικοί, δεν έχουν περισσότερους φίλους απ’ ό,τι εσείς και εγώ, απλά ανήκουν σε ομάδες συμφερόντων.
Μπριζόλα
Σοβαρά τώρα, θα ψηφίσει κάποιος με αυτό το κριτήριο; Με τάισε μια φορά μπριζόλα, παστίτσιο, χαλβά με σοκολάτα και εγώ θα του εμπιστευτώ τα επόμενα τέσσερα χρόνια… Δεν νομίζω ότι έχει κανείς τόσο χαμηλή αυτοεκτίμηση.
Ρουσφέτι
Αν επιλέξετε να ψηφίσετε κάποιον επειδή είπε ότι θα σας κάνει κάποιο ρουσφέτι, ειλικρινά εύχομαι να μην εκλεγεί. Σκέφτομαι μάλιστα καρτουνίστικα, ένα πιάνο να πέφτει στα κεφάλια των συναλλασσόμενων, την ώρα της συναλλαγής. Ή καλύτερα, τη ζυγαριά της Θέμιδας… Πότε θα σταματήσει επιτέλους αυτό το φαινόμενο; Ρουσφέτι σημαίνει δωροδοκία. Υπάρχει σαν λέξη στα Τούρκικα, υπάρχει και στην Αραβική γλώσσα. Έλεος πια με τους Ανατολίτες που επιλέξαμε να μας κάνουνε κουμάντο. Το ρουσφέτι, γίνεται πάντοτε σε βάρος των άλλων. Είναι ό,τι πιο κοντινό στο να πουλήσεις την ψυχή σου στον διάολο και κάποιες φορές, δεν πραγματοποιείται καν… Τι ντροπή ε; Και «σαπισμένος» και γδαρμένος…
Θρησκεία
Είμαι από εκείνους που πιστεύουν, ότι ο καθένας ορίζει μόνος του την ανάγκη της πίστης του. Να το πω πιο κατανοητά. Πνευματικός άνθρωπος δεν είναι αυτός που παίρνει σβάρνα τις εκκλησίες χωρίς να πιστεύει, απλά για να φανεί, αλλά αυτός που πιστεύει βάσει της πνευματικής του αναζήτησης. Ούτε αυτός που πολιτεύεται με σημαία του, όχι το θρήσκευμα, αλλά το πόσο θρήσκος είναι ο ίδιος, μπορεί να θεωρηθεί πνευματικός άνθρωπος. Είναι πάντως πολύ ευδιάκριτο, όταν το Εγώ κάποιων ανθρώπων, ξεπερνάει σε μέγεθος την πνευματική τους αναζήτηση. Ειδικά άμα χρησιμοποιούνε για αυτό την Εκκλησία και την θρησκευτική πίστη των άλλων. Όπως και να έχει, το θρήσκευμα ή το δόγμα, θεωρώ ότι δεν θα έπρεπε να είναι κριτήριο για την ψήφο μας. Υπάρχουν πολλοί αξιόλογοι συντοπίτες μας, (υπάρχουν και υποψήφιοι), που πιστεύουν σε άλλο θρήσκευμα ή δόγμα. Όπως δεν θα έπρεπε να υπάρχουν κομματικές αποχρώσεις στα τοπικά, δεν θα έπρεπε να τα περνάμε και από θρησκευτικό πρίσμα. Κανένας προφήτης δεν δίδαξε ποτέ πώς να μαζεύονται τα σκουπίδια μας.
Εκφοβισμός
Αυτός είναι μάλλον, ένας πιο σωστός όρος για αυτό που γίνεται και εικάζω, πως σαν πράξη είναι παράνομη. Άμα ήρθε ο εργοδότης σας π.χ. και είχε το θράσος να σας πει «Εμείς εδώ, είμαστε με τον τάδε…», έχοντας την απαίτηση να είσαστε και εσείς με τον τάδε, να ξέρετε, το πιθανότερο είναι ότι αν τον καταγγείλετε, θα έχει κυρώσεις. Αλλά επειδή ξέρουμε πόσο πολύ ενθαρρύνεται η καταγγελία αυτών των απαράδεκτων φαινομένων στη χώρα μας, θα σας πρότεινα να κάνετε την πάπια. Απλά, μην λειτουργείτε ως άγγελος του όποιου μηνύματος, του όποιου υποψήφιου. Και εκείνη την Κυριακή, να τιμωρήσετε με την ψήφο σας, όποιον τόλμησε να υπαινιχθεί πως είσαστε ένα ανθρωπάκι, που το έχει του χεριού του.
Τιμωρήστε, ψηφίζοντας αυτό, που η δική σας συνείδηση και μόνο, σας υπαγορεύει.
Δεν χρωστάμε τίποτα, σε κανέναν. Αυτό να θυμόμαστε και είμαι σίγουρος ότι ο καθένας μας θα κάνει τη σωστότερη, για τον ίδιο, επιλογή. Διαβάστε, θα έλεγα, τις θέσεις των συνδυασμών. Τις θέσεις! Το μόνο πράγμα που έχει σημασία. Οι θέσεις, είναι η ουσία της τοπικής πολιτικής. Το μόνο πράγμα που μπορεί να συγκριθεί, για να φανούνε οι διαφορές και οι αποκλείσεις.
Ψηφίστε, προτείνω, για Δημοτικούς Συμβούλους. Ο Δήμαρχος θα είναι μονάχα ένας και θα έχετε και λόγο για το ποιος θα είναι Δήμαρχος, μια δεύτερη ευκαιρία δηλαδή, την δεύτερη Κυριακή. Αλλά οι προτάσεις και η εφαρμογή των πολιτικών, θα γίνονται από τους ανθρώπους που θα είναι μέσα στο Δημοτικό Συμβούλιο. Όσοι ηγούνται συνδυασμού, θα είναι έτσι και αλλιώς μέσα στο Δημοτικό Συμβούλιο. Το δίλημμά μας πιστεύω ότι θα πρέπει να είναι… «Τον Γιώργο και την Μαρία που κατεβαίνουν με τον τάδε ή την Μαρία και τον Γιώργο, που κατεβαίνουν με την δείνα…».
