– γράφει η Φλώρα Μυρσαλιώτου
Την Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου 2020 το κοινό της Κηφισιάς απόλαυσε την κωμωδία «Άγρια Δύση» του Θοδωρή Αθερίδη σε σκηνοθεσία του Κρόμπα Αντώνη, με πρωταγωνιστές τους Κρόμπα Α., Παναγιωτοπούλου Μ, Γεωργιάδη Φ. και Φραγκίσκο Γ. Μια αλληγορία για την τραυματισμένη Ελλάδα της οικονομικής κρίσης, με μια διάχυτη αίσθηση για τη δύση μιας εποχής και την ανατολή μιας νέας, αντικατοπτρίζοντας τη ζωή μας ως Έλληνες εδώ και δέκα τουλάχιστον δύσκολα έτη, με το πάθος όμως για τη Ζωή, τον Έρωτα και την Αγάπη για την Ελλάδα να παραμένουν ζωντανά παρά τις αντιξοότητες.
Η παράσταση ενθουσίασε και το κοινό της Κηφισιάς και «έκλεισε την αυλαία» για τα φετινά ΜΕΝΑΝΔΡΕΙΑ 2020 πριν από την εφαρμογή των έκτακτων μέτρων που εφαρμόζονται στο Ν. Αττικής από τις 21/09 έως και 04/10
- Αναστέλλονται οι συναυλίες τόσο σε ανοικτούς όσο και σε κλειστούς χώρους.
- Αναστέλλονται οι προβολές σε κλειστούς κινηματογράφους.
- Ανώτατο όριο 9 ατόμων για τις συναθροίσεις σε ανοιχτούς και κλειστούς χώρους.
Τυχεροί μέσα στην ατυχία μας όμως το εναπομείναν πρόγραμμα περιλαμβάνει θεατρικές παραστάσεις τις οποίες μπορούμε να απολαύσουμε τηρώντας τα μέτρα προστασίας κατά του ιού, καθώς οι θεατρικές παραστάσεις δεν έχουν απαγορευτεί.
- σήμερα 21 Σεπτεμβρίου 2020 (Θετρική Παράσταση ART της Yasmina Reza με τη συνδιοργάνωση της Περιφέρειας Αττικής)
- Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2020 (Θεατρική Παράσταση για Εφήβους και όχι μόνο «Το Σκλαβί» της Ξένιας Καλογεροπούλου)
- από την Παρασκευή 25 Σεπτεμβρίου έως και τη Δευτέρα 28 Σεπτεμβρίου 2020 («Ένα καπέλο από ψάθα Ιταλίας» του Eugène Labiche από τη Θεατρική Ομάδα του Ν.Π.Δ.Δ. «Δ. Βικέλας» – ίδιο θεατρικό έργο επί 4 μέρες )
Όλες οι Τέχνες καλλιεργούν και θρέφουν την ψυχή και στη σύγχρονη εποχή χρησιμοποιούνται σαν εργαλείο ψυχοθεραπείας από τους ειδικούς ψυχικής υγείας με αυτή την ειδικότητα. Ειδικότερα για το θέατρο γνωρίζουμε πως είναι συνδεδεμένο με τον Αρχαίο Ελληνικό Πολιτισμό μας και την Κληρονομιά μας ανά τους αιώνες και ανά τον κόσμο και πως το κοινό είχε δωρεάν πρόσβαση στις παραστάσεις λόγω της σημαντικότητάς του στην πνευματική και ψυχική ανάπτυξη των πολιτών. Το αρχαίο ελληνικό θέατρο ως θεσμός της αρχαιοελληνικής πόλης-κράτους, με διδασκαλία και τέλεση θεατρικών παραστάσεων, επ’ ευκαιρία των εορτασμών του Διονύσου, αναπτύχθηκε στα τέλη της αρχαϊκής περιόδου και διαμορφώθηκε πλήρως κατά την κλασική περίοδο –κυρίως στην Αθήνα. Φέρει έναν έντονο θρησκευτικό και μυστηριακό χαρακτήρα κατά τη διαδικασία της γέννησής του, αλλά και έναν εξίσου έντονο κοινωνικό και πολιτικό χαρακτήρα κατά την περίοδο της ανάπτυξής του.
Οι ανθρωπολόγοι έχουν επινοήσει τον όρο πόλις-θέατρο, προκειμένου να εκφράσουν τους θεατρικούς μηχανισμούς πάνω στους οποίους στηρίζεται η διαχείριση της κεντρικής εξουσίας αφού στην αθηναϊκή δημοκρατία το θέατρο ήταν βαθιά ριζωμένο στην πολιτεία και τους δημοκρατικούς θεσμούς του. Αντίθετα με το ρωμαϊκό θέατρο, οι ηθοποιοί και τα μέλη της χορωδίας ήταν πολίτες όπως και οι κριτές (η επιλογή κριτών γινόταν με κλήρωση) και να αποφασίσει για την τύχη του κάθε έργου. Το θέατρο ως χώρος ήταν δημόσιο οίκημα κάτι σαν «εκκλησία του δήμου», με την παρουσία πολυάριθμων ξένων και αποτελούσε ένα εντυπωσιακό πλαίσιο για ορισμένες κρατικές ενέργειες υπογραμμίζοντας την ηγετική θέση του στην Ελλάδα με μία όσο το δυνατόν εντυπωσιακότερη επίδειξη μεγαλείου όπου επιδεικνυόταν ο φόρος υποτέλειας των συμμαχικών πόλεων, αφού αυτή την εποχή του χρόνου τα μέλη της αθηναϊκής συμμαχίας έστελναν την ετήσια εισφορά τους. Έτσι η πόλη εκμεταλλεύονταν τη γιορτή για εθνική αυτοπροβολή σύμφωνα με τον Θουκυδίδη και τον Αριστοφάνη (Επιτάφιος Περικλέους και Αχαρνής).
Το θέατρο στην αρχαία Ελλάδα υπήρξε πραγματικά ψυχαγωγικό δρώμενο, διαμορφώνοντας συνειδήσεις ενώ ταυτόχρονα διαμορφωνόταν από τη συλλογική συνείδηση. Συνδυάζοντας τη θρησκεία, την κοινωνική και πολιτική κριτική με την εκπαίδευση, έγινε κόμβος, ένα σημαντικό σταυροδρόμι για τις συνιστώσες που παράγουν πολιτισμική δράση, ενσωμάτωνε τους κανόνες της πόλης και την ίδια στιγμή ήταν ένα μεγάλο λαϊκό δικαστήριο για την κρίση της κοινωνικής διαχείρισης. Οι θίασοι του Διόνυσου διέθεταν έναν έντονο θηλυκό χαρακτήρα και ενίοτε χρησιμοποιήθηκαν, όπως και η λατρεία του θεού, ως φορείς λαϊκισμού της τυραννικής εξουσίας, τόσο στην κορινθιακή όσο και στην αττική γη.
Σαν Τύπος και σαν Δημότες ένα μεγάλο ευχαριστώ στο Δήμαρχο κ. Γ. Θωμάκο και ειδικότερα στην Πρόεδρο του Διοικητικού Συμβουλίου Ν.Π.Δ.Δ. «Δ.ΒΙΚΕΛΑΣ» κα Παπαδημητρίου Βασιλική – Αμαλία (Δημοτική Σύμβουλος) και στον Αντιπρόεδρο κ. Παπαδόπουλο Γεώργιο (Δημοτικός Σύμβουλος και Επικεφαλής της Δημοτικής Παράταξης «ΕπανεκκίνησηΤώρα») καθώς και όλα τα τακτικά και αναπληρωματικά του μέλη, το προσωπικό και τα στελέχη που κατάφεραν να «υπηρετήσουν» τον Πολιτισμό και τον Δήμο με αξιοπρέπεια και ασφάλεια και να χαρίσουν το πολιτισμικό αγαθό μέσα από την καλλιτεχνική διέξοδο και την τόσο σημαντική ψυχαγωγία αλλά και να τιμήσουν τους δημιουργούς σε Κηφισιά, Νέα Ερυθραία και Εκάλη.
