Αυτήν τη φορά ήταν ο «Moims»και πρόκειται για κάτι πολύ σοβαρό. Απ’ όλα τα μούλικα που πάνε και γεμίζουνε τις γειτονιές μας με μουντζούρες, ο «Moims», όποιος και να είναι, πήγε και έγραψε στην επιγραφή της Τροχαίας στην Γεωργίου Λύρα, που ενημερώνει/ προειδοποιεί, για τους ελέγχους που γίνονται με ραντάρ.
Μπορεί βέβαια πάντα, η Τροχαία να μην κάνει ελέγχους. Στην ουσία, δεν νομίζω πως είναι ενημερωτικός ο χαρακτήρας της επιγραφής, αλλά αποτρεπτικός, μιας που Τροχονόμο με ραντάρ εκεί, προσωπικά δεν θυμάμαι.
Υπάρχει όμως κάτι, που όταν το διαπίστωσα, με συγκλόνισε… Η ισοπεδωτική ασέβεια στον ΚΟΚ και την τήρησή του. Η ασέβεια στην αξία της ανθρώπινης ζωής και στα όσα γίνονται, για την προστασία της.
Αυτό δηλώνει αυτή η μουντζούρα, αυτήν την ασέβεια, η οποία βρίσκεται στο σημείο ακριβώς, όπου στις αρχές του έτους, χαθήκανε δυο νέα παιδιά. Δυο συνδημότες μας…
Θα μου πείτε, αν η επιγραφή ήταν άθικτη, δεν θα είχε γίνει το δυστύχημα; Αυτό είναι κάτι που δεν θα το μάθουμε ποτέ.
Ωστόσο, το μουντζούρωμα της επιγραφής, απαξιώνει την αξία του μηνύματος. Απαξιώνει την πεποίθηση, ότι χρειαζόμαστε κανόνες για να λειτουργήσουμε. Σαν κοινωνία, αλλά και πίσω από το τιμόνι. Και δημιουργεί την ψευδαίσθηση, ότι τα πάντα επιτρέπονται και ο μόνος φόβος που πρέπει να έχουμε είναι, του «μπαμπούλα» της Τροχαίας.
Δεν φοβόμαστε για τη ζωή μας, φοβόμαστε για το πορτοφόλι μας ή για το αν θα στερηθούμε το μεταφορικό μας μέσο για 60 ημέρες. Και αφού η Τροχαία είναι «ανύπαρκτη», είναι «ανέκδοτο», «να, κοίτα και την επιγραφή που μουντζούρωσε ο ‘Moims’, αφού η Τροχαία είναι ‘απούσα’, δεν έγινε και κάτι άμα τρέξουμε λιγάκι παραπάνω…».
Ελπίζω αυτή τη στιγμή ο «Moims» να διαβάζει αυτό το κείμενο και πριν καν το τελειώσει, να τρέξει για να αλλάξει την πάνα του. Γιατί ελπίζω παράλληλα αυτό το κείμενο να το διαβάζει και κάποιος Εισαγγελέας, με φιλότιμο και αφοσίωση στο λειτούργημά του, μιας που κανένας από τους «τηλε-εισαγγελείς» που καλύψανε την τραγική είδηση, δεν ασχολήθηκε, ούτε λέει να ασχοληθεί, με το νούμερο ένα θέμα που θα έπρεπε να μας απασχολεί όλους. Τι είναι αυτό, που κάνει τους δρόμους μας τόσο επικίνδυνους;
Νομικός δεν είμαι, αλλά αν ο «Moims» έχει ευθύνες για αυτό που έγινε, αν όντως έχει δυο ζωές στη συνείδηση του, θα ήθελα να του αποδοθούν οι ευθύνες, στον βαθμό που του αναλογεί. Δεν νομίζω καν ότι πρόκειται για ανήλικο. Ένας ανεύθυνος ενήλικας θα είναι μάλλον, με άρνηση να μεγαλώσει και με μίσος για την κοινωνία.
Τώρα, αν υπήρχε δόλος, αν αυτός είναι ενδεχόμενος, αν υπέπεσε σε νομική πλάνη, αυτά είναι πράγματα περίπλοκα, ακατανόητα για όσους δεν έχουμε περάσει από τη Νομική, που θα διαπιστώσει φαντάζομαι η Δικαιοσύνη. Προέχει μάλλον, να διαπιστωθεί ο ρόλος του στο περιστατικό. Και βεβαίως, να ταυτοποιηθεί.
Διπλή δόση μπεϊμπιλίνο, για σένα «Moims»…
Όσοι πιστεύουνε στη μοίρα και τα παιχνίδια της, στα «κιτάπια», στην «κακιά στιγμή», όσοι είναι φίλοι της μοιρολατρίας, να σηκώσουνε τα χέρια τους ψηλά! Και να διαβάσουν κάτι άλλο…
Αυτή η στήλη, δεν είναι για αυτούς. Δεν παίχτηκε κάποιο παιχνίδι της μοίρας, ήταν μια αλληλουχία σφαλμάτων. Πάντα είναι…
Και επειδή τα σφάλματα πρέπει να γίνονται μαθήματα, γιατί όταν τα παθήματα δεν γίνονται μαθήματα, είμαστε καταδικασμένοι να επαναληφθούν, πραγματικά με προβληματίζει η απάντηση του Δημάρχου, στο ερώτημα που του τέθηκε στο Δημοτικό Συμβούλιο: «Με αφορμή το τραγικό (εν λόγω) δυστύχημα, πώς εντάσσει ο Δήμος, τα διαπιστωμένα επικίνδυνα σημεία του οδικού δικτύου του, στον κυκλοφοριακό σχεδιασμό;». Ή κάπως έτσι.
Αυτό ήταν πάντως το νόημα της ερώτησης. Υπεξέφυγε. Δεν έδωσε απάντηση. Τουλάχιστον, όχι ολοκληρωμένη. Ενδέχεται να μην κατάλαβε την ερώτηση…
Ενδέχεται, να μην κατάλαβε την ερώτηση;;; Δηλαδή, έχουμε ένα σημείο όπου χαθήκανε δυο άνθρωποι, τι θα κάνουμε από εδώ και έπειτα σαν Δήμος; Πώς θα αποτρέψουμε το να ξαναγίνει κάτι τέτοιο;
Νόμιμα μέσα υπάρχουν. Από ανακλαστικά τύπου cat’s eyes στην άσφαλτο.Επιγραφές, που υπενθυμίζουν το όριο ταχύτητας. Εμφανής διπλή διαγράμμιση. Βελτιωμένος φωτισμός. Υπολογιστές ταχύτητας που ενημερώνουν τους οδηγούς όταν υπερβαίνουν το όριο, (και στοιχίζουν λιγότερο από εκείνα τα «έξυπνα παγκάκια» -ας είχε πάρει μια τέτοια εργολαβία, ο προμηθευτής της καρδιάς τους…).
Και πάνω απ’ όλα, καλή επικοινωνία με τη Διεύθυνση Τροχαίας, ώστε μια στις τόσες, όντως, να στήνεται εκεί με το ραντάρ της!
Αναρωτιέμαι, πήγε κανείς από τη Δημοτική Αρχή από εκείνο το σημείο; Πήγε να δει τι μπορεί να έγινε; Μίλησε με το Ανακριτικό της Τροχαίας; Περιμένει κανείς τους, όλο αγωνία, το πόρισμα; Θα εισηγηθεί κάτι; Ή ελπίζουν, μαζί με τον «Moims» και τα λερωμένα του βρακιά, ότι το θέμα θα ξεχαστεί όσο πιο γρήγορα γίνεται;
Πείτε μου, η λήθη, δεν είναι η μεγαλύτερη ασέβεια, στη μνήμη των συνανθρώπων μας που χάθηκαν;
Πώς μπορούνε κάποιοι άνθρωποι να σφυρίζουν αδιάφορα, πώς αντέχουνε, να κοιμούνται τα βράδια; Τους επισημαίνονται επικίνδυνα σημεία και δεν κάνουν τίποτα, ούτε καν, όταν χάνονται ανθρώπινες ζωές. Ερωτώνται, έμμεσα από τους Δημότες, που εκλέχθηκαν να υπηρετούν και απαξιώνουν να απαντήσουν! Πώς αντιλαμβάνονται τον ρόλο τους; Να διαχειρίζονται έναν προϋπολογισμό εκατομμυρίων και να λαμβάνουν επαίνους και βραβεία; Και αν όλα αυτά τα εκατομμύρια, δεν βελτιώνουν την ποιότητα ζωής μας, την ασφάλειά μας, πόσο πιο σικέ μπορούνε να είναι αυτές οι βραβεύσεις;
Να το θυμούνται αυτό οι βραβεύοντες, πριν δώσουν κάποιο βραβείο.
Έτσι το γράφω, γενικά… Αυτός που βραβεύουνε, ο όποιος, το αξίζει; Υπηρετεί σωστά τον ρόλο του; Υπηρετεί την κοινωνία;
Οι Δημότες, πάντως, άμα δεν μπορούμε να βασιστούμε στους αιρετούς μας, ώστε να γίνουν οι δρόμοι μας πιο ασφαλείς, δεν έχουμε και πολλά άλλα μέσα για να αντιδράσουμε. Θα προτιμούσαμε να τους έχουμε συμμάχους, στην αυτονόητη προσπάθεια.
Δεν μοιάζει όμως να νιώθουν και οι ίδιοι έτσι. Ωστόσο, τα λίγα μέσα που διαθέτουμε, ένα εκ των οποίων είναι και η δημοσιοποίηση της απραξίας και της απαξίωσης του προβλήματος, θα τα χρησιμοποιήσουμε, όπως μπορούμε!
